اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD)، وضعیتی است که فرد مبتلا به آن، در تمرکز کردن روی یک موضوع خاص دچار مشکلاتی می شود، این مسئله می تواند در زندگی حرفه ای و خانوادگی او مشکلاتی ایجاد کند. در این مقاله با این وضعیت آشنا می شوید. ...
اختلال بیش فعالی و کمبود توجه، محدود به کودکان نیست، بلکه 30 تا 70 درصد از کودکان مبتلا به این اختلال، علائمشان در بزرگسالی نیز ادامه می یابد. به علاوه در افرادی که هرگز در زمان کودکی این اختلال در آنها تشخیص داده نشده است، ممکن است در بزرگسالی علائم مشهودتری مشاهده شود که موجب مشکلاتی در شغل یا روابط آنها شود. بسیاری از از بزرگسالان نمیدانند این اختلال را دارند و تعجب میکنند که چرا همیشه هدفهایشان ظاهراً از دست آنها فرار میکنند.
ADHD در بزرگسالان الگوی کمی متفاوتی نسبت به کودکان نشان میدهد. بزرگسالان ممکن است به طور مداوم در وقایع مهم یا محل کار دیر حاضر شوند. این افراد ممکن است متوجه شوند این تأخیرها باعث آسیب رساندن به اهداف آنها میشود، اما به نظر هر کاری که میکنند نمیتوانند خودشان را سر وقت برسانند.
یکی از مشخصههای اختلال کم توجهی و بیش فعالی، دشواری تمرکز بر روی کاری است که انجام میدهید. این ویژگی مشکلاتی برای نوجوانان و بزرگسالان در هنگام رانندگی ایجاد میکند. مطالعات نشان میدهد که در افراد مبتلا به ADHD احتمال سرعت زیاد، تصادف و از دست دادن گواهینامه رانندگی بیشتر است.
بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در اولویتبندی، شروع، و اتمام وظایف و کارهایشان مشکل داشته باشند. آنها بیقرار و درهمریخته بوده و به سادگی حواسشان پرت میشود. برخی از افراد مبتلا به ADHD در تمرکز در حین مطالعه مشکلدارند. ناتوانی در متمرکز ماندن و دنبال کردن کاری که انجام میدهند میتواند حرفه، جاهطلبی و روابط آنها را دچار اشکال کند.
بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است با کنترل خود مشکل داشته باشند و این میتواند منجر به دشواری کنترل عصبانیت، رفتارهای تکانشی (بدون فکر)، بیان نسنجیده افکار توهینآمیز یا بیادبانه شود.
برخی از بزرگسالان مبتلا به این اختلال میتوانند بر روی چیزهایی که از آن لذت میبرند یا به آن علاقه دارند به شدت تمرکز کنند (توانایی فراتمرکز). اما با تمرکز بر روی کارهایی که برایشان جالب نیست مشکل دارند. مشکل این است که بسیاری از کارهایی که برای موفقیت در زندگی روزمره لازم است کسلکننده است، از تهیه فهرست خوار و بار گرفته تا پر کردن مدارک در محل کار. افراد مبتلا به ADHD تمایل دارند کارهای کسلکننده را به نفع فعالیتهای جالب تر کنار بگذارند.
ممکن است به نظر برسد این روزها همه ADHD دارند، چرا که همزمان به پیامکها، ایمیلها، تلفنها و کارهای همزمان و سریع در محیط کار رسیدگی میکنند. اگر چه همه اینها میتواند ذهن را آشفته کند، اما بیشتر مردم تمرکز بر مسئولیتهای مهم را مدیریت میکنند. در افراد مبتلا به ADHD، حواسپرتی با انجام وظایف مهم در خانه و محل کار تداخل ایجاد میکند.
اگر اغلب بیقرار هستید و در تمرکز مشکل دارید، درباره ADHD زود نتیجهگیری نکنید. این علائم در برخی از مشکلات دیگر نیز ایجاد میشوند. ضعف تمرکز علامت کلاسیک افسردگی است. بیقراری یا اضطراب میتواند نشانه اختلال اضطراب یا پرکاری تیروئید باشد. پزشک بررسی میکند آیا این بیماریها میتوانند به جای ADHD و یا علاوه بر آن، موجب علائم شما شده باشند یا خیر.
