درمان التهاب لوزه (تونسیلیت): روش‌های جراحی

برای کودکانی که گلو درد خفیف دارند، انتظار هوشیارانه از انجام تانسیلکتومی بهتر است. 

برداشتن لوزه‌ها (تانسیلکتومی) برای درمان التهاب لوزه معمولاً در مورد کودکانی انجام می‌شود که به خاطر التهاب یا عفونت لوزه مشکلات جدی داشته یا دچار بازگشت مکرر عفونت هستند که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد، به خصوص وقتی که در زندگی روزانه فرد اختلال ایجاد می‌کند. جراحی برداشتن لوزه‌ها را باید تنها زمانی در نظر گرفت که پزشک به دقت سابقه پزشکی کودک و سلامت کلی او را مورد توجه قرار داده باشد. 

محققان در مطالعه اخیر نتیجه گرفتند که در صورتی که کودک علائم خفیفی دارد و التهاب لوزه کمتر از سه بار در سال برای او اتفاق می‌افتد، ممکن است بهتر باشد به جای جراحی برداشتن لوزه، به دقت وضعیت کودک را زیر نظر گرفته و منتظر باشید. 

 

اما برای برخی کودکان تانسیلکتومی بر کیفیت زندگی تأثیر بسزایی دارد. کودکانی که شرایط زیر را دارند بیشتر از این جراحی بهره می‌برند: 

• هفت دوره التهاب لوزه (تانسیلیت) یا بیشتر در یک سال گذشته یا پنج دوره التهاب لوزه یا بیشتر در سال در دو سال گذشته یا سه دوره التهاب لوزه یا بیشتر در سال در سه سال گذشته داشته است. تانسیلکتومی بیشتر زمانی به عنوان درمان در نظر گرفته می‌شود که برخی از این دوره‌ها منجر به نرفتن به مدرسه، مشکلات خواب یا مشکلات دیگری در زندگی روزانه شده باشد. 

• تانسیلیت با وجود درمان‌ها بیش از سه ماه طول کشیده است 

• مانعی در مسیر هوایی ایجاد شده است 

• بلع دشوار شده است 

• صحبت کردن به علت انسداد بینی مشکل شده است 

• لوزه‌ها زیاد خونریزی می‌کنند 

 

جراحی برداشتن لوزه تحت بی‌هوشی عمومی انجام می‌شود به این معنی که در حین عمل فرد خواب است. دهان باز نگه داشته می‌شود تا جراح بتواند لوزه‌ها را ببیند و هیچ برشی در پوست بدن ایجاد نمی‌شود. 

 

عمل تانسیلکتومی (Tonsillectomy) 

چند روش مختلف برای برداشتن لوزه‌ها وجود دارد. در متداول‌ترین روش که برش استیل سرد cold knife steel dissection خوانده می‌شود جراح به سادگی با اسکالپل (چاقوی جراحی) لوزه را از جای خود می‌برد و خارج می‌کند. 

روش متداول دیگر برداشتن لوزه شامل سوزاندن بافت‌ها در فرایندی به نام کاتریزیشن یا سوزاندن زخم است. ارتعاش اولتراسونیک یا فراصوت (استفاده از امواج صوت) نیز در برخی روش‌های برداشتن لوزه استفاده می‌شود. عمل برداشتن لوزه معمولاً حدود نیم ساعت به طول می‌انجامد. 

در بیشتر روش‌های جراحی که پزشک انتخاب می‌کند بیمار باید بی‌هوش باشد (در روش لیزر معمولاً بی‌حسی موضعی اعمال می‌شود). فرد از جراحی چیزی متوجه نشده و دردی احساس نمی‌کند. وقتی پس از جراحی بیدار می‌شود، به اتاق ریکاوری برده می‌شود و کارکنان پزشکی هنگامی که فرد بیدار است بر فشارخون و ضربان قلب او نظارت می‌کنند. بیشتر افراد در همان روز می‌توانند مرخص شوند. 

 

روش‌های جراحی برداشتن لوزه 

• جراحی استیل سرد:

 این شیوه متداول‌ترین روش جراحی تانسیلکتومی است که در آن تیغ جراحی برای بریدن لوزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. خونریزی با وارد آوردن فشار کنترل می‌شود یا ممکن است رگ‌های خونی با استفاده از گرمای ایجادشده توسط دیاترمی ( diathermy ) بسته شوند. 

