چگونه کودکان را وادار به اطاعت از خود کنیم

در این مقاله می خوانید

درحالی‌که مسائل خسته‌کننده‌ی بسیاری برای پدر و مادرها وجود دارد، اما یکی از خسته‌کننده‌ترین آن‌ها داشتن کودکی است که به گفته‌های شما اهمیت نمی‌دهد. چگونه کودکان خود را مطیع و فرمانبردار کنیم؟ ...

کودک نافرمان علاوه بر اینکه می‌تواند عذاب‌آور باشد، می‌تواند شرایط شرم‌آور و گاهی حتی خطرناک نیز ایجاد ‌کند. تصور کنید به کودک خود می‌گویید که در خیابان ندود زیرا می‌بینید که ماشینی در حال آمدن است، اما او گوش نداده و اعتنایی به شما نمی‌کند. کاملاً مشهود است که این سناریو می‌تواند منجر به فاجعه‌ای بزرگ شود.

نکته‌های مربوط به اینکه چگونه کودکان خود را مطیع و فرمان‌بردار کنید پیچیده هستند، اما والدین آن‌ها را در کنار کودکان خود یاد می‌گیرند. هیچ‌وقت از این موضوع نترسید که در زمان نیاز اصلاحات مناسبی انجام دهید. پدر یا مادر بودن می‌تواند سخت باشد، اما راهنمایی کودکان در مسیر درست تضمینی است که  آن‌ها زندگی موفقی داشته باشند. نکات زیر به شما کمک می‌کنند تا کودکان خود را متقاعد کنید که از دستورات و راهنمایی‌های شما اطاعت کنند.

نقش والدین را داشته باشید.

اغلب والدین نقش خود را به‌عنوان فردی که صاحب قدرت است از دست می‌دهند. در هنگام پرورش و تربیت کودکان، آن‌ها باید متوجه شوند چیزی که شما می‌گویید اتفاق خواهد افتاد و هیچ بحثی درباره‌ی آن نباید باشد. در حقیقت، گزینه‌های بحث یا نافرمانی وجود ندارند. اگر شما از همان اوایل تربیت آن‌ها را با این طرز برخورد آغاز کنید، اطاعت کردن کودکان از شما بسیار ساده‌تر است و در سنین کمتری اتفاق می‌افتد.

فریاد نزنید.

وقتی برای نافرمانی و بی‌توجهی کودک بر سر او فریاد می‌زنید، تنها کاری که کرده‌اید این است که به او ثابت می‌کنید کنترل خود را از دست داده‌اید. کودک فوراً متوجه می‌شود او موضع قدرت را در دست گرفته است، و به چیزی که شما می‌خواستید اهمیتی نمی‌دهد. وقتی به کودک خود دستور می‌دهید، خونسرد و محکم بمانید و فریاد نزنید. در نتیجه واکنش این خواهد بود که کودکتان بسیار سریع‌تر از شما اطاعت می‌کند.

انصاف داشته باشید.

ممکن است بارها این جمله را شنیده‌ باشید: "این قوانین منصفانه نیستند". در حقیقت، والدین گاهی قوانین، محدودیت‌ها، و توقعاتی دارند که منصفانه نیستند. سن کودک، سطح بلوغ و شرایط فردی او را در نظر بگیرید تا منصف باشید. به‌عنوان ‌مثال، اگر دختری دارید که تازه  14 ساله شده است و می‌خواهد به کلاس رقص برود، در حالی که این کار را قبلاً انجام نداده است، چرا که نه. در این سن، در کنار نظارت تمام مدت، او به حد کافی بزرگ است. با این حال، اگر به او بگویید نه، به این دلیل که او هنوز خیلی بزرگ نشده، ممکن است او در خانه‌ی یکی از دوستان خود مانده و به طور پنهانی به یک مهمانی برود. به‌بیان‌دیگر، قوانینی بگذارید که منجر به‌ شکست یا اشتباه در کودک شما نمی‌شوند. بدین ترتیب کودکان راحت‌تر از شما اطاعت می‌کنند.

عواقب و پیامدها را یادآوری کنید.

کودکان در هر سنی باید بدانند که با نافرمانی، دروغگویی، مخفی‌کاری، و دیگر رفتارهای منفی، عواقبی در انتظار آن‌ها خواهد بود. با ایجاد قوانینی برای راهنمایی کودک و مطلع کردن او از عواقب کار، شاید او علاقه‌ی کمتری به نافرمانی داشته باشد. همچنین شما می‌توانید با یادآوری این نکته که اهمیت ندادن به حرف‌های شما منجر به قوانین انضباطی سخت‌تری خواهد شد آن‌ها را متقاعد به فرمان‌برداری کنید.