در افراد مبتلا به ADHD ، مواد شیمیایی در مغز به نام انتقال دهندههای عصبی در نواحی کنترل توجه، کمتر فعال هستند. محققان علت دقیق آن را نمیدانند که چرا این مواد شیمیایی نامتعادل شدهاند اما تصور میکنند ژنها ممکن است در آن نقش داشته باشند، برای اینکه ADHD اغلب در خانوادهها اتفاق میافتد. مطالعات، ارتباطی را بین ADHD و قرارگیری جنین در معرض سیگار و الکل نشان دادهاند.
تغییرات ژنشناختیای که ویژگیهای مشابه ADHD را ایجاد میکند در افراد کوچنشین در دنیا شایعتر است. محققان تصور میکنند که صفاتی مانند رفتار تکانشی، نوجویی و غیر قابل پیش بینی بودن، ممکن است در ردیابی غذا و منابع دیگر به کوچنشینان کمک کند، بنابراین همین ویژگیهایی که برای برتری در یک شغل پشت میز نشینی چالش بر انگیز است شاید در اجداد کوچنشین ما یک مزیت بوده است.
بسیاری از افراد، تا زمانی که برای مشکل دیگری مانند اضطراب یا افسردگی به دنبال کمک حرفهای میروند، نمیدانند کهADHD دارند. مطرح کردن عادتهای بد، مشکلات در کار، یا کشمکشهای زناشویی، اغلب نشان میدهد که ADHD مسئول آن است. برای تأیید تشخیص، اختلال باید در دوران کودکی نیز بروز کرده باشد، حتی در صورتی که هرگز تشخیص داده نشده باشد. گزارشهای قدیمی یا صحبت با خویشاوندان میتواند مشکلات کودکی مانند تمرکز ضعیف و بیش فعالی را مشخص کند.
در طول ارزیابی ADHD، برخی از متخصصان از آزمایشهای عصب روانشناختی استفاده میکنند. این آزمایشها ممکن است شامل آزمایشهای زمانی بر پایه رایانه باشد که توجه و مهارتهای حل مسئله را ارزیابی میکند. برای تشخیص، حتماً نیازی به آزمایش عصب روانشناختی وجود ندارد، اما میتواند چگونگی تاثیرADHD بر زندگی روزانه فرد را روشن کند. این آزمایش میتواند مسائل دیگری مانند ناتوانیهای یادگیری را در صورتی که وجود داشته باشند نیز شناسایی کند.
غلبه بر علائم ADHD بزرگسالان، بهخودیخود میتواند برای فرد ناامید کننده باشد. بسیاری از افراد مبتلا به ADHD، همزمان با افسردگی، اضطراب یا اختلال وسواس اجباری نیز رو به رو هستند. همچنین احتمال بیشتری دارد که به سوء استعمال دارو یا سیگار روی بیاورند. افراد مبتلا به ADHD با درمان مناسب میتوانند این مشکلات را محدود کنند.
متداولترین داروها برای ADHD محرکها هستند. شاید عجیب به نظر برسد که افرادی که بیقرار یا بیش فعال هستند بتوانند از محرکها برای درمان خودشان کمک بگیرند، اما شواهد خوبی وجود دارد که این داروها با تصحیح تعادل مواد شیمیایی در مغز، تمرکز را تقویت میکنند. اگر محرکها کافی نباشند پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی را برای تثبیت خلق یا بازدارنده باز جذب انتخابی نور اپی نفرین مانند اتوموکستین تجویز کند تا به کنترل رفتارهای تکانشی کمک کند.
مطالعات بر روی تأثیر این داروها در بزرگسالان بسیار کمتر از کودکان است، با این حال تحقیقات امیدوار کننده است. مطالعات به شکل مشابهی نشان میدهند که بزرگسالانی که داروهای محرک مصرف میکنند، علائم ADHD کمتری نشان میدهند. فواید آن ظرف سی دقیقه از اولین دوز شروع میشود و در مورد داروهای رهاسازی کنترل شده، در تمام طول روز باقی میماند.
وضعیت بیشتر بزرگسالان مبتلا به ADHD با شروع مصرف دارو بهتر میشود، اما ممکن است هنوز با عادات بد و عزت نفس پایین مسئله داشته باشند. مشاوره برای ADHD به فرد کمک میکند که بتواند سازمانیافتهتر شود، برنامههای روزمره مناسبی برای خود ایجاد کند، روابط خود را تصحیح کند، و مهارتهای اجتماعی خود را افزایش بدهد. شواهدی وجود دارد که درمان رفتاری-شناختی به ویژه در مدیریت مشکلات زندگی روزمره که مرتبط با ADHD است، مفید است.