 

تکنیکهای تانسیلکتومی: روش‌های سنتی در مقابل فناوری‌های جدید 

در یک طرف روش سنتی تانسیلکتومی که همان جراحی سرد است قرار دارد و در طرف دیگر تانسیلکتومی گرم (حرارتی). در این میان برخی داده‌های مبتنی بر شواهد و بسیاری از نظرات مبتنی بر تجربه هر دو تکنیک را تأیید می‌کنند. توافقی در مورد بهترین روش تانسیلکتومی وجود ندارد. 

آنا مسنر دانشیار اطفال و گوش و حلق و بینی بیمارستان دانشگاه استنفورد می‌گوید متأسفانه برخی متخصصان گوش و حلق و بینی فکر می‌کنند تانسیلکتومی استیل سرد ابتدایی و پر از خونریزی است اما این روش نسبتاً موثر بوده و واقعاً می‌تواند ظریف و دقیق انجام شود. اکنون برنامه‌های بسیار کمی وجود دارد و رزیدنت‌ها (دستیاران پزشکی) واقعاً چیزی درباره تکنیک سرد جراحی لوزه یاد نمی‌گیرند. 

دکتر مسنر با قبول این که با توجه به کاهش خونریزی حین عمل در تکنیکهای گرم، تحقیقات عمدتاً به نفع این روش‌ها است به مطالعه بازبینی در سال 2003 اشاره می‌کند که شش مقاله را مورد مطالعه و بازبینی قرار داد که خونریزی اولیه این دو روش را مورد مقایسه قرار داده‌اند. 

در مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شد محققان دریافتند که خونریزی کمتری در روش سوزاندن (cautery) اتفاق می‌افتد. اگر چه یک نکته احتیاطی در این مطالعه این است که محققان از روش ادنوئیدکتومی (بافت برداری لوزه) یکسان استفاده نکردند. در گروه روش سوزاندن از ادنوئیدکتومی سوزاندن مکشی استفاده شد و در گروه با شیوه سرد از کورت (قاشقک بافت برداری) استفاده شد که ممکن است خونریزی روش سرد را کمی بیشتر کند. 

وی اشاره کرد در همین مطالعه سه مقاله وجود داشت که زمان عمل را مورد مقایسه قرار داده بود. دو مورد از سه عمل زمان بیشتری در جراحی تکنیک سرد و یک مورد زمان کوتاه‌تر را گزارش کرده بودند. 

 

به طور کلی احتمالاً تکنیک سرد کمی بیشتر طول می‌کشد اما احتمالاً ارتباط زیادی با تجربه جراح دارد. اما وقتی صحبت از زمان عمل به میان می‌آید، آن را از نظر اهمیت بالینی یا واقع‌گرایانه یا اهمیت مالی بررسی می‌کنیم؟  

در مورد خونریزی پس از عمل، میزان گسترش، و بازگشت بیماری چطور؟ 

دکتر مسنر می‌گوید بر اساس آخرین داده‌ها، میزان خونریزی پس از عمل بهبودیافته، میزان شیوع پس از عمل کاهش‌یافته و خطر بازگشت بیماری کمتر شده است. نتیجه‌گیری من این است که حتی اگر تکنیک سرد قدیمی بوده و جذاب نباشد و نیاز به تجهیزات زیادی نداشته باشد، این روش را ترجیح می‌دهم. 

طبق نظر کارلز میر پروفسور گوش و حلق و بینی و رئیس کلینیک مشکلات شنوایی بیمارستان کودکان مرکز پزشکی اوهایو، برای ارزیابی تکنیک تانسیلکتومی داده‌های مبتنی بر شواهد کمتری وجود دارد که در تحقیقات حال حاضر منعکس شود و داده‌های پزشکی بیشتر جانب‌دارانه بوده و هیجانی هستند. 

وی می‌گوید در هر دو طرف برتری شواهد و هیجانات نسبت به هزینه‌ها، خونریزی و درد وجود دارد . 

