10 عجایب آبی جهان

در این مقاله می خوانید

در این مقاله با 10 عجایب آبی جهان آشنا می‌شوید. ...

آبشار ویکتوریا، زیمباوه  زامبیا

هنگامیکه جریان آب آرام رودخانه‌ی زامبزی به پرتگاه آبشار ویکتوریا به عرض 5578 فوت (1700 متر) می‌رسد، ناگهان 328 فوت (100 متر) به پایین می ریزد و مه سر به فلک کشیده و صداهای صاعقه واری ایجاد می کند که از فواصل بسیار دور دیده و شنیده می شود. این آبشار در فصل ریزش باران (اواسط نوامبر تا اواخر آوریل)، تقریبا در پشت دیوار ضخیمی از مه ناپدید می شود و در سایر فصول حجم آب به طور قابل ملاحظه ای کاهش می‌یابد. 

آبراهه ‌های ونیز، ایتالیا

آبراهه‌های آبی ونیز و قایق‌های گوندولای آن که بهترین تفریح بیرون از خانه در هوای گرم تابستان محسوب می شوند، با حرکت آرام در آبراهه های باریک پالازو در یک شب مهتابی، یکی از رویایی ترین تجربیات جهان را فراهم می آورند. ونیز شهری است که بر روی آب ساخته شده است. این آبراهه ها   حدود 150 آبراهه  برای ساختن شهری شناور نزدیک به 700 جزیره ی کوچک را به هم متصل می کنند. همه ی مردم محلی و مسافران بایستی پیاده یا با قایق رفت و آمد کنند. در حاشیه آبراه بزرگ (گرند کانال) به طول نزدیک به 2 مایل (3 کیلومتر)، که شاهراه اصلی آب است، کاخ‌های چند صد ساله ی لوکس و مزین به سبک دوره‌ی رنسانس صف کشیده اند و پل زیبای ریالتو بر روی این آبراه زده شده است. هنگامی که مسافت زیاد باشد، واپورتوهای تندرو (تاکسی‌ یا اتوبوس های آبی) در دسترس هستند. 

دیواره بزرگ مرجانی، استرالیا

دیواره بزرگ مرجانی 1200 مایل (2000 کیلومتر) در طول دریای کورال در کرانه‌ی شمال شرقی استرالیا امتداد یافته است. این تپه که در حقیقت مجموعه‌ای از هزاران صخره ی مرجانی مجزا است به علت زیبایی خیره کننده‌ ی خود و مجموعه منحصربه فرد و اکوسیستم حساسش، یک میراث جهانی یونسکو را طراحی کرده است. بیش از 10000 گونه از جمله 1500 نوع ماهی و 200 گونه پرنده در سواحل  مرجانی، آب سنگ های حلقوی و جزایر زندگی می کنند. زیبایی ماهیان و مناظر مرجانی سالانه صدها هزار بازدید کننده را به خود جذب می‌کند که برای دیدن مناظر با شیرجه، غواصی سطحی، و قایق های کف شیشه‌ای، به اینجا می آیند. فعالان حفاظت از منابع طبیعی، از این هراس دارند که تعداد زیاد بازدیدکنندگان و پیامدهای جانبی آلودگی ایجاد شده توسط آنها، به همین پدیده طبیعی که مردم برای بازدید از آن می آیند آسیب وارد کند. 

رودخانه‌ی لی، چین

این رودخانه با طول 51 مایل (83 کیلومتر) در میان شهرهای گویلین و یانگشو چین هزاران سال است که الهام بخش نویسندگان و هنرمندان بوده ‌است. رودخانه‌ی لی از میان مناظر دل انگیز قله های آهکی مخروط شکل حرکت می کند و آبهای صاف آن، صحنه‌های جادویی را به طرز بی نظیری منعکس می کنند. چشم‌اندازها، علی الخصوص زمانی که مه های روان به آرامی به دور قله ها حلقه می‌شوند، آن‌ها را پنهان می کنند و ناگهان در لحظه ای شگفت انگیز از آنها پرده برمی دارند، واقعاً دلربا هستند. این کوه ها بقایای بستر‌های آبی فرسوده شده باستانی هستند که به وجود بیشه های زیبای خیزران و شالیزارهای پله پله شده کمک می کنند. هر خم رودخانه چیزی جدید و جالب برای دیدن دارد، از گاومیش‌هایی که یا خود را در رودخانه خنک می کنند و یا ارابه های الوار را می کشند، تا ماهی گیرانی که بر روی کلک هایی باریکی از بامبو به آرامی در حال حرکت هستند.

کانال سوئز، مصر

به دنبال پیدایش منافع مستعمراتی در امپراتوری بریتانیا، کانال سوئز با 100 مایل طول (160 کیلومتر) به‌وجودآمد که دریای مدیترانه را به دریای سرخ متصل می کند. هزاران نفر به مدت 10 سال (1859 69) برای ساختن این میانبر بین دریای مدیترانه و آبهای بیکران آسیا و برعکس، به سختی کار کردند. بدون این کانال، کشتی باری برای رفتن از ایتالیا به سنگاپور باید از جنوبی ترین نقطه آفریقا دور می زد که مسیر و زمان سپری شده دو برابر می شد. امروزه رژه بی پایانی از کشتی های نفت کش، در طول این روبان آبی از میان بیابان خشک عبور می‌کنند. اگر به اندازه‌ی کافی از حاشیه های کانال دور بایستید، اینگونه به نظر می رسد که کشتی های غول آسا بر روی ماسه‌های یک بیابان خشک در میان ناکجا آباد به آرامی حرکت می کنند. 

