فواره تروی

در این مقاله می خوانید

فواره‌ی تروی فواره‌ای در محدوده‌ی تروی در شهر روم ایتالیاست. این فواره توسط نیکولا سالوی طراحی‌شده و پیترو براچی آن را تکمیل کرد. ...

فواره تروی 26.3 متر ارتفاع و 49.15 متر پهنا دارد. این فواره بزرگ‌ترین فواره‌ی شهر روم است و یکی از مشهورترین فواره‌های جهان می‌باشد.

تاریخچه تا قبل از 1629

فواره در محل اتصال یک سه‌راه ساخته‌شده بود که امروزه به نام آکوا ورجینه شناخته می‌شود.  آکوا ورجینه خود حاصل بازسازی اکوا ویرگو می‌باشد، یکی از قنات‌هایی که آب روم باستان از آن تأمین می‌شده است. گفته می‌شود در سال 19 قبل از میلاد مسیح معماران رومی با کمک یک دختر باکره در 13 کیلومتری شهر روم یک منبع آب جاری را پیدا کردند. راه غیرمستقیمی که از این قنات کشیده شده است حدود 22 کیلومتر می‌باشد.

افسانه‌ای درباره‌ی فواره‌ی تروی

افسانه‌ها می‌گویند در 19 سال قبل از میلاد مسیح سربازان تشنه‌ی رومی با راهنمایی یک دختر جوان به یک چشمه‌ی آب پاکیزه در 13 کیلومتری شهر روم رفتند. کشف چشمه باعث شد آگوستوس تصمیم به ساخت یک‌راه 22 کیلومتری از قنات به شهر بگیرد. این مسیر به‌افتخار آن دختر جوان آکوا ورجینه یا آب‌های ویرجین نام‌گذاری شد. این قنات برای 400 سال آب گرم حمام‌های آگریپا و شهر رم را تأمین می‌کرد.

طراحی و ساخت

در سال 1629 پاپ اوربان هشتم متوجه شد طرح فواره‌ها زیاد جالب نیست و از جیان لونرزو برنینی درخواست کرد تا طرحی برای بازسازی مجدد فواره ارائه دهد اما با مرگ پاپ پروژه متوقف شد.

در سال 1730 پاپ کلمنت دوازدهم مسابقه‌ای برگزار کرد تا طرحی برای بازسازی فواره داده شود. در این مسابقه در ابتدا نیکولا سالوی در مقابل آلساندرو گالیله باخت اما به خاطر شلوغی و اعتراض مردم روم در مقابل برنده شدن یک فرد از فلورانس، سالوی به‌عنوان برنده اعلام شد و کار بازسازی و مرمت را به او سپردند. کار در سال 1732 آغاز شد و فواره در سال 1762کامل شد، مدت زیادی بعد از مرگ سالوی. پیترو براچی مجسمه‌ی اوکئانوس یا خدای تمام آب‌ها را در مرکز آب‌نما قرار داد. سالوی در سال 1751 از دنیا رفت و کار او نیمه‌تمام ماند.

کار ساخت فواره‌ی تروی در سال 1762 توسط جوزپه پانینی به پایان رسید، کسی که طرح‌های امروزی را به‌جای مجسمه‌های آگریپا و تریویا قرار داده است. این مجموعه در 22 می توسط پاپ کلمنت دوازدهم افتتاح شد و هنوز هم به یکی از مشهورترین آثار تاریخی رم در نظر گرفته می‌شود.

فواره‌ی تروی از سنگ‌های تراورتن ساخته‌شده است که از تیولی، در 35 کیلومتری شرق روم استخراج می‌شدند.

بازسازی

در سال 1998 فواره‌ی تروی بازسازی شد. سنگ‌ها تمیز شده و تمامی شکاف‌ها توسط افراد ماهر ترمیم شدند و فواره مجهز به پمپ‌های گردش آب شد.

پیکرنگاری

زمینه‌ی کلی پشت فواره کاخ دوطبقه‌ی پولی است که با معماری سبک کورینتی ( معماری سنتی یونانی و رومی ) ساخته‌شده است و ستون‌ها دو طبقه را به هم مرتبط می‌کنند. " رام کردن دریاها " طرح کلی است که در آن نمای عظیم فواره آب و سنگ را با هم می‌آمیزد و محوطه‌ی کوچکی را از آب پر می‌کند. در این طرح تریتون ( پیام‌آور آب‌ها ) در حال رام کردن اسب‌های ارابه‌ی هیپوکامپ ها است و در همان حال صدف اوکئانوس ( خدای اقیانوس‌ها ) را راهنمایی می‌کند.

در مرکز کاخ طاق نصرتی سوار بر ورودی آن است. این طاق نصرت مانند قابی برای اوکئانوس ( خدای اقیانوس‌ها ) است. در دو سمت طاق نصرت دو مجسمه قرار دارد: آبوندانس که از کوزه‌اش آب می‌ریزد و در سمت دیگر سالوبریتی که در دست خود فنجانی نگه‌داشته است که ماری از آن آب می‌خورد. در بالای آن نقوش برجسته‌ای حک‌شده است که قنات‌های اصلی روم را نشان می‌دهد.

تریتون ها ( در اساطیر یونان پیام‌آور آب‌های پهناور است ) و اسب‌ها با حالت قرارگیری خود تقارن جالبی ایجاد کرده‌اند.

پرتاب سکه

سکه‌ها با دست راست از بالای شانه‌ی چپ داخل آب پرتاب می‌شوند. در داستان‌های قدیمی گفته می‌شود اگر کسی سکه‌ای در آب پرتاب کند روزی دوباره به رم بازخواهد گشت. تخمین زده‌شده است که روزانه 3000 یورو درون آب فواره پرتاب می‌شود. این پول برای یک سوپرمارکت خیریه برای نیازمندان خرج می‌شود. اگرچه تلاش‌های زیادی نیز برای دزدیدن پول‌ها صورت گرفته‌ است.