جاذبه های توریستی آنگکور وات، کامبوج

در این مقاله می خوانید

در آنگکور آثار و بقایای باشکوهی از پایتخت‌های مختلف امپراطوری هم چنین معابد مختلف وجود دارد که با خواندن این مقاله با این آثار بیشتر آشنا می شوید. ...

آنگکور و معروف ترین سایت باستان شناسی

آنگکور(Angkor) یکی از مهم‌ترین سایت‌های باستان‌شناسی در جنوب شرق آسیا است. اندازه این منطقه باستان‌شناسی، با در نظر گرفتن منطقه جنگلی، بیش از 400 کیلومترمربع است.پارک آنگکور شامل بقایای باشکوهی از پایتخت‌های مختلف امپراطوری خمر ، از قرن نهم تا قرن پانزدهم میلادی است. این بقایا شامل معبد معروف آنگکور وات (Angkor Wat) در آنگکور تام (Angkor Thom) و معبد بایون (Bayon) با دکوراسیون مجسمه‌های بی‌شمار آن می‌باشند.

یونسکو یک برنامه گسترده‌ای برای حفاظت از این سایت نمادین و محوطه اطراف آن  را شروع کرده است. تأثیر هنر خمر که توسط آنگکور ایجاد شد، به طور واضحی در منطقه آسیای جنوب شرقی دیده شده و نقش عمده‌ای در تکامل آن ایفا کرد.

نوع معماری خمر

 معماری خمر (Khmer) تا حد زیادی از معماری شبه‌قاره هند پیشرفت کرده و به سرعت خود را به صورت معماری ای جدید از آن متمایز ساخت. خصوصیات معماری خمر، برخی به صورت مستقل، و برخی با الهام از معماری‌ تمدن‌ها و آیین‌های همسایه پیشرفت کرد. نتیجه این امر، یک افق جدید هنری در هنر و معماری شرقی بود.

چگونگی تشکیل امپراتوری خمر

در آغاز قرن نهم، دو ایالت که خاک کامبوج مدرن را تشکیل می‌دادند، توسط جایاوارمان (Jayavarman) دوم _ که پایه‌های امپراتوری خمر را بنا نهاد _ متحد شده، و امپراتوری خمر برای حدود 5 قرن به قدرت اصلی منطقه جنوب شرق آسیا تبدیل شد. یکی از سایت‌ها در کامبوج مرکزی بود ، در شمال تونله ساپ (Tonle Sap = دریاچه بزرگ ) ، که نیم‌قرن بعد، یاشووارمان (Yashovarman)، پسر جایاوارمان، یاشاداپورا (Yashodapura ) که بعدها به نام آنگکور معروف شد و تا قرن 15 میلادی پایتخت اصلی امپراتوری خمر بود، را در آن بنا کرد.

اولین شهر و تشکیل پایتخت خمر

اولین شهر که مطابق با شکل کلاسیک پایتخت خمر، با برخی از عناصر اساسی ایجاد شد، دارای یک حاشیه دفاعی و خندق و با یک معبد دولتی در مرکز از جنس آجر یا سنگ و یک قصر چوبی  بود. بعلاوه در داخل و اطراف محوطه قلعه، ساختمان‌های مجزایی که تقریباً به طور کامل از چوب ساخته شده بودند وجود داشت. همچنین یک معبد دولتی در رولئوس (Roluos) به نام باکنگ (Bakong) و یک معبد برای بزرگداشت خاطره اجداد سلطنتی به نام پریا کو (Preah Ko) تا سال 880 میلادی در آن بنا شد.

یکی دیگر از ویژگی‌های ضروری پایتخت خمر، یک مخزن بزرگ آب، تقریباً ده سال بعد به این شهر اضافه شد. مخزن آب، در مرکز معبد سوم و به سمت شمال غربی رولئوس و در اطراف تپه فنوم باکنک (Phnom Bakeng) که الآن به نام بارای شرقی شناخته می‌شود قرار داشت. پایتخت دوم آنگکور، توسط راجن دراوارمان (Rajendravarman) در سال‌های بین 960 تا 970 میلادی ساخته شد.

ساخت ساختمان های جدید

در سال 1050 جانشین او، یک معبد دولت جدید و چشمگیر تر به نام بافواُن (Baphuon) ایجاد کرد. حاکمان بعدی تغییرات کمی در قالب ساختمان‌های به‌یادماندنی جدید ایجاد کردند و این وضعیت سکون در ساخت ساختمان‌های جدید، تا زمان حاکمیت سوریاوارمان (Suryavarman) دوم ادامه داشت. سوریاوارمان دوم، فاز بعدی ایجاد ساختمان‌های به‌یادماندنی را آغاز کرد. وی مسئول ساخت بزرگ‌ترین اثر تاریخی امپراتوری خمر، آنگور وات است که در یک منطقه بزرگ ایجاد شده و به ویشنو (خدای حافظ جهان از میان سه خدای بودیسم و هندوییسم) اختصاص داده شده بود.

پس از مرگ سوریاوارمان دوم و شروع برخی کشمکش‌های داخلی، جایاوارمان (Jayavarman) هفتم به سلطنت رسید که ساختمان‌سازی جدیدی را در آنگکور شروع کرد. معبد دولتی وی به بودا اختصاص داده شده بود.یکی دیگر از عنصر قابل توجه ساختمان‌سازی آنگکور، سیستم آبیاری منطقه بود که بر اساس مخازن بزرگ بنا شده بود و زیرساخت‌های اقتصادی برای پایتخت خمرهای پی در پی و حاکمان آن‌ها را ایجاد کرد.