10 شهر باستانی که مردم هنوز در آنجا زندگی می‌کنند

 

اگرچه بسیاری از چیزهایی که ما را به سال‌های پایه‌ریزی این شهرها ارتباط می‌دهد از بین رفته است، با این حال شهرهایی که قدمتشان به تمدن‌های اولیه انسانی بازمی‌گردد، جذابیتی غیرقابل‌انکار دارند. این 10 مورد زیر، از جمله قدیمی‌ترین شهرهای تاریخ هستند که مردم هنوز هم آن‌ها را خانه خود می‌دانند. 

 

10. ایفه 

ساخته‌شده حدود 350 سال پیش از میلاد 

 

 

اهالی یوروبا، شهر ایفه را زادگاه افسانه‌ای بشر می‌دانند. گفته می‌شود که دو خدای آن‌ها، نخستین انسان‌ها را از گل آفریدند که یکی از آن‌ها نخستین پادشاه یوروبا شد. تا قرن یازدهم این شهر به پایتخت یک پادشاهی تبدیل شد که ساکنانش سرهای معروف سفالی را در طی دو قرن بعد از آن ساختند. 

شهر ایفه که به دلیل جنگ قرن هجدهم و نیز چندین دهه آسیب‌های ناشی از خرید و فروش برده تقریباً از بین رفته بود، اکنون میزبان یکی از مهم‌ترین دانشگاه‌های نیجریه و انجمن تاریخی نیجریه است. علاوه بر این، رهبر معنوی اهالی یوروبا که به عنوان "اونی" شناخته می‌شود، در قصری در مرکز شهر زندگی می‌کند. امروزه بیش از 600000 نفر ساکن ایفه هستند.

 

9. بلخ 

ساخته‌شده حدود 500 سال پیش از میلاد 

 

 

این شهر که  در دوران پیش از افغان‌ها به نام باختر نیز شناخته می‌شد، پس از اشغال آن  توسط اسکندر مقدونی، پایتخت قلمرو یونانی باختر بوده است. پس از فتح شهر توسط چندین متجاوز، این شهر سرانجام پایتخت خراسان شد که یک نهاد سیاسی بود که توسط امپراطوری ساسانیان ایران ایجاد شده بود. بلخ در این دوران بود که تبدیل به مرکز دانش شد و عنوان "مادر شهرها" را به دست آورد. علاوه بر این گفته می‌شود که دین زرتشت در آنجا پایه‌ریزی شده است. 

قسمت زیادی از شهر طی یورش چنگیز خان در قرن سیزدهم از بین رفت. این شهر تا ابتدای قرن پانزدهم میلادی به صورت مخروبه باقی ماند و در حال حاضر با داشتن جمعیتی حدود چند هزار نفر، بیشتر شبیه به یک روستا است. اما تعداد انگشت‌شماری از بناهای اصلی آن باقی‌مانده است که تپه‌های نگهداری وسایل مقدس بوداییان و دیوارهای بیرونی شهر، از جمله آن‌ها هستند. 

 

8. لوئویانگ 

ساخته‌شده حدود 1050 سال پیش از میلاد

 

 

لوئویانگ یکی از هشت پایتخت بزرگ باستانی چین است که اواسط قرن یازدهم در آغاز پیدایش دودمان ژو ساخته شد.  در حقیقت ، 9 دودمان مختلف در طی قرن‌های متوالی از لوئویانگ به عنوان پایتخت خود استفاده کرده‌اند. متأسفانه این شهر متحمل رکود اقتصادی بزرگی شد که از انقلابی در قرن هشتم تا اواسط 1900 ادامه داشت. کمک‌های اتحاد جماهیر شوروی و صنعتی شدن، لوئویانگ را دوباره احیا کرد. 

یکی از بزرگ‌ترین گنج‌های معماری و معنوی شهر، معبد اسب سفید است که مهد بودیسم در چین به شمار می‌رود. این معبد که در قرن اول میلادی ساخته شد ، اولین معبد بیش از 1300 معبد گوناگونی به شمار می‌رود که پس از تبدیل شدن لوئویانگ به مرکز معنوی بودیسم در چین، ساخته شد. علاوه بر این، این شهر غارهای زیرزمینی لانگمن را در خود جای داده است که یک سری از غارهای بودایی هستند که به عنوان میراث جهانی یونسکو نیز ثبت‌شده‌اند و یکی از شاهکارهای هنر بودایی چین محسوب می‌شوند. 

