بی‌اشتهایی عصبی (آنورکسیا)

در این مقاله می خوانید

آنورکسیا یا بی‌اشتهایی عصبی نوعی اختلال خوردن است. افرادی که آنورکسیا دارند ترس شدیدی از اضافه‌وزن داشته و به شدت مقدار غذای مصرفی خود را کم می‌کنند و تا حد خطرناکی لاغر می‌شوند.  ...

آنورکسیا هم بر بدن و هم بر روان تأثیر می‌گذارد. ممکن است این اختلال به عنوان رژیم غذایی شروع شود اما از کنترل خارج گردد. فرد مدام به غذا، رژیم و وزن فکر می‌کند و تصور او از بدن خود اغراق‌آمیز و تحریف شده است. افراد دیگر به او میگویند که خیلی لاغر است اما وقتی خود را در آینه می‌بیند، اندام خود را چاق می‌پندارد. 

معمولاً بی‌اشتهایی عصبی از نوجوانی شروع می‌شود و در زنان خیلی شایع‌تر از مردان است. درمان زودهنگام آن می‌تواند بسیار موثر باشد اما اگر زود درمان نشود ممکن است تبدیل به مشکلی در تمام طول عمر شود. آنورکسیا اگر به شکل درمان‌نشده رها شود، می‌تواند به گرسنگی و مشکلات جدی برای سلامتی مانند نازک شدن استخوان‌ها (پوکی استخوان)، آسیب‌های کلیه و مشکلات قلبی تبدیل گردد.  

اگر شما یا فردی از آشنایانتان کم اشتهایی عصبی دارند فوراً به دنبال کمک باشید. هر قدر این مشکل بیشتر طول بکشد، غلبه بر آن دشوارتر می‌شود. فرد مبتلا به اختلال کم اشتهایی عصبی با درمان احساس بهتری داشته و وزن سالم خود را حفظ می‌کند. 

علت آنورکسیا 

اختلالات خوردن پیچیده هستند و متخصصان نمی‌دانند علت واقعی آن‌ها چیست اما ممکن است به علت مجموعه‌ای از عوامل مانند سابقه خانوادگی، فاکتورهای اجتماعی، و ویژگی‌های فردی ایجاد شوند. در موارد زیر احتمال بیشتری دارد که دچار انورکسیا شوید: 

فرد دیگری در خانواده‌تان اختلال خوردن مانند آنورکسیا یا بولیمیا (پراشتهایی عصبی) دارد. 

شغل یا ورزشی انجام می‌دهید که در آن اندازه بدنتان بسیار مهم است مانند باله، مدل یا ژیمناستیک. 

از آن دسته افرادی هستید که سعی می‌کنند همیشه کامل باشند و هرگز احساس خوبی درباره خود نداشته و خیلی نگران هستند. 

در شرایط استرس‌زای زندگی مانند جدایی، نقل‌مکان به شهر یا مدرسه جدید، یا از دست دادن عزیزان قرار دارید. 

علائم آنورکسیا 

افرادی که آنورکسیا دارند اغلب به شدت انکار می‌کنند که مشکلی دارند و باور ندارند یا نمی‌بینند چه کاری با بدن خود انجام می‌دهند. معمولاً عزیزان او برای کمک به آن‌ها اقدام می‌کنند. اگر نگران هستید که فردی ممکن است آنورکسیا داشته باشد می‌توانید به دنبال علائم زیر در آن‌ها باشید:

وزن خیلی کمتر از حد سالم یا طبیعی

بسیار نگران افزایش وزن

امتناع از حفظ وزن طبیعی

با وجود لاغری شدید تصور اضافه‌وزن داشتن

زندگی حول کنترل وزن می‌گردد

همچنین علائم زیر ممکن است در آن‌ها دیده شود:

وسواس نسبت به غذا، وزن، و رژیم غذایی

محدودیت سخت‌گیرانه در مقدار مصرف غذا

ورزش شدید حتی در شرایط بیماری

استفراغ یا مصرف قرص‌های مسهل یا دیورتیک برای اجتناب از اضافه‌وزن

درمان آنورکسیا 

اگر پزشک شما فکر می‌کند ممکن است اختلال خوردن داشته باشید، وزن شما را با وزن مورد انتظار فردی با قد و وزن مشابه شما ارزیابی و مقایسه می‌کند. او فشارخون، ریه، قلب، پوست و موی شما را بررسی می‌کند تا علت‌های دیگر غذای کافی نخوردن را پیدا کند. ممکن است آزمایش خون یا پرتوی ایکس نیز تجویز کند. 

پزشک ممکن است سؤالاتی درباره احساس شما بپرسد. اینکه مشکلات روانی قابل‌درمان، مانند افسردگی یا اضطراب، در اختلالات خوردن نقش داشته باشند امری متداول است. همه افرادی که آنورکسیا دارند باید درمان شوند. حتی اگر شما، فرزند شما یا فرد دیگری که برایتان مهم است تنها چند مورد از علائم اختلال خوردن را دارد، فوراً به دنبال کمک حرفه‌ای باشد. درمان زودهنگام احتمال غلبه بر این اختلال را بسیار بیشتر می‌کند. 

درمان می‌تواند به شما کمک کند به وزن سالم بازگردید. همچنین به شما کمک می‌کند عادات سالم غذایی را در خود پرورش دهید و احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید. چون کم اشتهایی عصبی هم مشکل هیجانی است هم فیزیکی، می‌توانید با پزشک، متخصص تغذیه، و مشاور کار کنید. 

اگر وزن شما خیلی کاهش‌یافته، باید در بیمارستان درمان شوید. غلبه بر کم اشتهایی عصبی ممکن است زمان زیادی طول بکشد و بازگشت به عادت‌های ناسالم قبلی، امری متداول است. اگر مشکلی دارید سعی نکنید خودتان آن را حل کنید بلکه باید کمک بگیرید. 

احتمالاً وقتی متوجه می‌شوید کسی که برایتان مهم است اختلال خوردن دارد، خیلی می‌ترسید و نگران می‌شوید، اما می‌توانید به او کمک کنید. اگر فکر می‌کنید فرزندتان آنورکسیا دارد اقدامات زیر را انجام دهید: 

با او صحبت کنید. به او بگویید چرا نگرانش هستید. بگذارید بداند که به او اهمیت می‌دهید. 

برای او ملاقاتی با پزشک یا مشاور ترتیب دهید. 

اگر نگران فردی که می‌شناسید هستید

مسئله را با کسی که بتواند کاری برایش انجام دهد (مانند والدین، معلم، مشاور یا پزشک) مطرح کنید.  فردی که آنورکسیا دارد ممکن است اصرار داشته باشد که نیازی به کمک ندارد درحالی‌که واقعاً نیاز دارد. هر چه زودتر درمان دریافت کند، زودتر دوباره سلامت خود را به دست می‌آورد.