گوزن شمالی | Moose

گوزن شمالی بزرگ‌ترین گونه‌ی گوزن ها است. نرها به راحتی توسط شاخ‌هایشان قابل‌تشخیص هستند که گاهی اندازه‌ی آن به 1.8 متر می‌رسد. صورت گوزن کوهی دراز بوده و پوزه‌اش روی فکش آویزان است. یک تکه پوست که به اسم زنگوله شناخته می‌شود، در زیر گردن گوزن آویزان است.

مشخصات گوزن های شمالی

قد گوزن‌های شمالی بسیار بلند است، بنابراین ترجیح می‌دهند تا بوته و درخت‌های بلندتر را بخورند. زیرا خم کردن سرشان تا زمین برای آن‌ها دشوار می باشد. در زمستان درختچه و کاج‌ها را می‌خورند، اما با سم‌های بزرگشان برف ها را نیز کنار می‌زنند تا خزه یا گلسنگ پیدا کنند. این سم‌ها مانند کفش‌های اسکی عمل می‌کند تا حرکت این حیوان سنگین در برف‌های نرم و زمین گلی و باتلاقی را راحت کند.

در فصل تابستان غذا در مناطق شمالی آمریکای شمالی، اروپا و آسیا فراوان است. زمانی که یخ‌ها آب می‌شوند، گوزن شمالی در دریاچه، رودخانه و مناطق مرطوب در حال تغذیه از گیاهان آبزی روی سطح یا زیر سطح آب دیده می‌شود. گوزن‌های شمالی در داخل آب بسیار راحت هستند. آن‌ها با وجود داشتن هیکلی بزرگ، شناگران خوبی هستند. دیده شده است که آن‌ها چندین کیلومتر را شنا کرده و حتی کاملاً زیر آب غوطه‌ور شده و برای 30 ثانیه یا بیشتر همان جا می مانند.

گوزن شمالی روی زمین نیز به همان میزان چالاک است. آن‌ها می توانند مسافت‌های کوتاه را با سرعت 56 کیلومتر بر ساعت طی کرده و می‌توانند با سرعت پایدار 32 کیلومتر در ساعت یورتمه بروند.

در سپتامبر و اکتبر با صداهای بلندی فریاد می‌زنند تا توجه یک جفت برای خود را جلب کنند. این حیوانات منزوی در این شرایط ممکن است یکجا جمع شده و برای گرفتن جفت ، با شاخ‌هایشان با یکدیگر مبارزه کنند. پس از جفت‌گیری، هر کدام از آن ها تا سال بعد از هم جدا می‌شوند. اگرچه ممکن است این حیوانات باهم در یک چراگاه علف بخورند، اما یکدیگر را نادیده می‌گیرند.

ماده‌ها در بهار یک با دو بچه به دنیا می‌آورند که وزن هر کدام حدود 14 کیلوگرم است. این بچه‌ها به سرعت رشد کرده و زمانی که تنها 5 روزشان است می‌توانند در دو از یک انسان سبقت بگیرند. گوزن‌های کوچک تا فصل جفت‌گیری بعدی با مادرشان می مانند.