حفظ شغل برای افراد مبتلا به ADHD ممکن است سخت باشد. اغلب این افراد با تقسیمبندی وظایف و انجام دستورالعملها مشکل دارند. در یک نظرسنجی ملی در امریکا، تنها نیمی از بزرگسالان مبتلا به ADHD به صورت تمام وقت مشغول به کار بودند، در صورتی که در بزرگسالانی که این اختلال را نداشتند این عدد 72% بود. افراد مبتلا به ADHD، معمولاً کمتر از همتایان خود نیز درآمد دارند.
تحقیقات زیادی هنوز در زمینه مشاغلی که این افراد در آن احتمالاً موفق هستند انجام نشده است، اما یکی از کارشناسان ADHD میگوید بیمارانش گزارش کردهاند که در فروش، ارتش، بازیگری، عکاسی، مربیگری ورزش و بسیاری از تخصصهای بازرگانی خوب عمل میکنند. ADHD مانع دنبال کردن شغلی که به آن علاقه دارید نمیشود.
افراد مبتلا به ADHD میتوانند عملکرد شغلیشان را با مربی یا مشاور افزایش دهند. مربی به ساماندهی مهارتهایی مانند یادداشتبرداری، حفظ برنامهریزی روزانه و اولویتبندی در فهرست اموری که باید انجام شود، کمک میکند. فضای کاری ساکت و عوامل حواسپرتی کمتر میتواند مفید باشد. باید کارفرما سازگاریهایی برای حمایت از نیازهای کارکنان مبتلا به ADHD انجام دهد.
ADHD میتواند ازدواج و روابط دیگر را خراب کند. این وضعیت به یادآوردن تعهدات، روز تولد یا سالروزها، تمام کردن کارهای روزمره خانه و پرداخت به موقع صورتحسابها را دشوار میسازد. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است به سادگی کنترل خود را از دست داده یا رفتارهای بیملاحظهای از خود نشان دهند. این ویژگیها منجر به میزان بالای طلاق و جدایی در این افراد میشود.
درست همانند داشتن مربی برای کار، برخی از افراد مبتلا به ADHD میتوانند از یک مربی برای زندگی روزمره خود استفاده کنند. مربی معمولاً مکملی برای مشاوره روانشناختی رسمی تر است. مربی به بیمار کمک میکند مهارتهای تازه یاد گرفته را در عمل در وضعیت زندگی واقعی به کار بگیرد، از ساماندهی امور خانه گرفته تا برنامهریزی یک سفر.
اپلیکیشن "سازماندهی" گوشیهای هوشمند برای افراد مبتلا به ADHD واقعاً مفید است. هر شب از آن برای ایجاد فهرست کارهایی که باید انجام شوند استفاده کنید و همیشه آن را در گوشی خود به همراه داشته باشید. فهرستتان را با استفاده از چهار دسته ساماندهی کنید: تلفنها، ایمیلها، وظایف، و کارهای محوله. از اپلیکیشنهای دیگر میتوانید برای برنامههای زمانیتان استفاده کنید تا وقایع مهم را از دست ندهید.
برخی از متخصصان معتقدند غذایی که سوخت با کیفیت برای مغز فراهم کند میتواند علائم این بیماری را کاهش دهد. غذاهای غنی از پروتئین از جمله مغزها، گوشت، حبوبات و تخممرغ میتوانند تمرکز را بهبود دهند. کربوهیدراتهای ساده را با کربوهیدراتهای پیچیده مانند ماکارونی یا برنج قهوهای تهیهشده از غلات کامل جایگزین کنید تا از تغییرات خلق جلوگیری کرده و سطح انرژی را پایدار نگه دارید.
این تصور که شکر افراد را دچار بیش فعالی میکند تصور محبوبی است، اما هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد شیرینیها موجب ADHD شده یا علائم آن را بدتر میکنند. تحقیقات بر روی کودکان نشان میدهد استفاده از مواد جایگزین شکر مانند اسپارتایم علائم ADHD را کاهش نمیدهد.
ADHD در بزرگسالان مبتلا از بین نمیرود اما بسیاری یاد میگیرند آن را با موفقیت مدیریت کنند. درمان بلندمدت میتواند مشکلات خانه و محل کار را کاهش دهد و بیماران را به خانوادههایشان و اهداف حرفهای شان نزدیک تر کند.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.