دکتر میر معتقد است که پاسخ روشنی برای سؤالات پیرامون روش‌های سرد و گرم جراحی وجود ندارد و جراحان باید بر تجربه خود اتکا کرده و تصمیم بگیرند کدام تکنیک برای بیمارشان بهتر است. 

 

• دیاترمی:

 دیاترمی برای تخریب بافت‌های اطراف لوزه و برداشتن لوزه استفاده می‌شود. در همین زمان با استفاده از گرما رگ‌های خونی بسته می‌شوند تا خونریزی متوقف شود. 

 

دیاترمی چطور انجام می‌شود؟ 

در دیاترمی با استفاده از جریان الکتریکی گرما در داخل بافت هدف تولید می‌شود. این گرما می‌تواند به نواحی تا عمق 5 سانتیمتر از سطح پوست برسد. دستگاه دیاترمی مستقیماً گرما به بدن اعمال نمی‌کند بلکه جریانِ دستگاه به بدن امکان می‌دهد خود از داخل بافت هدف گرما تولید کند. 

وقتی گرما افزایش می‌یابد، جریان خون بهبود می‌یابد. همچنین این شیوه می‌تواند به بهبود انعطاف‌پذیری مفاصل سفت شده و بافت همبند (جوشگاه) کمک نماید. با کاهش درد و التهاب بیماران مبتلا به آرتروز می‌توانند گستره حرکتی‌شان را افزایش دهند. این به آن‌ها امکان می‌دهد آسان تر حرکت کرده و راحت تر در توان‌بخشی شرکت نمایند. 

در عمل جراحی الکترود دیاترمی را می‌توان به رگ‌های خونی اعمال کرد. گرمای ایجادشده در رگ موجب انعقاد خون شده و رگ بسته می‌شود. دیاترمی در برداشتن توده‌های ناهنجار مانند تومورها در عمل‌هایی که روش‌های سنتی جراحی عملی نیستند، نیز موثر است. دیاترمی جراحی در بسیاری از حوزه‌ها از جمله لوزه ، پروستات، مثانه، سرویکس (دهانه رحم) ، مغز، تخمدان‌ها، روده بزرگ و چشم‌ها استفاده می‌شود. 

 

چه افرادی از دیاترمی می‌توانند بهره ببرند؟ 

دیاترمی اغلب برای بیمارانی که درد آرتروز روماتیسمی، پوکی استخوان یا وضعیت‌های اسکلتی عضلانی دیگر دارند مفید است. همچنین برای درمان ناراحتی‌های ناشی از سنگ کلیه یا سینوزیت استفاده می‌شود. اگر چه در صورتی که ابزار فلزی در داخل بدن ، سرطان، کاهش احساس پوست، بیماری عروقی محیطی یا یکی از چند مورد منع استعمال دیگر را داشته باشید، ممکن است این درمان برایتان مناسب نباشد. 

 

انواع دیاترمی

سه نوع اصلی دیاترمی وجود دارد: موج کوتاه، مایکروویو و اولتراسوند  

دیاترمی موج کوتاه- از انرژی الکترومغناطیسی با فرکانس بالا استفاده می‌کند تا گرما تولید نماید. این روش را با امواج انرژی پیوسته یا پالسی می‌توان انجام داد. از این روش برای درمان درد سینوزیت، سنگ کلیه و عفونت‌های لگنی استفاده می‌شود. همچنین برای وضعیت‌هایی که درد و اسپاسم عضلانی ایجاد می‌کنند موثر است. 

دیاترمی مایکروویو – در این روش از مایکروویو برای تولید انرژی در بدن استفاده می‌شود. این روش بدون گرم کردن پوست بافت‌های عمیق را به یک اندازه گرم می‌کند. از آنجایی که این امواج نمی‌توانند داخل عضلات عمقی نفوذ کنند بهتر است برای نواحی نزدیک‌تر به پوست مانند شانه‌ها استفاده شوند. 

دیاترمی اولتراسوند-  این روش از امواج صوت برای درمان بافت‌های عمیق استفاده می‌کند. گرما توسط ارتعاش بافت تولید می‌شود. این کار جریان خون به ناحیه مورد نظر را افزایش می‌دهد و برای بسیاری از انواع رگ به رگ شدن، کشیدگی و شکستگی‌های اسکلتی عضلانی استفاده می‌شود. 

