در این مقاله به شکل کاملی با مزایا و معایب زایمان به شکل طبیعی و سزارین آشنا میشوید. ...
این شکل طبیعیتر زایمان است. بدن شما به شکلی طبیعی برای زایمان به این شکل و بدون مداخله پزشکی آماده شده است. فرآیند زایمان، با باز شدن دهانه رحم شروع شده و با تولد کودک تازه به دنیا آمده به پایان میرسد.
خانمها پس از زایمان طبیعی، احساس قدرت و موفقیت میکنند. آنها عملاً در تجربه تولد کودکشان سهم داشتهاند. آنها باید برای عبور دادن کودکشان از داخل کانال تولد و به دنیا آوردن او، خودشان هم فعالیت داشته باشند.
مدت بستری بودن شما در بیمارستان پس از زایمان طبیعی خیلی کوتاهتر است و معمولاً به 24 تا 48 ساعت محدود میشود.
سرعت بهبودی پس از زایمان طبیعی بیشتر است و درد پس از وضع حمل کمتری خواهید داشت.
احتمال ابتلای کودک شما به یکسری از مشکلات تنفسی، همانند تاکی پنه ی گذرای نوزاد (TTN) کمتر است. TTN جدی نیست و پس از 2 تا 3 روز درمان رفع میشود. این وضعیت در نوزادان نارس، و نوزادانی که از طریق سزارین به دنیا میآیند بیشتر است.
تولد طبیعی، احتمال بروز TTN را کاهش میدهد، برای اینکه فشار عبور از کانال تولد، کمک میکند که مایع اضافی از ششهای کودک خارج شود. علاوه بر این، زایمان طبیعی باعث رها شدن هورمون اپی نفرین میشود که باعث خارج شدن مایعات از ریهها میشود.
علاوه بر این، نوزادانی که به شیوه طبیعی متولد میشوند، در خطر کمتر ابتلا به بالا بودن فشار خون ریوی مزمن (persistent pulmonary hypertension) قرار دارند که وضعیتی است که اعضای بدنی کودک اکسیژن کمی دریافت میکنند، به این دلیل که خون به شکلی که لازم است در ششها جریان پیدا نمیکند.
نوزادانی که به شکل طبیعی به دنیا میآیند، در خطر کمتر ابتلا به آسم، آلرژی غذایی، و عدم تحمل لاکتوز در زندگی خود قرار خواهند داشت. این ممکن است به دلیل تماس با باکتریهای مفیدی که در کانال تولد وجود دارد باشد.
در بارداری های بعدی، وضع حمل ممکن است کوتاهتر باشد و نوزاد سریعتر متولد شود.
مادرانی که به شکل طبیعی فرزند خود را به دنیا میآورند، میتوانند فوراً شیردهی را آغاز کرده و نسبت به خانمهایی که عمل سزارین را انجام میدهند این کار را به شکل مؤثرتری انجام میدهند.
پس از تولد طبیعی، ایجاد ارتباط با فرزندتان راحتتر است، برای اینکه میتوانید فوراً با او تماس داشته باشید.
خطر خونریزی، لختههای خون، و صدمه به اندامهای داخلی، در خانمهایی که زایمان طبیعی انجام میدهند کمتر است.
ترس از زایمان ممکن است برای برخی از خانمها اضطراب و آشفتگی هیجانی به وجود بیاورد.
با وجود اینکه بیشتر زایمانهای طبیعی بدون عارضه هستند، موارد پیش بینی نشده همانند خونریزی ممکن است در طول زایمان و وضع حمل رخ دهد.
شما در خطر پارگی پرینه به دلیل یک زایمان طبیعی قرار دارید. این میتواند از پارگی خفیف، تا پارگی های درجه چهارم که تا راست روده امتداد پیدا میکند شود. این وضعیت میتواند زمان بهبود شما را افزایش دهد.
در صورتی که پیچ خوردگی بند ناف یا مشکلات دیگری در زمان وضع حمل وجود داشته باشد، ممکن است فرزند شما در خطر محرومیت از اکسیژن قرار بگیرد.
