قرآن کریم - سوره قارعه

مَا الْقَارِعَةُ [١٠١:٢]

و چه حادثه کوبنده‌ای!

وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ [١٠١:٣]

و تو چه می‌دانی که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!)

يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ [١٠١:٤]

روزی که مردم مانند پروانه‌های پراکنده خواهند بود،

وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ [١٠١:٥]

و کوه‌ها مانند پشم رنگین حلاّجی‌شده می‌گردد!

فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ [١٠١:٦]

امّا کسی که (در آن روز) ترازوهای اعمالش سنگین است،

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ [١٠١:٧]

در یک زندگی خشنودکننده خواهد بود!

وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ [١٠١:٨]

و امّا کسی که ترازوهایش سبک است،

فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ [١٠١:٩]

پناهگاهش «هاویه» [= دوزخ‌] است!

وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ [١٠١:١٠]

و تو چه می‌دانی «هاویه» چیست؟!

نَارٌ حَامِيَةٌ [١٠١:١١]

آتشی است سوزان!