 

عوارض دیاترمی

انرژی الکترومغناطیسی استفاده‌شده در دیاترمی ممکن است گرمای شدیدی در ابزارهای فلزی داخل بدن مانند پیچ استخوان‌ها، پر شدگی‌های دندان‌ها و نخ بخیه فلزی ایجاد نماید که موجب سوختن بافت‌های مجاور آن‌ها می‌شود. 

در حین درمان دیاترمی بیمار بخشی از میدان الکتریکی می‌شود و تماس با شی فلزی عریان مانند کابینت در حین دیاترمی ممکن است موجب شوک یا سوختگی شود. 

 

• کوبلیشن (ابلیشن سرد یا فرکانس رادیویی)

 این روش همانند دیاترمی است با این تفاوت که از دمای کمتری (60 درجه سانتی‌گراد) استفاده می‌کند و درد کمتری نسبت به دیاترمی دارد. 

برخی محققان میگویند کوبلیشن درد کمتری داشته و پس از جراحی بلع راحت تر است. استفاده از ابزار با دمای پایین (کوبلیشن) برای برداشتن لوزه کودک، امکان جراحی با درد کمتر در مقایسه با تکنیکهای سوزاندن بافت را فراهم می‌کند.

در کوبلیشن از امواج رادیویی استفاده می‌شود که محلول نمک ساده را به جریان یون‌های باردار قوی تبدیل می‌کند. این یون‌ها خیلی داغ نمی‌شوند اما انرژی خیلی زیادی با خود دارند که بافت‌ها را برش می‌دهد. الکتروکوتری همین کار را انجام می‌دهد اما از دمای خیلی بیشتری برای سوزاندن بافت‌ها استفاده می‌کند. مطالعه جدیدی اخیراً کوبلیشن را با الکتروکوتری مقایسه کرده است. 

در این گزارش محققان داده‌های به دست آمده از 2000 کودک یک تا 18 سال را بررسی کردند که در 1252 نفر از آن‌ها الکتروکوتری و در 745 کودک کوبلیشن انجام شده بود . 

این گروه تحقیقاتی به چند مشکل که ممکن است پس از برداشتن لوزه اتفاق بیفتد توجه کردند. این مشکلات شامل خونریزی شدید در بیست و چهار ساعت اول پس از جراحی، خونریزی شدید بیش از بیست و چهار ساعت پس از جراحی و بی‌آب شدن بدن (به خاطر دریافت خوراکی کمتر به خاطر تورم و درد گلو) در حدی که نیاز به مراجعه به اورژانس داشت، می‌شد. 

 

این گروه تحقیقاتی گزارش کردند که: 

• در کوبلیشن و الکتروکوتری خطر خونریزی جدی به یک اندازه است: کمتر از 1% در مورد خونریزی اولی (24 ساعت پس از جراحی) و حدود 3 تا 5% برای خونریزی بعدی. 

• پس از الکتروکوتری کودکان بیشتری به خاطر بی‌آب شدن بدن باید به اورژانس مراجعه می‌کردند (5.1% ) نسبت به کوبلیشین (3.1%). 

 

این محققان نتیجه گرفتند کوبلیشن ممکن است درد پس از عمل کمتری نسبت به الکتروکوتری داشته باشد. 

نکته‌ای که باید درباره درمان کوبلیشن مورد توجه قرار بگیرد گزارش سال 2004 در مورد بیمارانی است که در انگلستان تحت درمان تانسیلکتومی قرار گرفته بودند. در این مطالعه خونریزی پس از عمل در بیماران تانسیلکتومی با روش کوبلیشن سه برابر بیمارانی بود که تانسیلکتومی با روش سنتی استیل سرد انجام داده بودند. 

تکنیکهای دیگر تانسیلکتومی که در این مطالعه مد نظر قرار نگرفتند شامل استفاده از انرژی اولتراسوند و لیزر بود. 

 

لیزر

پرتوهای لیزر با انرژی بالا برای بریدن لوزه و مسدود کردن رگ‌های خونی آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. 