 

7. پاتراس

ساخته‌شده حدود 1100 سال پیش از میلاد

 

 

درحالی‌که شواهد نشان‌دهنده این است که مردم از هزاره سوم پیش از میلاد در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند ، پاتراس تا حدود هزار سال بعد از آن، به عنوان یک شهر واقعی فعالیت نمی‌کرده است. سه کلنی کوچک در آن منطقه وجود داشت و صدها سال در آنجا باقی ماند تا اینکه اخائيه ایها و پاترئوس ها (که نام شهر از او گرفته شده است)، آن‌ها را باهم متحد کرده و به شکل یک شهر بزرگ در آوردند و آن را پاتراس نامیدند. این شهر که در ابتدا خیلی حائز اهمیت نبود، بعدها یکی از قسمت‌های مهم پایه‌ریزی دومین اتحادیه اخائیه  شد، که کنفدراسیونی از دولت شهرهای مختلف یونانی بود.

به دلیل نزدیک بودن پاتراس به دریا، این شهر نقش مهمی در تجارت یونان حتی تا عصر حاضر داشته است.  متأسفانه تنها چند بنا از تاریخ اولیه آن باقی مانده است که قدیمی‌ترین نمونه آن تئاتر کوچکی است که رومیان حدوداً در قرن دوم ساخته‌اند. همچنین یک آکروپولیس ماقبل تاریخ وجود دارد که با عنوان  Wall of Dymaeansشناخته می‌شود و متعلق به قرن چهاردهم پیش از میلاد است که گفته می‌شود توسط هرکول ساخته شده است.

 

6. کوتایسی

ساخته‌شده حدود 1400 سال پیش از میلاد

 

 

کوتایسی که یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین شهرهای گرجستان محسوب می‌شود، پایتخت پادشاهی‌های متعددی بوده که معروف‌ترین آن‌ها کلوخیس است که از قرن ششم تا اول پیش از میلاد وجود داشته است. از مهم‌ترین دلایل معروفیت این پادشاهی، این است که آخرین مقصد جیسون و آرگونوت هایش بود که به دنبال پشم زرین بودند.  بعدها، این شهر و نواحی اطراف آن تحت یورش‌های متعدد از جمله از سوی عثمانیان و مغول‌ها قرار گرفت.

کوتایسی در قرن 12 و در دوره سلطنت داویت چهارم پایتخت گرجستان شد و دورانی سرشار از سازندگی را پشت سر گذاشت که در تاریخ خود بی‌نظیر بود. در این دوران صومعه گلاتی ساخته شد که یکی از مشهورترین بناهای شهر و نمونه‌ای زیبا از معماری قرون‌وسطایی گرجستان است. این بنا که به خوبی حفظ شده است جزو میراث جهانی یونسکو می‌باشد.

 

5. صور

 ساخته‌شده در 2750 سال پیش از میلاد 

 

 

صور یک شهر باستانی بندری فنیقی است که وقایع افسانه‌ای بسیاری به آن نسبت داده شده است ، و به اندازه خود در وقایع تاریخی زیادی نیز سهیم بوده است.این شهر که  به دلیل موقعیت مناسبش بسیار پررونق بود، توسط پادشاه بابلی، بخت‌النصر، تحت محاصره قرار گرفت. او در یک دوره 13 ساله، به شکلی ناموفق تلاش کرد که آن را تصرف کند. با این حال، صور از ارتش اسکندر شکست خورد که این باعث از بین رفتن بیشتر بناهای آن شد. 

در این شهر (یا احتمالاً در صیدون نزدیک به آن) بود که مردم توانستند رنگی را با رنگدانه‌های بنفش بسازند که باعث شد یونانیان آن‌ها را Phoinikes ، به معنای مردم بنفش بنامند. نام فنیقی (Phoenician) نیز از همین واژه گرفته شده است. صور که یکی از شهرهای مهم فنیقی‌ها است، درگذشته یک جزیره بود،اما اسکندر از خرابه‌های بناها استفاده کرد تا یک راه خاکی ایجاد کند که جزیره را به سرزمین اصلی متصل کند. این شهر که در کشور لبنان به نام صور شناخته می‌شود، مکان تعداد زیادی از بناهای رومی است که یکی از آن‌ها، میدان اسب‌دوانی مربوط به قرن دوم میلادی است که یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های اسب‌دوانی جهان به شمار می‌رود. 

 

4. صیدا 

ساخته‌شده حدود 3000 سال پیش از میلاد 

 

 

صیدا که نام آن از واژه عربی "محل ماهی گیری" گرفته شده است، یک شهر باستانی و بندری فنیقی است که برای صید ماهی و تجارت و نیز تولید شیشه مشهور است. هومر، نویسنده یونانی، به خاطر این موضوع خاص، تحسین زیادی از مردم صیدا به عمل آورد. صیدا نیز مانند شهر خواهرخوانده خود، صور، توسط اسکندر تسخیر شد، اما از آنجایی که بدون جنگ تسلیم شد، به طور کامل تخریب نشد.