دریاچه‌ی کومو، ایتالیا

هزاران هزار سال پیش، یخچال های طبیعی، قله ها و دره‌های آلپ را شکل دادند. همان یخچال ها دریاچه‌های اولیه‌ی آلپین را در منطقه‌ی لومبارد در فاصله‌ی 30 مایلی (48 کیلومتر) شمال میلان شکل دادند. مدتهاست که دریاچه‌ی کوموی زیبا با آب های آبی عمیقش، با نام "آینه زهره" شناخته می‌شود. این دریاچه چشم اندازی وسیع از ویلاهای مجلل، کوه های پوشیده از درخت و روستاهایی زیبا را به نمایش می گذارد. دریاچه کامو، که یکی از دریاچه‌های اصلی کشور است، بیش از 56 مایل مربع (146 کیلومتر مربع) وسعت دارد و مابین کارنو و آرگگنو به عمق 1358 فیت (414 متر) می رسد. 

دریاچه‌ی بایکال، روسیه

دریاچه‌ی بایکال در جنوب شرقی سیبری بزرگترین و قدیمی‌ترین (25 میلیون سال عمر) دریاچه در جهان است که 20 درصد ذخایر آب شیرین غیرمنجمد جهان را در خود جای داده است و همچنین این دریاچه با عمق 5578 فوت (1700متر) عمیق‌ترین دریاچه جهان است. تمایز و قدمت دریاچه بایکال یکی از غنی ترین و نامعمول ترین محیط ها را برای اقلیم های جانوری آب شیرین فراهم کرده و به همین علت نام مستعار گالاپاگوس روسیه به آن داده شده است. دانشمندان دریاچه‌ی بایکال را برای درک بهتر علم تکامل مطالعه می کنند. دریاچه‌ی بایکال که با سواحل جنگلی و قله‌های دندانه دار و پوشیده از برف کوه‌های بارگوزین احاطه شده، تصویری از زیبایی منحصر به فرد ارائه می کند. در زمستان دریاچه آنچنان ضخیم یخ می‌بندد که راه آهن سراسری سیبری به راحتی قطارهایش را بر روی این سطح یخی روانه می کند. در تابستان آب های سرد آبی بلورین تا عمق 40 متری (131 فوت) شفاف هستند و در امتداد سواحل آن گل‌های وحشی شکوفه می‌کنند.

رودخانه‌ی نیل، مصر

تاریخ افسانه ای طولانی‌ترین رودخانه‌ی جهان، بسیاری از مردم را وسوسه می کند تا در طول این رودخانه که در سراسر مصر جریان دارد، دریاگردی کنند. "هتل های شناور"، که یادآور کشتی‌های یک دهکده عربی هستند، به آرامی از کنار صحنه‌های زندگی بی‌انتهای مصری که در حاشیه این رودخانه که توسط درخت‌های نخل تزیین شده به چشم می‌خورد، عبور می‌کنند.

بورا بورا، جنوب اقیانوس آرام جنوبی

جزیره‌ی پولینزیایی بورا بورا در اقیانوس آرام جنوبی، توسط بسیاری از افراد به عنوان زیباترین جزیره‌ی جهان در نظر گرفته می‌شود . یک تالاب استوایی آبی رنگ، که حلقه‌ای از سنگ‌های مرجانی دورادور آن قرار گرفته است، در اطراف جزیره وجود داشته، و یک کوه‌ آتشفشانی با ارتفاع 2385 فوت (727 متر) که دهانه آن مزین به پوششی از درختان استوایی گرمسیری است، همانند نگینی بر نوک آن قرار گرفته است. غواصان سطحی و غواصان، بورا بورا را به علت آب‌های گرم و جانداران دریایی زیاد آن دوست دارند. حمام آفتاب گیران نیز از سواحل ماسه ا ی سفید آن لذت می برند.  

دریای مرده، اردن 

دریای مرده که در میان رژیم صهیونیستی و اردن مشترک است، پایین‌ترین نقطه‌ی جهان است. خط ساحلی آن در حدود 1300 فوت (400 متر) زیر سطح دریا قرار دارد. به عنوان شورترین محل آبی، شوری آن شش برابر اقیانوس است و به همین دلیل هیچ حیاتی در آن نیست. این دریا هیچ خروجی‌ای ندارد و  هر آبی که وارد دریای مرده شود در هوای گرم و خشک اینجا تبخیر می‌گردد و فقط مواد معدنی آن باقی می‌ماند. رود اردن منبع اصلی آب ورودی به این دریا است اما از دهه 1960، بیشتر آب آن برای آبیاری مورد استفاده قرار گرفته است. تا حالا بیش از یک‌سوم طول آن کوتاه شده است، و با وجود اینکه دریای مرده هرگز به طور کامل ناپدید نخواهد شد (زیرا تبخیر با کاهش سطح و افزایش شوری آهسته تر می‌شود)، اما دریای مرده‌ای که ما می‌شناسیم، ممکن است تبدیل به خاطره‌ای از گذشته شود.