عفونت ادراری زمانی رخ میدهد که یک بخش یا بیشتر از دستگاه ادرار توسط پاتوژن ها عفونی میشوند. عفونت ادراری اغلب در زنان رخ میدهد. ...
عفونت ادراری زمانی رخ میدهد که یک بخش یا بیشتر از دستگاه ادرار توسط پاتوژن ها ( رایجترین نوع از باکتریها ) عفونی میشوند ( کلیه، حالب، مثانه و یا مجرای ادراری ). عفونت ادراری اغلب در زنان رخ میدهد.
عفونت مثانه رایجترین نوع از عفونت ادراری است. برخی افراد شاید متوجه نشانهای نشده و یا علائم خفیفی را حس کنند. نشانههای رایج سوزش ادرار ( درد یا سوزش هنگام ادرار )، درد در زیر شکم، و بد بو و بدرنگ بودن ادرار میباشد.
نشانههای عفونت ادراری میتوانند نشانههای انواع رایج عفونت و بیماریهای مقاربتی نیز باشند.
برخی از انواع عفونتهای مثانه درماننشده و بدتر میشوند. در این زمان پاتوژن ها به سمت بالای حالب رفته و خود را به کلیهها میرسانند. شاید علائم آن شبیه به همان عفونت مثانه باشد اما میتواند نشانههای دیگری مانند کمردرد ( درد در پهلوها)، تب، لرز، حالت تهوع و استفراغ نیز داشته باشد.
عفونت ماهعسل اصطلاحی است برای زمانی که عفونت ادراری پس از آمیزش جنسی رخ میدهد. تعداد تقریباً زیادی از زنان پس از فعالیت جنسی مکرر مبتلا به عفونت ادراری میشوند. فعالیت جنسی میتواند باکتریها را داخل مجرای ادرار هل دهد و منجر به عفونت شود. زنانی که از دیافراگم برای پیشگیری از بارداری استفاده کردهاند بیشتر در خطر هستند.
عفونت ادراری بدون نشان دادن هیچ نشانهای رایج است. آزمایشهای ادرار میتوانند وجود باکتری در ادرار را نشان دهند که به این شرایط باکتریوری بدون علامت میگویند. اغلب این حالت نیاز به درمان خاصی ندارد اما در برخی بیماران بهتر است با آنتیبیوتیک درمان انجام شود.
دو عارضهی جدی ناشی از عفونت ادراری وجود دارد. اولین آن این است که عفونت به یک یا هردو کلیه برسد. اگر عفونت ادامه یابد میتواند به عملکرد کلیهها آسیب وارد کرده و درنتیجه منجر به ازکارافتادن کلیه و یا عملکرد ناقص آن شود. مشکل دوم این است که موجودات زندهی عفونی وارد جریان خون شده و ممکن است اعضای دیگر بدن را نیز عفونی کنند و بهندرت باعث مرگ و بیماری عفونی گندخونی شوند.
بیشتر عفونتهای ادراری توسط پاتوژن ها آغاز میشوند، به مجرای ادرار رسیده و خود را بالا کشیده و به مثانه میرسانند. ادرار اغلب تا زمانی که به مجرای خروجی آن میرسد استریل است. زنان در مقایسه با مردان مجرای ادرار کوتاهتری دارند و گفته میشود این فاصلهی کوتاه علت اصلی عفونت ادراری بیشتر در زنان است.
آزمایش ادرار اغلب اولین آزمایش تشخیصی برای بیمارانی است که معاینهی فیزیکی داشته و علائمی عفونت ادراری را بیان میکنند. این آزمایش اطلاعاتی دربارهی وجود باکتری، گلبولهای سفید و قرمز خون و اختلالات شیمیایی نشان میدهد. بعدازاین آزمایش مشخص میشود نیاز به کشت ادرار یا تستهای بررسی میزان حساسیت باکتری وجود دارد یا خیر.
اگرچه عفونتهای شدید کلیه اغلب در بیمارستان و با آنتیبیوتیکهای تزریقی انجام میشود اما بیشتر عفونتهای ادرار با آنتیبیوتیکهای خوراکی قابلدرماناند. بسیاری از مراکز نمونههای ادراری را بررسی میکنند تا نوع موجود عامل عفونت را تشخیص داده و مقاومت آن به آنتیبیوتیک را ارزیابی نمایند.
افراد مبتلابه دیابت درخطر بیشتر عفونت ادراریاند. قند بالا در خون میتواند باعث شود میزان قند در ادرار زیاد شده و درنتیجه محیط مناسبی برای رشد باکتریها آماده شود. افرادی که دیابت دارند اغلب سیستم ایمنی آنها درست در مقابل عفونت واکنش نشان نمیدهد. دیابت میتواند به عصبها نیز آسیبزده و نتیجهی آن خالی شدن ناکامل مثانه خواهد بود، در ادامهی این کار باکتریها بیشتر زنده مانده و عفونت حاصل میشود.
بارداری احتمال عفونت ادراری را بیشتر میکند. تغییرات هورمونی عملکرد عادی دستگاه ادرار را عوض کرده و بزرگ شدن رحم ممکن است روی مثانه و حالب فشار وارد کند. تأثیر آن کند شدن خروج ادرار است و درنتیجه ادرار در بدن زنان باردار نگهداشته شده و یا به تأخیر میافتد. این شرایط محیطی مطلوب برای رشد باکتریها به وجود میآورد.
در طی دوران یائسگی سطح استروژن پایین میآید و ازآنجاییکه استروژن تا حدودی از بدن در مقابل عفونت ادراری مراقبت میکند کاهش آن ممکن است باعث شود برخی زنان یائسه مستعد ابتلا به عفونت ادراری شوند.
عفونت ادراری در سالمندان در هردو مردان و زنان رایج است. اگرچه ممکن است این افراد همان نشانههای گفتهشده را داشته باشند اما برخی علائم عفونت ادراری در افراد مسن متفاوت است. آنها شاید نشانهای از اضطراب، هذیان گفتن، گیجی و یا تغییرات رفتاری داشته باشند. احتمال مشکلاتی مانند عفونت کلیه یا گندخونی در این افراد بیشتر است.
تعویض پوشک خیس راهی خوب برای پیشگیری از عفونت ادراری در نوزادان است. بعلاوه تمیز کردن کودک از جلو به عقب در هردو دختران و پسران احتمال عفونت ادراری را کاهش میدهد. مانند افراد مسن نشانههای عفونت ادراری در نوزادان و کودکان شاید همان نشانههای رایج را داشته باشد اما آنها نمیتوانند آن را بیان کنند. نشانههای دیگر عفونت ادراری در نوزاد شامل تب، بوی بد ادرار، کاهش اشتها، استفراغ، ناراحتی در ناحیهی شکم و بیتابی است.
در اینجا چند روش رایج و ساده برای پیشگیری از عفونت ادراری بیانشده است:
زیاد آب بنوشید.
ادرار خود را نگه ندارید.
از جلو به عقب بدنتان را تمیز کنید.
از اسپریهای بهداشتی زنانه استفاده نکنید
بهجای وان از دوش استفاده کنید
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.