 

تانسیلکتومی با لیزر 

تانسیلکتومی لیزر (ابلیشین لوزه با لیزر) روش پیشرفته‌ای برای کاهش اندازه لوزه‌ها بدون انجام جراحی است. به جای تحمل درد شدید همراه با جراحی سنتی، بسیاری از بیماران می‌توانند درمان راحت تر لیزر را برای این کار انتخاب کنند. 

تانسیلکتومی با لیزر برای درمان لوزه‌هایی که عفونت مزمن دارند، سنگ لوزه یا تانسیلولیت (tonsiloliths) و بزرگ شدن لوزه (علت متداول خرخر و وقفه تنفسی در حین خواب) به کار می‌رود. 

 

در تانسیلکتومی لیزر چه کاری انجام می‌شود؟ 

به جای روش سنتی برای برداشتن لوزه، در این روش جدید سطح بیرونی لوزه تبخیر می‌شود و اندازه آن کاهش‌یافته و عفونت رفع می‌گردد و همه این‌ها بدون مراجعه به بیمارستان امکان‌پذیر است. 

این روش بیست دقیقه معمولاً طول می‌کشد و بی‌حسی موضعی در مورد آن به کار می‌رود و بیمار روز بعد می‌تواند به فعالیت‌های طبیعی خود بازگردد. 

 

فواید تانسیلکتومی لیزر

• بهبودی سریع‌تر

• قابل انجام در مطب به جای رفتن به اتاق عمل 

• بدون بی‌هوشی عمومی 

• بیمار می‌تواند خود تا خانه رانندگی کند 

• روز بعد بیمار می‌تواند به سر کار بازگردد 

 

درمان تانسیلکتومی لیزر برای موارد زیر استفاده می‌شود: 

• التهاب مزمن لوزه (تانسیلیت)

• بازگشت التهاب لوزه 

• سنگ لوزه یا تانسیلولیت 

 

اولتراسوند (یا اسکالپل هارمونیک Harmonic Scalpel )

امواج با انرژی بالای اولتراسوند، همانند لیزر مورد استفاده قرار می‌گیرند. 

روش اولتراسونیک برای برداشتن لوزه‌ها با خونریزی کمتر همراه بوده و موثر و بی‌خطرتر در نظر گرفته می‌شود و همچنین درد کمتری دارد. به نظر می‌رسد در صورتی که جراح در این زمینه تجربه و دانش کافی داشته باشد، گزینه مناسبی به شمار می‌آید. 

این ابزار پزشکی با استفاده از انرژی فراصوت تیغه را با فرکانس 55 کیلوهرتز مرتعش می‌کند. این ارتعاش که با چشم قابل‌مشاهده نیست انرژی را به بافت منتقل کرده و موجب برش و انعقاد همزمان می‌شود. دمای بافت‌های اطراف به 80 درجه سانتی‌گراد می‌رسد. طرفداران این روش ادعا می‌کنند که نتیجه نهایی برش دقیق با حداقل آسیب حرارتی است. 

 

تانسیلکتومی جراحی برداشتن لوزه است. ادنوئیدها ممکن است در این عمل برداشته شوند یا نشوند. ادنوئیدکتومی در این مقاله مورد بحث نیست. 

کودکانی که به خاطر عفونت‌های مکرر گلو لوزه‌شان برداشته می‌شود ممکن است حداقل به مدت دو سال عفونت استرپتوکوکی گلو (با شدت کمتر) داشته باشند. اما به مرور زمان بسیاری از کودکانی که جراحی نداشته‌اند نیز عفونت گلویشان کمتر می‌شود. 

بزرگ‌سالانی که لوزه‌شان را به خاطر عفونت‌های مکرر استرپتوکوکی برداشته‌اند، به اندازه بزرگ‌سالانی که جراحی نکرده‌اند، به عفونت‌های جدید مبتلا نمی‌شوند. همچنین  بزرگ‌سالانی که جراحی داشته‌اند زیاد به گلو درد دچار نمی‌شوند. 