صیدا تحت سلطنت پادشاهی‌های مختلف بوده است، اما در دوران عثمانی شکوفا شد، هرچند بارها غارت و بازسازی شد. یکی از قدیمی‌ترین آثار معماری شهر، معبد اشمون است که به الهه‌ی شفادهنده فنیقی‌ها تعلق دارد و مربوط به قرن هفتم پیش از میلاد است.

 

3. آرگوس 

ساخته‌شده حدود 5000 سال پیش از میلاد

 

 

آرگوس که احتمالاً قدیمی‌ترین شهر اروپا است، اصالتاً یک دولت¬شهر یونانی بود. شهر آرگوس در سایه منابع طبیعی فراوان در زمین‌های حاصلخیز آن که به عنوان دشت‌های آرگوس شناخته می‌شدند، در دوران میسنی در اواخر هزاره دوم پیش از میلاد به برتری رسید. در حقیقت تا پیش از شکل گرفتن شهر اسپارت، آرگوس دولت¬شهر برتر منطقه بود.

آرگوس برخلاف بسیاری از شرکای یونانی‌اش، تحت سلطنت رومیان و روم شرقی شکوفا شد که گواه آن، اقدامات مدنی بزرگی است که در آن زمان انجام شد. این شهر و مناطق اطراف آن نقش عمده‌ای در اساطیر یونان داشتند و این باور وجود داشت که  پهلوانانی همچون پرسیوس، دیومدس و آگاممنون در آنجا متولدشده‌اند. 

شهر امروزی آگروس روی همان شهر باستانی ساخته شده است و تعداد کمی از معماری ابتدایی آن باقی مانده است.  بقایای بنای هرایونِ آگروس، که معبدی بود که به الهه یونایی هرا اختصاص داده شده بود، احتمالاً قدیمی‌ترین بنای موجود در منطقه است که متعلق به قرن هفتم پیش از میلاد می‌باشد. 

 

2. بیبلوس 

ساخته‌شده حدود 6000 سال پیش از میلاد

 

 

بیبلوس، قدیمی‌ترین شهر فنیقی‌ها، در دوران خود محل پیشرفت‌های علمی و فنی بسیاری بوده است.  تاریخ‌دانان بر این باورند که این شهر محلی است که الفبای فنیقی در آنجا ایجاد شده است و نام شهر از واژه‌ی یونانی برای کاغذ گرفته شده است که آن زمان کالای اصلی برای صادرات بوده است.

بیبلوس  اواخر هزاره سوم پیش از میلاد توسط اموری‌ها به آتش کشیده شد اما هنوز نیز نشانه‌هایی از آن دوران وجود دارد. 

در ابتدا، بابیلوس یک کشور تحت‌الحمایه مصر بود که در عوض حمایت آن‌ها، چوب و اجناس دیگر را در اختیار آن‌ها قرار می‌داد.  تا قرن یازدهم پیش از میلاد، مستقل شده و جزو قلمرو فنیقی‌ها شد.  تقریباً در تمام دوران خود شهر مهمی بود، اما اولین بار پس از واگذاری پایتخت فنیقی‌ها به صور، اهمیت خود را از دست داد و سپس پس از جنگ‌های صلیبی به فراموشی سپرده شد. شهر امروزی جبیل لبنان بر خرابه‌های این شهر بنا شده است و بقایای به‌جامانده جزو میراث جهانی یونسکو هستند.

 

1. اریحا 

بناشده حدود9000 پیش از میلاد

 

 

 اریحا که شاید قدیمی‌ترین شهر (و در حال حاضر با کمترین ارتفاع از سطح دریا) در تاریخ بشریت است، در کرانه غربی رود اردن و قسمت شمالی بحر المیت قرار داد. به دلیل وجود چشمه‌ای که باعث بسیار حاصلخیز شدن خاک آن منطقه شده است، اریحا مکان بسیار مناسبی برای شکارچیان اولیه بود که در آن جا مستقل شوند و شروع به اهلی کردن حیوانات کنند. پس از حدود 2000 سال که به زحمت به عنوان شهر شناخته می‌شد، اولین دیوارهای اریحا برپا شدند و نمونه‌های اولیه سنگربندی شهری را ایجاد کردند.

این شهر که در روزهای اولیه خود به عنوان تل السلطان (تپه سلطان=Tell es-Sultan)  شناخته می‌شد، پیش از اینکه توسط قبایل کوچ‌نشین در اواخر هزاره دوم نابود شود، در دوران شکوفای خود به سر می‌برد. آتش دوباره چند صد سال بعد آن را نابود کرد. شهر اریحای امروزی شامل قسمت‌هایی از این شهر باستانی و قسمت‌های دیگری می‌شود که خارج از محدوده تل السلطان بود.