نشانه های بیماری ADHD کم توجهی، بیش فعالی

بیماری ADHD چیست؟

بیماری کم توجهی و بیش فعالی (Attention deficit Hyperactivity disorder یا ADHD)، بیماری ای است که قدرت تمرکز و توجه کردن را از کودکان می گیرد. کودکانی که دارای بیماری ADHD هستند، بی قرار بوده و به راحتی حواسشان پرت می شود.

این امر باعث می شود که ماندن بر روی یک کار برای آنها سخت باشد، چه آن کار گوش کردن به حرف های معلم باشد، و یا انجام کارهای روزانه در خانه. طبق تحقیقات مرکز ملی بهداشت روانی آمریکا، حدود 3 تا 5 درصد کودکان، بیماری کم توجهی،بیش فعالی دارند، ولی طبق نظر برخی از متخصصین، این مقدار تا 10% هم می تواند بالا باشد.

 

نشانه های ADHD : بی توجهی

 

نشانه اصلی بیماری ADHD، عدم توانایی توجه کردن است. این بچه ها ممکن است برای گوش دادن به حرف گوینده، دنبال کردن آدرس، تمام کردن کارها، و یا به خاطر سپردن مکان لوازم شخصی دچار مشکل باشند. کودکانی که دچار این بیماری هستند، از فعالیت هایی که به تمرکز مداوم نیاز داشته یا کسالت بار باشند خودداری می کنند.

 

نشانه ADHD : بیش فعالی

 

یکی دیگر از بخش های بیماری ADHD، عدم توانایی در آرام گرفتن است. این بچه ها ممکن است حتی زمانی که در خانه هستند، بطور مداوم اینور آنور دویده و از وسایل بالا بروند. زمانی که آنها می نشینند، معمولا به خود پیچ و تاب داده، بی قراری کرده و بالا و پائین میپرند. برخی از کودکان مبتلا به ADHD، به طور مداوم صحبت کرده و نمیتوانند آرام بازی کنند.

 

علامت ADHD: رفتار تکانشی

 

سومین نشانه بیماری ADHD، رفتار تکانشی است. بطور مثال شکستن صف و بی نوبت جلو رفتن، و یا پاسخ جواب معلم را دادن قبل از اینکه سوال تمام شود. این جنبه از بیماری ADHD، باعث می شود که برای کودکان سخت باشد که منتظر نوبت خود بمانند و قبل از انجام کار فکر کنند.

 

تاثیر ADHD بر زندگی روزانه

 

در صورت عدم درمان، ADHD بر روی پیشرفت اجتماعی و تحصیلی کودکان می تواند تاثیر گذارد. عدم توانایی تمرکز معمولا باعث عملکرد ضعیف در مدرسه می شود. کودکانی که وسط حرف پریده و در صف نمی ایستند ممکن است در پیدا کردن دوست دچار مشکل شوند. این موانع ممکن است باعث ایجاد اعتماد به نفس ضعیف و رفتارهای پرخطر شود. بیماری ADHD همچنین خطر افسردگی دوران کودکی و اختلالات استرسی را افزایش می دهد.

 

دلایل ADHD

 

کودکانی که دچار بیماری پرتحرکی، کم توجهی هستند، فعالیت کمتری در قسمت هایی از مغز که کنترل توجه را برعهده دارد در خود نشان می دهند. همچنین ممکن است عدم توازن در مواد شیمیایی مغزی به نام نوروترنسمیترها نیز در آنها وجود داشته باشد. اینکه علت این موارد چیست، هنوز مشخص نشده است، ولی بیماری پرتحرکی و کم توجهی در خانواده ها منتقل می شود، بنابراین خیلی از متخصصین بر این عقیده هستند که دلیل ایجاد آن از ژن ها می باشد.

 

تشخیص ADHD

 

هیچ تست آزمایشگاهی ای برای نشان دادن ADHD وجود ندارد. در عوض، پزشکان پاسخ بیماران به سوال ها، توضیح خانواده از مشکلات رفتاری، و ارزیابی مدرسه  را مبنای تشخیص این بیماری قرار می دهند. در صورت وجود ADHD، کودک باید ترکیبی از بی توجهی، بیش فعالی و رفتارهای آنی را برای حداقل 6 ماه، در درجه ای که ناهنجار بوده و با سن وی همخوانی ندارد از خود نشان داده و شروع نشانه ها، باید قبل از سن 7 سالگی اتفاق افتاده باشد.

 

انواع ADHD

 

سه نوع ADHD وجود دارد. نوع ترکیبی که متداول ترین نوع بوده و شامل کم توجهی، بیش فعالی و رفتار تکانشی می باشد. در نوع بیش فعال/تکانشی، کودکان بی قرار بوده و رفتارهای آنی خود را نمیتوانند کنترل کنند. کودکانی که مبتلا به نوع بی توجهی هستند، که سابقا به نام اختلال کمبود توجه شناخته میشد، مشکل تمرکز کردن دارند، لیکن معمولا خیلی فعال نبوده و نظم کلاس را به هم نمیریزند.

 

درمان ADHD

 

داروهای محرک، میتواند سطح توجه کودکان را افزایش داده و در عین حال، بیش فعالی و رفتار تکانشی آنها را کنترل کند. مطالعات نشان می دهد که داروها برای 70 تا 80 درصد بیماران موثر واقع می شوند، البته ممکن است برخی آثار جانبی مشکل ساز نیز در بر داشته باشند. داروهای غیر محرک نیز برای برخی از کودکان قابل استفاده است.

