در این مقاله با حقایقی جالب از منظومه شمسی و ستاره ها آشنا خواهید شد. ...
زمانی که شما به کهکشان آندرومدا نگاه میکنید (که 2.3 میلیون سال نوری با کره زمین فاصله دارد)، نوری که شما میبینید، 2.3 میلیون سال طول کشیده است تا به شما برسد. به عبارت دیگر، شما دارید به 2.3 میلیون سال پیش آن کهکشان نگاه میکنید.
هشت دقیقه طول میکشد تا نور خورشید به شما برسد، به همین دلیل شما به هشت دقیقه پیش خورشید نگاه میکنید. ممکن است خورشید در چهار دقیقه گذشته منفجر شده باشد و شما هنوز خبری از آن نداشته باشید.
کره زمین، کاملاً کروی نیست، بلکه در واقع یک بیضی تخت است. کره زمین به علت چرخش به دور خود، کمی در قطبها فرورفتگی و در محور استوا بیرون زدگی دارد.
زمانی که گالیله برای اولین بار زحل را از طریق تلسکوپ مشاهده کرد، این سیاره را به عنوان سیارهای که گوش دارد توصیف کرد. و تا سال 1655 که کریستیان هویگنس، در تئوری عجیب خود احتمال داد که ممکن است تعدادی حلقه بسیار بزرگ در اطراف سیاره زحل وجود داشته باشد، این مسئله حل نشده بود.
اگر شما بتوانید سیاری زحل را در داخل یک وان حمام بسیار بزرگ قرار بدهید، این سیاره بر روی آب شناور خواهد ماند. چگالی سیاره زحل از آب کمتر است.
یک قاشق چایخوری از یک ستاره نوترونی، حدود 112 میلیون تن وزن خواهد داشت.
وزن سیاره مشتری، از مجموع همه سیارههای منظومه شمسی بیشتر است.
حتی در صافترین شبها، چشم انسان فقط میتواند حدود 3000 ستاره را در آسمان ببیند. تخمین زده میشود که فقط در کهکشان ما (کهکشان راه شیری) حدود 100,000,000,000 ستاره وجود داشته باشد.
بلندتری کوه در منظومه شمسی، کوه المپوس است که در سیاره مریخ قرار دارد و ارتفاع آن 24 کیلومتر است، یعنی سه برابر ارتفاع کوه اورست. این کوه منطقهای حدود نصف مساحت کشور اسپانیا را اشغال کرده است.
اگر اندازه خورشید، برابر یک نقطه معمولی حرف "ن" بود، نزدیکترین ستاره با آن حدود 16 کیلومتر فاصله داشت.
نیم میلیاردم انرژی آزادشده توسط خورشید به کره زمین میرسد.
دمای سطح سیاره زهره، به اندازهای است که بتواند سرب را ذوب کند.
اگر شما میتوانستید با سرعت نور (حدود 300,000 کیلومتر در ثانیه) سفر کنید، 100,000 سال طول میکشید تا از قطر کهکشان راه شیری عبور کنید.
فقط یک سمت کره ماه همیشه به سمت کره زمین است. دوره گردش ماه به دور خود، دقیقاً با زمان چرخش آن به دور کره زمین برابر است.
اِبط الجوزا که ستاره روشن صورت فلکی شکارچی است، آنقدر بزرگ است که در صورتی که به جای خورشید قرار میگرفت، کره زمین، مریخ، و مشتری را در خود میبلعید!
در صورتی که شما بر روی خط استوا بایستید، به خاطر چرخش کره زمین به دور خود، در حال چرخش با سرعت 1600 کیلومتر در ساعت، و همچنین حرکت با سرعت 108،000 کیلومتر در ساعت به دور خورشید هستید.
وزن شما در خط استوا، حدوداً 3% از وزن شما در قطبها کمتر است، و این به دلیل نیروی گریز از مرکز حاصله از چرخش کره زمین به دور خود است.
نسبت قطر اتمسفر به کره زمین، کوچک تر از قطر پوست سیب به خود سیب است.
در عطارد، یک روز (یعنی یک گردش سیاره به دور خود)، برابر 59 روز زمینی است. یک سال (یعنی یک گردش به دور خورشید) آن، برابر 88 روز زمینی است. یعنی اینکه در عطارد، هر سال کمتر از 2 روز طول میکشد.
اگر میشد یک تکه از خورشید به اندازه سر سوزن را روی کره زمین قرار داد، شما نمیتوانستید بدون لباسهای محافظ از 145 کیلومتر به آن نزدیک تر شوید.
تخمین زده میشود که تعداد ستارههای جهان، بیشتر از تعداد شنهای همه ساحلهای کره زمین است.
هر سال، خورشید بیش از 400،000 کیلومتر مکعب از آبهای روی کره زمین را تبخیر میکند. (این یعنی بیش از 400 میلیون تن آب).
سیاره مشتری همانند یک جاروبرقی بزرگ عمل کرده و ستارههای دنبالهدار و شهابسنگها را به خود جذب میکند. بعضی از ستارهشناسان تخمین میزنند که بدون تأثیر گرانشی سیاره مشتری، تعداد اجسام سنگینی که با کره زمین برخورد میکرد، 10،000 برابر بیشتر از حال حاضر بود.
ستارهشناسان باور دارند که فضا یک خلأ کامل نیست. در هر مترمکعب سه اتم وجود دارد.
زحل تنها سیارهای نیست که اطراف خود حلقه دارد. نپتون هم حلقههایی در اطراف خود دارد.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.