نوروفیدبک و اختلال کمبود توجه و بیش فعالی یک بیماری فراگیر در میان کودکان است. جهت اطلاعات بیشتر درباره ی این اختلال با ما همراه شوید. ...
اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (Attention deficit hyperactivity disorder) یک اختلال رفتاری شایع در کودکان است. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماریهای امریکا 11% از کودکان در امریکا این اختلال را دارند. تشخیص ADHD ممکن است دشوار باشد. این اختلال وضعیت پیچیدهای است که بر جنبههای گوناگون زندگی کودک تأثیر میگذارد، به همین علت درمان زودهنگام بسیار مهم است.
برخی از کودکان مبتلا به ADHD میتوانند یاد بگیرند با ایجاد تغییرات رفتاری ساده که زندگی روزمرهشان را سادهتر میسازد، بر اختلالشان غلبه کنند. تغییراتی در محیط نیز میتواند به کاهش تحریک و کاستن علائم مربوط به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی کمک نماید. برخی کودکان به درمانهای هدفمندتر و شدیدتری نیاز دارند. در چنین مواردی پزشک اغلب داروهای محرکی مانند ریتالین یا ادرال تجویز میکند. داروهای محرک تأثیر آرامکنندگی در کودکان دارای اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته و امروزه شایعترین درمان این اختلال به حساب میآید.
با وجود محبوبیت داروهای محرک، عوارض زیادی در مصرف آنها ایجاد میشود که باعث میشود برای برخی کودکان گزینه مناسبی نباشد. در صورتی که به درمان کودک خود با این داروها فکر میکنید باید عوارض آن را نیز در نظر بگیرید.
جلوگیری یا تأخیر در رشد
دشواری وزن گرفتن و حفظ آن
کاهش اشتها
مشکلات خواب
در موارد نادر مشکلات قلبی
در کودک سالم بدون ابتلا به این اختلال، عملکرد تمرکز بر یک کار به سرعت گرفتن فعالیت مغز کمک کرده و آن را کارامدتر میکند اما در کودکان مبتلا به این اختلال برعکس است، تمرکز بر یک کار باعث میشود بیشتر حواس فرد پرت شده و بنابراین کارایی کمتر شود. به همین علت است که کمک به کودک برای افزایش توجه و تمرکز او به مسئله، راه حل موثری نیست. نوروفیدبک به کودکان مبتلا به ADHD کمک میکند یاد بگیرند چطور مغزشان را هنگام نیاز هوشیار و متوجه کنند.
تمرین نوروفیدبک به کودک کمک میکند یاد بگیرد مغزش را هنگام نیاز فعالتر سازد. به ویژه برای محیط کار و مدرسه این امر بسیار مهم است.
در طول جلسه نوروفیدبک پزشک به کودک یاد میدهد چطور بر تکالیف خاصی تمرکز کند. حسگرها و نمایشگرهایی به بدن کودک متصل شدهاند که نشان میدهند بدن او چطور واکنش نشان میدهد. در همین حال کودک میتواند الگوهای امواج مغزی خود را در نمایشگر مشاهده نماید. پزشکان معتقدند اگر کودکی بتواند فعالیت مغزی خود در حین تمرکز بر کار خاصی را ببیند میتواند یاد بگیرد فعالیت مغزیاش را موثرتر کنترل کند.
از نظر تئوری کودکان میتوانند یاد بگیرند در حین تمرکز یا انجام کار با استفاده از حسگرهای بیوفیدبک به عنوان راهنما، فعالیت مغزشان را حفظ کنند. در طول جلسه درمانی کودکان میتوانند به کمک نمایشگرها ببینند کدام روشها به مغز آنها بیشتر کمک میکند. سپس وقتی دیگر حسگر به آنها متصل نیست میتوانند از همین روشها برای انجام و تمرکز بهتر بهره ببرند. در برخی مطالعات در کودکانی که از نوروفیدبک استفاده کردهاند بهبود رفتار و کنترل مشاهده شده است.
آکادمی پزشکی اطفال امریکا توصیه میکنند ترکیبی از درمان دارویی و رفتاری برای درمان بیشتر کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی انجام شود. اگر چه درمان رفتاری به عنوان تنها درمان برای این کودکان، به طور گسترده مورد پذیرش قرار نگرفته است. در واقع بخش خدمات سلامت امریکا میگوید نوروفیدبک نمیتواند به عنوان درمان جایگزین برای این اختلال توصیه شود (بلکه باید در کنار درمان دارویی قرار بگیرد). هنوز بیشتر پزشکان و کارشناسان دارو را ترجیح میدهند.
هر کودکی متفاوت است و اختلال کمبود توجه و بیش فعالی نیز در هر کودک متفاوت است. درمان مناسب برای یک کودک ممکن است برای دیگری موثر نباشد. به همین علت باید با پزشک کودک در تماس باشید تا برنامه درمانی مناسب او را پیدا کنید که علائم کودک را درمان کرده و به او در زندگی سالمتر کمک نماید، حال ممکن است این برنامه درمانی شامل نوروفیدبک باشد یا نباشد. به هرحال طبق تحقیقات به عمل آمده نوروفیدبک نتایج امیدوارکنندهای دارد. از پزشک خود درباره آن سؤال کنید و بپرسید چگونه این روش به کودک شما کمک میکند و آیا برای او مناسب است یا نه.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.