زندگی نامه محمد عبد السلام

در این مقاله می خوانید

محمد عبدالسلام در 29 ژانویه 1926 در پنجاب پاکستان متولد شد. او یک فیزیکدان و متخصص فیزیک نجومی بود که برنده جایزه نوبل شد.       ...

دوران اولیه‌ی زندگی و مشارکت‌ها

محمد عبدالسلام در 29 ژانویه 1926 در پنجاب پاکستان متولد شد. او یک فیزیکدان و متخصص فیزیک نجومی پاکستانی بود. او اولین فرد پاکستانی و مسلمان (عضو جامعه‌ی مسلمانان احمدیه) بود که برنده‌ی جایزه‌ی نوبل فیزیک برای کارهایش در زمینه‌ی نظریه‌ی الکتروضعیف شد.

عبدالسلام، گلاشو و استیون واینبرگ، برای این اکتشاف با هم برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شدند. او برای کارهای قبل از دکترایش در زمینه‌ی فیزیک، جایزه‌ی اسمیت از دانشگاه کمبریج و جایزه‌ی هاپکینز را دریافت کرد. پس از آن او پایان‌نامه‌ی دکترای خود را بر اساس کارهای پایه در الکترودینامیک کوانتومی نوشت. این مطلب در سال 1951 چاپ شد و جایزه‌ی آدامز را برای او به ارمغان آورد . در سال 1956 عبدالسلام به امپریال کالج در لندن ( کالج سلطنتی لندن) دعوت شد. در آنجا عبدالسلام و پاول ماتیوز یک گروه فعال در فیزیک نظری را تشکیل دادند. در طول دهه‌ی 1969، عبدالسلام نقش مهمی در گسترش کمیسیون انرژی اتمی پاکستان (آژانس تحقیقات اتمی پاکستان) و کمیته‌ی تحقیقاتی فضا و جو ( آژانس تحقیقات فضای پاکستان)داشت که وی مدیر مؤسس آنجا بود.

او همچنین بنیان‌گذار آکادمی علوم جهان سوم (TWAS) و مرکز بین‌المللی فیزیک نظری (ICTP) بود.

عملکرد و دستاوردهای عبدالسلام

عبدالسلام شروع‌کننده‌ی تحقیقات در مورد سیستم آب و مشکلات شوری آب پاکستان نیز بود. او یک نقش حیاتی در تحقیقات کشاورزی پاکستان هم داشت. عبدالسلام در تمامی پیشرفت‌های فیزیک نظری ذرات بنیادی پیشگام بوده است. او همچنین به عنوان عضوی از کمیته‌ی سازمان ملل متحد در مورد گسترش علوم و فناوری در کشورهای در حال توسعه خدمت می‌کرد. عبدالسلام دانشمندان و مهندسان پاکستانی را در زمینه‌ی ریاضیات و فیزیک، آماده کرده و به آن‌ها آموزش می‌داد.

کارهای اصلی عبدالسلام، تحقیق در فیزیک ذرات بنیادی بودند. مشهورترین کارهای او عبارت‌اند از: نظریه نوترینو دو جزیی و پیش‌بینی نقض برابری اجتناب‌ناپذیر در نیروی هسته‌ای ضعیف، اندازه‌گیری اتحاد بین تعاملات نیروی هسته‌ای ضعیف و الکترومغناطیس. 

این نیروی متحد با نام نیروی الکتروضعیف شناخته می‌شود، نامی که توسط عبدالسلام به آن داد، و این نیرو سبب ایجاد پایه‌های یک مدل استاندارد در فیزیک ذرات شد و وجود جریان‌های خنثی و ضعیف ذرات W و Z را پیش از آزمایش‌های اکتشافی آن‌ها پیش بینی کرد . کار دیگر او تقارن واحد، بازبه‌هنجارسازی نظریه‌ی مزون و نظریه‌ی جاذبه‌ی زمین و نقش آن در فیزیک ذرات بود. همچنین دو نظریه‌ی تانسور در مورد جاذبه‌ی زمین و نیروی بین هسته‌ای قوی، یگانه سازی نیروی الکتروضعیف با نیروی هسته‌ای قوی، نظریه‌ی اتحاد بزرگ را نیز مطرح کرد. پیش‌بینی مرتبط با فروپاشی پروتون، نیز از فعالیت‌های عمده او به شمار می‌رود .

کارهای دیگر

برخی از کارهای دیگر عبدالسلام عبارت‌اند از مدل پتی سلام ، یک نظریه وحدت بزرگ، نظریه‌ی ابر تقارن، همچنین فرموله کردن ابر-فضا و فرمول بندی ابر -میدان ها در سال 1974، نظریه‌ی خمینه های بزرگ به عنوان یک چهارچوب هندسی برای درک ابر تقارن در سال 1974، ابر هندسه‌، که پایه‌های هندسی برای ابر تقارن بودند در سال 1974، استفاده از مکانیزم  هیگز برای شکست تقارن الکتروضعیف، و پیش‌بینی فوتون‌های مغناطیسی در سال 1966.

مرگ

عبدالسلام در 21 نوامبر 1996، در سن 70 سالگی، در آکسفورد انگلستان، پس از بیماری ای طولانی درگذشت. بدن او به پاکستان برده شد و در "مقبره‌ی بهشتی" در رابوا به خاک سپرده شد. یاد او برای همیشه در قلب مردم پاکستان زنده خواهد بود، زیرا او پتانسیل واقعی پاکستانیان را به دنیا نشان داد.