 

وقتی می‌خواهید به انجام یا عدم انجام جراحی برداشتن لوزه فکر کنید باید موارد زیر را در نظر بگیرید: 

• با وجود وضعیت لوزه‌ها کودک چند مرتبه مجبور می‌شود به خاطر عفونت‌های گلو به مدرسه نرود 

• این بیماری چقدر استرس و ناراحتی برای خانواده ایجاد می‌کند 

خطرات جراحی نیز باید در مقابل خطرات برنداشتن لوزه در نظر گرفته و سنجیده شود. در برخی موارد گلودرد مزمن استرپتوکوکی به خصوص در صورتی که مشکلات دیگری نیز برای کودک ایجاد می‌شود جراحی می‌تواند بهترین گزینه باشد 

هر یک از این روش‌ها از نظر بی‌خطر بودن و نتایج و بهبودی نسبتاً مشابه‌اند بنابراین نوع جراحی مورد استفاده بستگی به تجربه و آموزش جراح دارد.  

معمولاً می‌توانید در همان روز یا روز بعد از عمل از بیمارستان مرخص شوید. 

طبق نظر دکتر ونجلیس الکسیو پزشک بیمارستان عمومی نورثامپتون در نورثامپتون انگلیس و همکاران، در فراتحلیل آزمایش‌های کنترل شده تصادفی، درمان فرکانس رادیویی (کوبلیشن) و اولتراسوند (اسکالپل هارمونیک) هیچ مزیتی در مقایسه با روش سنتی استیل سرد و یا الکتروکوتری نداشتند. 

اما در گزارش منتشر شده در Archives of Otolaryngology Head & Neck Surgery مشخص شد که سیستم مسدود کردن رگ‌ها از نظر زمان عمل، درد و خونریزی حین و پس از عمل مزایایی دارد.  

اگر چه در برخی کشورها عمل تانسیلکتومی کاهش یافته است اما این عمل بی‌خطر و موثر به شمار می‌آید اما با این حال با درد و خونریزی همراه است. بنابراین تکنیکهای جایگزین نیز ایجادشده‌اند که هیچ توافقی وجود ندارد که کدام یک بهتر هستند. 

بنابراین برای بازبینی شواهد در مورد عمل تانسیلکتومی به کمک فناوری‌های مدرن و تأثیر آن‌ها بر زمان عمل، خونریزی حین و پس از عمل و درد پس از عمل محققان 33 آزمایش کنترل شده تصادفی شامل 3139 بیمار انجام دادند و دریافتند که در مقایسه با تانسیلکتومی استیل سرد (شیوه سنتی)، بیمارانی که با سیستم مسدود کردن رگ درمان شده بودند زمان عمل کوتاه‌تری (حدود 4 دقیقه کوتاه‌تر) داشتند.  

همچنین خونریزی حین و پس از عمل در آن‌ها کمتر بوده و درد کمتری در هفت روز اول پس از جراحی داشتند. با این حال محققان هشدار می‌دهند که سیستم مسدود کردن رگ تکنیک جدیدی است و پزشکان باید مسائل زیادی را پیش از به‌کارگیری این روش در عمل‌های بالینی روزانه در نظر داشته باشند. از جمله این مسائل هزینه، آموزش و یادگیری جراحان جدید است. 

همچنین محققان هشدار می‌دهند شواهد محدودی برای تأیید تغییر شیوه از تکنیک استیل سرد و یا الکتروکوتری که چند دهه است بی‌خطر بودن آن‌ها ثابت‌شده، وجود دارد . هیچ یک از روش‌های دیگر در مقایسه با جراحی سنتی روی‌هم‌رفته فواید چندان زیادی نشان نمی‌دهد. 

بیمارانی که با روش اولتراسوند درمان شده‌اند خونریزی حین عمل کمتری دارند اما این تنها نتیجه متفاوت آن نسبت به روش‌های دیگر است. الکسیو و همکارانش اشاره کردند که معمولاً پذیرفته شده است که این متغیر (خونریزی کمتر حین عمل) هیچ اهمیت بالینی قابل ارزیابی ندارد. 

این محققان گزارش کردند که در مورد کوبلیشن (فرکانس رادیویی) نیز هیچ مزیتی وجود ندارد. یافته مهم این فراتحلیل (آزمایش‌های کنترل شده تصادفی) این است که تکنیکهای تانسیلکتومی کوبلیشن و اسکالپل هارمونیک که در طول دهه گذشته در تلاش برای کاهش ناخوشی‌های پس از عمل (درد و خونریزی) انجام‌شده‌اند، هیچ مزیت قابل‌توجهی بر تکنیک سنتی تانسیلکتومی نشان نداده‌اند. 