 

مشاوره برای ADHD

 

مشاوره میتواند به کودکی که دچار ADHD است ، روش کنترل ناراحتی ها و ایجاد حس اعتماد به نفس را یاد دهد. همچنین، مشاوره میتواند بصورت یک استراتژی کمکی، والدین را یاری رساند. یک نوع خاص درمان، که با نام آموزش مهارت های اجتماعی شناخته می شود، می تواند به کودکان کمک کند که منتظر نوبت خود بمانند و وسایل خود را در اختیار بقیه بچه ها قرار دهند. مطالعات نشان می دهد که درمان طولانی مدت با ترکیبی از داروها و درمان های رفتاری، بهتر از داروی تنها جواب می دهد.

 

آموزش خاص برای ADHD

 

اکثر کودکان مبتلا به ADHD در کلاس های معمولی آموزش میبینند، ولیکن بعضی از آنها در محیط های ساختار یافته تر بهتر عمل می کنند. آموزش خاص، نوعی آموزش است که برای کودکانی که دچار ضعف آموزشی و مشکلات رفتاری هستند طراحی و ایجاد شده است. همه کودکانی که دچار ADHD هستند لازم نیست که آموزش خاص را بگذرانند.

 

نقش کارهای روزانه

 

والدین می توانند با مشخص کردن کارهای واضح روزانه در خانه، به کودکان ساختارهای بیشتری بدهند. نوشتن یک برنامه روزانه باعث می شود که کودکان بدانند که لازم است در هر زمانی از روز، چه کار خاصی را انجام دهند. این کار می تواند به کودکانی که دچار ADHD هستند کمک کند که بر روی یک کار متمرکز شوند. این برنامه باید شامل وقت خاص بیدار شدن، غذا خوردن، بازی کردن، تکلیف خانه، کارهای خانه، فعالیت ها، و زمان خواب باشد.

 

رژیم ADHD

 

هنوز این قضیه که آیا رژیم غذایی میتواند بر روی علائم ADHD موثر باشد ادامه دارد. در حالیکه مطالعات نتایج ضد و نقیضی در این مورد نشان میدهند، برخی از متخصصین تغذیه باور دارند که غذاهایی که برای مغذ خوب است می تواند علائم ADHD را بهبود ببخشید. غذاهای پر پروتئین، همانند تخم مرغ، گوشت، حبوبات، و خشکبار ممکن است باعث افزایش سطح تمرکز شوند. همچنین ممکن است تعویض کربن های ساده، همانند شیرینی و نان سفید، با کربن های پیچیده همانند گلابی و نان هایی که از غلات سبوس دار درست می شوند، برای بهبود این علائم مفید باشد. قبل از تغییر بنیادین غذای کودکان خود، بهتر است با پزشک متخصص اطفال صحبت نمائید.

 

ADHD و غذاهای آماده

 

در حالیکه خیلی از کودکان بعد از خوردن تنقلات و غذاهای آماده از در و دیوار بالا می روند، هیچ مدرکی وجود ندارد که شکر دلیل ایجاد ADHD باشد. نقش طعم دهنده های غذایی در این مورد حتی کمرنگ تر است. برخی از والدین اعتقاد دارند که مواد نگهدارنده و رنگ های غذایی باعث تشدید علائم ADHD می شود، و آکادمی طب اطفال در آمریکا اعلام کرده است که بهتر است از این مواد دوری شود.

 

ADHD و تلویزیون

 

رابطه بین ADHD و تلویزیون، نامشخص است، لیکن آکادمی پزشکان اطفال آمریکا پیشنهاد می کند که میزان تماس کودکان با تلویزیون کاهش داده شود. این گروه، تماشای تلویزیون برای کودکان زیر 2 سال را مضر دانسته و برای کودکان بالای 2 سال، بیشتر از 2 ساعت را جایز نمی داند. برای تشویق کودکانتان برای ایجاد مهارت های توجهی، آنها را به فعالیت هایی همانند بازی ها، جورچین ها و مطالعه تشویق کنید.

 

جلوگیری از ADHD

 

راه صددرصد قطعی برای جلوگیری از ADHD در کودکان وجود ندارد، ولی راه هایی برای کاهش ریسک برای شما وجود دارد. شما میتوانید با سالم ماندن در زمان بارداری، شانس عدم ابتلاء کودک خود به ADHD را افزایش دهید. اینکار را با قطع سیگار، دخانیات و الکل انجام دهید. طبق مطالعات انجام شده، احتمال ابتلای کودکانیکه مادر آنها در دوران بارداری سیگار می کشیدند به بیماری ADHD، دو برابر سایر کودکان است.

 

دوراندازی برای کودکان مبتلا به ADHD

 

با درمان، اکثر قریب به اتفاق کودکانی که دچار ADHD هستند، بهبود وضعیت پیدا می کنند. البته آنها باید به درمان های تکمیلی برای بیماری خود ادامه دهند. با وجود اینکه در بسیاری از کودکان، با افزایش سن نشانه های بیماری از بین می رود، ولی بیش از 50 درصد بیماران، حتی در سنین بزرگسالی نیز نشانه های این بیماری را تجربه می کنند.