فرزند شما ممکن است در زمان عبور از مجرای زایمان، صدمات فیزیکی همانند کمبودی، تورم، و در موارد نادر شکستگی استخوان را تجربه کند. احتمال آسیبدیدگی بدنی در صورت زایمان طبیعی کمک شده (به وسیله مکش خلاء یا انبرک) بیشتر است.
زایمان طبیعی میتواند خطر ابتلا به پرولاپس ارگانهای لگن (یکی از ارگان های لگن از وضعیت طبیعی خود افتاده و به کانال واژنی فشار وارد کند) را افزایش دهد.
در موارد نادر، احتمال وارونگی رحم پس از زایمان طبیعی وجود دارد. این یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است که در آن، بالای رحم زیر و رو میشود. اگر این وضعیت بهسرعت درمان نشود، میتواند باعث خونریزی شدید شده و ممکن است به مرگ مادر منجر شود.
برخی از مواقع خطر آسیب دیدگی استخوان دنبالچه وجود دارد. این صدمات نامتداول هستند، ولی اگر استخوان لگن شما باریک است و یا شکلی غیر طبیعی دارد و نوزاد بزرگی را به دنیا میآورید، احتمال کوفتگی، در رفتن، و ترک برداشتن استخوان دنبالچه وجود دارد.
خانمهایی که وضع حمل طبیعی دارند، در خطر بیشتر ابتلا به بیاختیاری ادراری قرار دارند. وضع حمل طبیعیِ کمک شده، دوران فشار آوردن طولانی، و به دنیا آوردن نوزاد بزرگ میتواند خطر ابتلا به این وضعیت را افزایش دهد.
انجام سزارین ممکن است برای خانمها راحتتر باشد. ازآنجاکه زمان به دنیا آوردن کودک معمولاً پیشاپیش برنامهریزی میشود، مادران ممکن است استرس و نگرانی کمتری در مورد زایمان داشته باشد.
خانمها احساس کنترل بیشتری دارند، برای اینکه میدانند کودکشان چه زمانی به دنیا میآید و میتوانند در مورد ترک کار، شیرخوارگاه، و موارد دیگر بهتر برنامهریزی کنند.
میتوانید با استفاده از سزارین، از زایمانهای پس از موعد جلوگیری کنید. بیشتر سزارینها، معمولاً بین هفته 39 تا 40 بارداری انجام میشوند.
در مقایسه با زایمان طبیعی و سزارین برنامهریزی نشده، سزارین های از پیش برنامهریزی شده، احتمال کمتر خونریزی پس از وضع حمل را به همراه دارند. ضعف رحم (رحم پس از خارج شدن نوزاد و جفت، به طور طبیعی کوچک نشود)، که مهمترین دلیل خونریزی پس از وضع حمل است، در سزارین برنامهریزیشده به کمترین حد میرسد.
در مقایسه با سزارین اورژانسی، در سزارین برنامهریزیشده احتمال بروز مشکلاتی همانند عفونت، صدمه تصادفی به اندامهای داخلی، ایجاد جراحت به نوزاد، و مشکلات مربوط به بیهوشی کمی کمتر است.
اگر شما بیماریهای مقاربتی و یا عفونتی (همانند تبخال دستگاه تناسلی، ایدز، هپاتیت، و ویروس پاپیلوم انسانی) دارید، با استفاده از سزارین، خطر ابتلای کودک به آن بیماریها به میزان زیادی کاهش پیدا میکند.
خطر ابتلا به آسیبهای زایمان همانند تورم و یا کبودی که در زایمان طبیعی وجود دارد، در سزارین کمتر است
ممکن است احتمال آسیب به کف لگن، در سزارین کمتر باشد. خانمهایی که سزارین برنامهریزیشده انجام میدهند، کمتر به بیاختیاری ادراری در هفتههای پس از زایمان دچار میشوند. با این حال بیاختیاری ادراری 2 و 5 سال پس از زایمان، بین دو گروه تفاوتی نداشت.