آن‌ها اشاره کردند که این مطالعه به علت ناهمگونی بین متدولوژی‌های مطالعات مختلف ، و به علت پایین بودن نسبی کیفیت آزمایش‌های کنترل شده تصادفی این مطالعه، محدود بود. 

با این حال این پژوهشگران نتیجه گرفتند پزشک‌ها باید یافته‌های مربوط به سیستمهای مسدود کردن رگ را دنبال کنند. 

آزمایش‌های کنترل شده تصادفی با طراحی و اجرای مناسب می‌تواند بررسی‌ها و تحقیقات آتی راجع به کارایی سیستم مسدود کردن رگ برای تانسیلکتومی را تضمین کند. 

 

پس از جراحی برداشتن لوزه (تانسیلکتومی)

پس از جراحی احتمالاً مقداری درد در محل عمل احساس می‌شود که ممکن است یک هفته طول بکشد. مسکن به کاهش و آرام کردن درد کمک می‌کند. 

پس از عمل هنگامی که بیدار شدید باید مایعات بنوشید حتی اگر ابتدا برایتان کمی سخت باشد. نوشیدن مایعات کمک می‌کند احساس بهتری پیداکرده و سریع‌تر به خانه بازگردید. برخی از کودکان شب را در بیمارستان می مانند و برخی دیگر همان روز عمل مرخص می‌شوند. 

کودکانی که تانسیلکتومی انجام داده‌اند باید دو هفته به مدرسه نروند. این کار خطر ابتلا به عفونت از کودکان دیگر و ایجاد ناراحتی ناشی از آن را کاهش می‌دهد. 

بلع احتمالاً پس از تانسیلکتومی دشوار خواهد بود اما مصرف غذاهای جامد مهم است چون به بهبودی سریع‌تر گلو کمک می‌کند. مقدار زیادی آب بنوشید اما از مصرف نوشیدنی‌های اسیدی مانند آب پرتقال اجتناب کنید چون گلو را می‌سوزانند. 

بهداشت دهانی را کامل رعایت کنید و به طور مرتب دندان‌های خود را مسواک زده و از دهان‌شویه استفاده کنید تا عفونتی در دهانتان ایجاد نشود. 

درد معمولاً در هفته اول پس از عمل شدیدتر است و سپس در هفته دوم به تدریج خوب می‌شود. گوش‌درد نیز پس از عمل تانسیلکتومی شایع است اما جای نگرانی نیست. 

 

خونریزی پس از عمل و بازگشت به مدرسه و کار

خونریزی در محل لوزه برداشته‌شده نسبتاً شایع است و ممکن است در بیست و چهار ساعت اول پس از عمل تا ده روز پس از عمل اتفاق بیفتد. تخمین زده می‌شود که یک نفر از هر صد کودک و یک نفر از هر سی بزرگ‌سال خونریزی پس از عمل را تجربه می‌کنند. 

خونریزی خفیف معمولاً جای نگرانی ندارد چون در بیشتر موارد خودبه‌خود رفع می‌شود. آب سرد غرغره کنید، این کار معمولاً به توقف خونریزی کمک می‌کند چون سرما رگ‌های خونی را منقبض می‌نماید. 

گاهی خونریزی ممکن است شدید باشد و موجب بالا آوردن خون در فرد شود. در صورتی که چنین اتفاقی افتاد فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید. خونریزی شدید ممکن است نیاز به درمان با جراحی یا تزریق خون داشته باشد. 

احتمالاً لازم است چند روز تا یک هفته یا بیشتر استراحت کنید. فعالیت‌های سبک اشکالی ندارد. اگر پزشک می‌خواهد مدرسه نروید، با معلم خود صحبت کنید که تکالیف خانه را به شما بگوید انجام دهید. 

در حین بهبودی مایعات زیادی دریافت کنید. برخی از پزشکان اجازه می‌دهند هر چه می‌خواهید بخورید و برخی دیگر ممکن است بگویند فقط غذاهای نرم مصرف کنید. 

