اکثر اوقات فرزندان بزرگتر تاثیر بسیاری روی خواهران و برادران کوچکتر خود دارند. در این مقاله این مطلب را از دید کارشناسان دنبال خواهید کرد. ...
بچههای شما از سنین پایین شروع به تقلید رفتار اطرافیان خود میکنند_ و یک برادر یا خواهر بزرگتر، یک الگوی دائمی برای تقلید کردن است. از سن 18 ماهگی به بعد، هنگامی که مهارتهای حرکتی کودک شروع به توسعه پیدا کردن میکند، آنها از ویژگیهای بدنی یک برادر یا خواهر بزرگتر تقلید میکنند. فرزند کوچکتر اغلب به علت میل به دنباله روی کردن از یک برادر یا خواهر بزرگتر، مهارتهای زبانی و حرکتی خود را در سن پایین تری نسبت به زمانی که برادر یا خواهر بزرگتر برای تقلید کردن ندارند کسب میکنند. این مدل یادگیری میتواند به خواندن ، نوشتن، مهارتهای اجتماعی ، روابط و یا ورزش کردن یا نواختن یک آلت موسیقی گسترش پیدا کند، و احتمالاً تا دورهی نوجوانی ادامه خواهد یافت.
یادگیری همزیستی با انسانهای اطرافمان یکی از مراحل اصلی رشد است. کودک خردسال میتواند از سن سه سالگی، از ارزش روابط با همسالان خودآگاه شود، و این درسی است که اغلب از یک برادر و خواهر بزرگتر یاد میگیرد. کودکی که برادر یا خواهر بزرگتر دارد، ارتباط برقرار کردن با افراد خارج از خانواده را با مشاهده چنین رفتار مشابهی در یک برادر یا خواهر بزرگتر میآموزد. او همچنین از رابطه خود با برادر یا خواهر بزرگتر – خواه درسهایی در مورد چگونگی تقسیم داشتهها، حل تعارض، گفتوگو در مورد یک مسئله بغرنج، و یا نشان دادن محبت باشد- به عنوان پایهای برای روابط متقابل در خارج از خانواده استفاده میکند. برادر یا خواهر بزرگتر نیز میتواند به عنوان محافظ بچهی کوچکتر عمل کند و او را از خطرات احتمالی در داخل و خارج از خانه دور کند.
هر چند مزایای داشتن خواهر یا برادر بزرگتر زیاد است، طبیعت تأثیرگذار این رابطه، به این معنی است که بچههای کوچکتر اغلب رفتارهای ضد اجتماعی یا نامطلوب یک برادر یا خواهر بزرگتر را هم تقلید خواهند کرد. بچههای کوچکتر، مستعد یادگرفتن و یا عادی دانستن عادات ناخواستهای مانند سیگار کشیدن ، مصرف مواد مخدر، بزهکاری، و موارد ناپسند دیگر از یک برادر و خواهر بزرگتر و دوستانشان هستند، که به ناچار این رفتارها را " معرکه" تلقی کرده و برای تقلید کردن مناسبتر میدانند. بااینحال تمام برادرها و خواهرهای کوچکتر، رفتار برادرها و خواهرهای بزرگتر خود را تقلید نمیکنند. بسیاری از آنها، با رد کردن تأثیر برادرهای و خواهرهای بزرگ تر خود، یک مسیر "تعیین هویت" را انتخاب میکنند تا بتوانند خود را به صورت افرادی جدا و مجزا نشان دهند.
روانشناسان نظریههای مختلفی در مورد ترتیب تولد، و اینکه این چگونه خصوصیات و رفتار برادر و خواهر بزرگتر و کوچکتر را تعیین میکند فرض کردهاند. علاوه بر این، این مسئله، این پرسش را هم ایجاد میکند که چگونه تک فرزند ممکن است بدون تأثیر برادر یا خواهر بزرگتر رشد کند. بدون داشتن برادر یا خواهری برای یادگیری یا تقلید از آنها ، تک فرزند باید به منظور توسعه مهارتهای اجتماعی، به پدر و مادر خود، و تأثیر بیرونی همسالان و همبازیهای خود تکیه کند.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.