اسب سواری فعالیتی بود که از گذشته های دور، هم به عنوان ورزش و سرگرمی، هم برای حمل و نقل، و هم در جنگ ها بسیار مورد توجه قرار داشت. در این مقاله با تاریخچه اسب سواری و مسابقات سوارکاری آشنا شوید. ...
اولین اسبها بسیار کوتاه و کوچک بودند و برای گوشتشان توسط انسانهای کرومانیون در اروپا شکار میشدند. سرعت زیاد و فرز بودن این جانوران دلیلی برای جذابیت و توجه بیشتر به آنها شد. این عامل سبب گشت که اسب ها در نهایت به چیزی فراتر از یک مادهی غذایی برای انسانها تبدیل شود.
سبک برخورد امروزه با اسبها تصور این امر را برای ما دشوار میکند که روزی آنها غذای انسانها بودهاند. انسانهای نخستین در بیرون از غارهایشان به شکار اسبها پرداخته و این غذای چندین شب آنان را تشکیل میداد. زمانی که انسانها متوجه شدند میتوان از اسبها به عنوان حیوانات باربر یا برای حملونقل استفاده کنند، دیدگاه آنها درباره اسب ها به طور کامل تغییر کرد.
به تدریج شیوهی زندگی انسانها به کشاورزی و یکجانشینی تغییر کرد. در این زمان آنها احشامی را برای استفاده از گوشتشان پرورش میدادند. تربیت اسب ها، احتمالاً استفاده آنها به عنوان حیوانات غذایی را راحت تر می کرد، ولی طبیعت آرام این حیوانات، باعث شد که انسان ها به سرعت متوجه شوند که می توانند از آنها برای کار هم استفاده کرده و این حیوانات کمک زیادی به پیشرفت انسان ها کردند. زمانی که کشاورزان فهمیدند که اگر بر روی یک اسب بنشینند، کنترل یک دسته از اسب ها برای آنها راحت تر می شود، اهمیت این حیوانات از قبل هم بیشتر شد.
بر اساس یافتههای باستانشناسان، حدود 4000 سال قبل از میلاد مسیح، برای اولین بار انسانها از شکار اسب به اسبسواری روی آوردند. شواهدی از افسار اسبها در این زمان در اروپا و روسیه یافت شده است. مسابقات اسبسواری از دیرباز برای تفریح در میان انسانها رایج بوده است. در ابتدا این مسابقات به عنوان تفریح شاهان شناخته می شد.
مسابقات اسبسواری میان اهالی ایران و یونانیان قدیم بسیار دیده میشود. در این زمان مسابقات تجارت مهمی به شمار میرفته است. پس از جنگ داخلی آمریکا، اسبسواری به شکل یک تجارت درآمده و شرطبندی در طول مسابقات در بین عموم رواج پیدا کرد.
نوع اول مسابقات اسبسواری پرش از مانع است. این مسابقات با طول های مسیر متفاوت و ارتفاع مانع متفاوت انجام می شود. در اولین نوع اسبها باید از روی موانع نسبتاً کوچکی بپرند. نوع دوم در مسیری انجام می شود که موانع آن از نوع اول بزرگتر است. علاوه بر این، نوع دیگری با نام مسابقات کشوری وجود دارد که در آن مسافت مسابقه بیشتر بوده و موانع نسبتاً بلندتر است.
نوع دیگری از مسابقات اسب سواری، مسابقات تاخت است که اسب ها در مسیری که بین 1600 تا 2400 متر طول دارد، با سرعت تمام به سمت خط پایان حرکت می کنند. البته مسابقات تاخت با مانع هم وجود دارد که اسب ها باید در مسیر از مانع هایی که تعبیه شده است هم عبور کنند.
مسابقات یورتمه، نوع دیگری از مسابقات است که اسب ها به صورت تکی و یا با ارابه در مسیری به سمت خط پایان حرکت می کنند. با این حال سوارکاران مجاز نیستند که اسب را در مسیر بتازند، بلکه صرفاً باید با تمام سرعت ممکن و بدون تاختن به سمت مسیر پایان حرکت کنند.
مسابقات درساژ، مسابقاتی است که در آن، اسب ها حرکات منظم و موزونی را بر اساس اشارات و یا صداهایی که می شنوند از خود نشان می دهند. می توان گفت که این مسابقات، اوج هنر سوارکاری بوده و اوج هماهنگی سوارکار با اسب را نشان می دهد.
در مسابقات استقامت که در مسیرهای بسیار طولانی انجام می شود، اسب ها در مسیری که بین 20 تا 160 کیلومتر طول دارد به سمت خط پایان حرکت می کنند. این مسابقات به نسبت طولانی بوده و بین یک یا دو روز به طول می انجامد.
چوگان، نوعی مسابقه است که در آن شرکت کنندگان، در حالی که بر اسب ها سوار هستند، سعی می کنند با چوب هایی که در دست دارند توپ را به سمت دروازه تیم مقابل هدایت کنند. این یکی از قدیمی ترین مسابقات اسب سواری است و در ایران باستان رواج زیادی داشته است.
خط آغاز مسابقه به اندازهی خط پایانی اهمیت دارد و همهی شرکتکنندگان باید به صورت عادلانه در یک محل قرار داشته باشند.
شرکتکنندگان باید کلیهی آموزشها را دیده باشند. قبل از مسابقه برای مصرف هر نوع دارویی آزمایش میشوند.
جایگاه تماشاگران باید از مواد محکمی ساخته شده باشد که از هر آسیبی در امان باشند. محل مسابقه باید گونهای طراحی گردد که در صورت بروز حادثه، کمکهای امدادی سریعاً به فرد مجروح رسانده شود.
انواع لیزر و دوربینهای پیشرفته در خط پایان قرار دارند که از مسابقه عکسبرداری میکنند. گاهی نفرات برنده تنها کسری از ثانیه باهم اختلاف دارند.
برای راحت و ایمن بودن در حین سواری، لباس یکی از عوامل کلیدی است. در ابتدا باید حتماً از کلاه ایمنی استفاده نمایید. شلوارهای چسبان مخصوص سواری، چکمههای کوتاه یا بلند، تیشرت برای فصلهای گرم و ژاکت برای هوای سرد مورد نیاز است. لباس مناسب سبب احساس راحتی در شما خواهد بود.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.