درحالی‌که در دوره بهبودی قرار دارید، داروهایتان را مصرف کنید تا درد نکشید و بتوانید بخورید و بیاشامید. همچنین ممکن است برای پیشگیری از عفونت آنتی بیوتیک مصرف کنید. ممکن است لکه‌های سفید رنگ کوچکی در پشت گلوی خود مشاهده کنید، این حالت طبیعی است. پس از هفته اول لکه‌های سفید شروع به کاهش و محو شدن می‌کنند. می‌توانید برای اطمینان و چکاپ به پزشک خود مراجعه کنید. 

پس از یک یا دو هفته باید احساس بهتری داشته باشید. می‌توانید حالا به مدرسه بازگردید و با دوستان خود دوباره بازی کنید. می‌توانید به آن‌ها درباره تانسیلکتومی خود بگویید. 

 

پیشگیری از عفونت پس از تانسیلکتومی

همیشه پیشگیری از عفونت‌های ویروسی که توسط تماس با میکرب‌ها گسترش می‌یابند، راحت نیست. اقدامات بهداشتی مناسب زیر می‌تواند به پیشگیری از گسترش عفونت کمک کند: 

• دستان خود را مرتب بشویید 

• هنگام سرفه یا عطسه دستمال کاغذی جلوی صورت خود بگیرید و آن را داخل سطل زباله بیندازید 

• از استفاده از لیوان و ظروف و لوازم مشترک با افراد دیگری که بیمار هستند، پرهیز کنید 

 

آیا کودک من باید عمل تانسیلکتومی را انجام دهد؟

تانسیلکتومی هنوز متداول‌ترین عمل جراحی مهمی است که در بسیاری از کشورها از جمله امریکا در کودکان انجام می‌شود. عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی و تانسیلیت معمولاً با بزرگ شدن کودک کمتر اتفاق می‌افتند. ببینید که آیا تانسیلیت کودک شما، تا زمانی که او بزرگ‌تر شود قابل مدیریت هست یا نه. 

کودکی که تانسیلکتومی دارد نیاز به مراقبت ویژه و نظارت دقیق به مدت حداقل یک هفته پس از جراحی دارد. پیش از تصمیم برای تانسیلکتومی توانایی خود در انجام این مراقبت برای کودک را در نظر بگیرید. 

 

پیش از تانسیلکتومی 

شب پیش از جراحی تانسیلکتومی پس از شام اجازه ندارید چیزی بخورید یا بیاشامید ، حتی آب. علت این است که پزشک نمی‌خواهد در حین عمل بالا بیاورید. همچنین در صورتی که شب را باید در بیمارستان بگذرانید، لوازم خود را آماده کنید و هر چیزی که لازم است در ساک خود بگذارید. اگر عروسک یا اسباب‌بازی مورد علاقه‌ای دارید، با خود به بیمارستان ببرید تا احساس خوبی به شما بدهد. 

احتمالاً در روز جراحی باید به بیمارستان بروید. کارکنان بیمارستان وضعیت شما را بررسی می‌کنند و روی دستبند یا لباستان نام شما را ثبت می‌کنند. 

 

با جراح صحبت کنید 

لوزه در اتاق عمل جراحی و برداشته می‌شود. در اتاق عمل به شما داروی بی‌هوشی داده می‌شود که کمک می‌کند در حین عمل خواب باشید و احساس دردی نداشته باشید. پس از عمل به اتاق ریکاوری برده می‌شوید و با به هوش آمدنتان، شما را بر روی تخت چرخ دار قرار می‌دهند و به بخش می‌برند. 

در حین جراحی که حدود بیست تا سی دقیقه طول می‌کشد، پزشک دهان شما را بازکرده و لوزه‌ها را در می‌آورد. بدون این که چیزی حس کرده باشید بیدار می‌شوید و خود را در اتاق ریکاروی می‌بینید. ممکن است ابتدا احساس خواب‌آلودگی و سرگیجه کنید اما دیری نمی‌گذرد که خیلی احساس بهتری خواهید داشت و می‌توانید خانواده‌تان را که در کنارتان هستند ببینید. ممکن است گلودرد و شاید کمی گوش‌درد را تجربه کنید.