سزارین یک عمل جراحی بزرگ شکمی است که خطرهای عمل جراحی و بیهوشی را به همراه خود دارد. اثرات جانبی ماده بیهوشی ممکن است شامل سردردهای شدید، حالت تهوع، و استفراغ باشد. ماده بیهوشی ممکن است بر روی کودک هم اثر بگذارد و باعث شود که پس از زایمان، بدون حرکت و یا بیرمق باشد.
خانمهایی که سزارین برنامهریزیشده انجام میدهند، مدت بستری شدن و دوره بهبودی پس از زایمان آنها به نسبت خانمهایی که زایمان طبیعی انجام میدهند بیشتر است
شما پس از عمل سزارین، در خطر بیشتر مشکلات جدی سلامتی قرار دارید. در مقایسه با خانمهایی که زایمان طبیعی انجام میدهند، خانمهایی که عمل سزارین برنامهریزیشده انجام میدهند در خطر بیشتر موارد زیر قرار دارند:
سکته قلبی
زخم هماتوم، مقدار زیادی لخته خون زیر محل بریدگی سزارین.
عفونت اندومتریت پورپرال، التهاب بافت پوشاننده رحم که به وسیله یک عفونت باکتریایی به وجود میآید
لخته شدن خون در رگها
خونریزیای که نیاز به هسیترکتومی (برداشتن رحم به وسیله عمل جراحی) داشته باشد.
باز شدن زخم جراحی
بی حسی یا درد در ناحیه اطراف زخم
عفونت پس از زایمان
در سزارین برنامهریزیشده، در صورتی که زمان تولد به درستی اندازهگیری نشده باشد، احتمال زایمان زودرس وجود دارد.
در یک سزارین برنامهریزیشده، این احتمال وجود دارد که جراح بهصورت تصادفی روده و یا مثانه شما را ببرد.
در عمل سزارین، شما بیشتر از زایمان طبیعی خون از دست میدهید. 2 تا 3% خانمهایی که عمل جراحی سزارین انجام میدهند، به تزریق خون نیاز پیدا میکنند. در عمل سزارین شما حدوداً یک لیتر خون از دست میدهید.
پس از سزارین، عملکرد روده در شما کاهش پیدا میکند.
مشکلات تنفسی در کودکانی که به وسیله سزارین به دنیا میآیند بیشتر است. این مشکلات شامل تاکی پنه گذرای نوزاد (TTN) و سندرم زجر تنفسی نوزاد میشود.
برخی از تحقیقات نشان میدهد که احتمال مرگ نوزاد (مرگ نوزاد در 28 روز اول زندگی)، در نوزادانی که با عمل سزارین به دنیا آمدند بیشتر است.
اگر میخواهید که خانواده بزرگی داشته باشید، خوب است قبل از اقدام به عمل سزارین خوب فکر کنید. پس از یک یا دو سزارین، در حاملگی های بعد، احتمال ایجاد جفت سرراهی (جفت در پایین رحم رشد کرده و دهانه رحم را به طور کامل و یا جزئی میبندد) و پلاسنتا آکرتا (جفت خود را بیش از حد در اعماق دیواره رحم جاسازی میکند) در شما بیشتر خواهد بود.
داشتن یک سزارین قبلی، خطر پارگی رحم (پارگی در دیواره رحم که معمولاً در محل بریدگی سابق سزارین اتفاق میافتد) را بیشتر میکند.
شیردهی پس از عمل سزارین مشکلتر است. خانمها پس از عمل جراحی احساس ناراحتی میکنند و تماس فوری با کودک خود ندارند.
بعضی از مواقع، کودک شما به وسیله چاقوی جراحی در حین عمل آسیب میبیند. البته این جراحتها در اکثر موارد جزئی هستند.
کودکانی که وسیله عمل سزارین به دنیا آمدهاند، در خطر بیشتر ابتلا به بالا بودن فشار خون ریوی مزمن قرار دارند.
کودک شما در خطر داشتن یک نمره آپگار (تستی که برای بررسی وضعیت جسمانی کودک بلافاصله پس از زایمان طراحی شده است) قرار دارد.
سزارین انتخابی از تولد طبیعی گرانتر است. همه بیمهها سزارین برنامهریزی شده را تحت پوشش قرار نمیدهند.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.