صحبت کردن با زبان دوم زوال عقل را به تأخیر می‌اندازد

در این مقاله می خوانید

با افزایش سن احتمال اینکه فرد دچار زوال عقل شود، بیشتر می‌شود، مطالعات نشان می‌دهد، صحبت کردن و یادگیری زبان دوم سرعت زوال عقل را کاهش می‌دهد. ...

مطالعات نشان می‌دهد صحبت کردن با زبان دوم، حتی در افراد بی‌سواد زوال عقل را به تأخیر می‌اندازد، شواهد زیادی وجود دارد که صحبت کردن به زبان دوم می‌تواند شروع زوال عقل در زندگی را به تأخیر بیندازد. در جمعیتی که برای این وضعیت مورد مطالعه قرار گرفته بودند، حتی افراد بی‌سواد نیز از دو زبانه بودن بهره بردند.

این مطالعه که تاکنون بزرگترین مطالعه در نوع خود است و در حیدرآباد هند انجام شد، نشان می‌دهد که صحبت کردن به دو زبان شروع سه نوع زوال عقل از جمله بیماری آلزایمر را به طول متوسط 4.5 سال به تأخیر می‌اندازد.

دکتر توماس اچ. بک محقق دانشگاه ادینبورگ و از نویسندگان مقاله‌ای که در این خصوص در نشریه نورولوژی منتشر شد می‌گوید:"دو زبانه بودن نوعی تمرین ذهنی کارآمد و مؤثر است. در واقع ما باید به صورت انتخابی یک زبان را فعال و زبان دیگر را غیرفعال کنیم. این تغییر زبان واقعاً نیاز به توجه دارد. "

در مطالعه جدید مشخص شد این نوع توجه، مغز را هوشیار نگه می‌دارد و نه‌تنها بیماری آلزایمر بلکه مشکلات شناختی دیگر مانند دمانس پیشانی – گیجگاهی (frontotemporal dementia) و دمانس عروقی را نیز دور می‌کند.

محققان، 648 بیمار مبتلا به زوال عقل که بین ژوئن سال 2006 تا اکتبر سال 2012 وارد کلینیک حافظه بیمارستان دانشگاه حیدرآباد شده بودند را مورد بررسی قرار دادند.

کمی بیش از نیمی از بیماران (391 بیمار) به بیش از یک زبان صحبت می‌کردند و در جایی زندگی می‌کردند که بسیاری از مردم با سه یاچند زبان از جمله تلگو، دکنی و انگلیسی و هندی بزرگ میشوند.

مطالعات پیشین بر تأثیر دو زبانی بر زوال عقل در مهاجران در کانادا تمرکز داشت اما مهاجر بودن ممکن است بر نتایج تأثیر گذاشته باشد. زیرا در اینجا این سؤال مطرح می‌شد که آیا دو زبانی مؤثر بوده یا مهاجر بودن؟ زیرا مهاجران سبک زندگی کاملاً متفاوت و رژیم غذایی بسیار متفاوتی نسبت به گذشته را تجربه می‌کردند که ممکن است بر نتایج تأثیر گذاشته باشد.

آن مطالعات (همانند همین مطالعه) نشان دادند که صحبت کردن به بیش از یک زبان زوال عقل را چهار تا پنج سال به تأخیر می‌اندازد.

بیماران هندی شانس بررسی این مسئله را در جامعه‌ای که بسیاری از مردم به صورت طبیعی چند زبانی هستند و به سادگی با زبانهای مختلف صحبت می‌کنید و در وضعیت‌های اجتماعی مختلفی قرار دارند، در اختیار پژوهشگران قرار داد. دکتر بک می‌گوید: "وقتی که در حیدرآباد زندگی می‌کنم، عملاً باید همیشه در هنگام صحبت تغییر زبان بدهم. یک روز نیست که شانس تغییر زبان و تمرین نداشته باشم. "

محققان دریافتند که بیمارانی که به یک زبان صحبت می‌کنید اولین علائم زوال عقل را در سن 61 سالگی نشان دادند اما در افراد دوزبانه سن بروز آن به‌طور متوسط 65.5 سالگی بود. این تأخیر در بروز بیماری کمی بیشتر از سه سال در بیماری آلزایمر بود، اما در بیماری دمانس پیشانی – گیجگاهی شش سال و در دمانس عروقی 3.7 سال بود.

در گروهی که سواد خواندن نداشتند، در افراد دو زبانه زوال عقل حدود 6 سال دیرتر از کسانی که تنها به یک زبان صحبت می‌کردند ایجاد می‌شد و این نشان می‌دهد که تحصیلات و آموزش کلید به تعویق انداختن این بیماری نیست.

تأثیر دو زبانی در شروع زوال عقل مستقل از عوامل دیگر از جمله تحصیلات، جنسیت، حرفه شغلی، و این‌که بیماران در شهر زندگی می‌کنید یا نواحی روستایی، بود.

همچنین مشخص شد صحبت کردن به بیش از دو زبان، این تأثیر را افزایش نمی‌دهد و این نتیجه، محققان را شگفت‌زده کرد، چون مطالعات دیگر نشان داده بود که صحبت کردن به زبانهای بیشتر، تأثیر بیشتری در مقابل زوال عقل دارد.

دکتر تام شویزر دانشمند عصب‌شناس بیمارستان سنت مایکل در تورنتوی کانادا، در سال 2011 دریافت افراد دو زبانه پیش از بروز علائم بیماری آلزایمر، دو برابر آسیب مغزی بیشتری نسبت به افرادی که یک زبان صحبت می‌کنید، داشته‌اند (بروز بیماری به تأخیر افتاده است). این‌که تأثیر قدرتمند دو زبانی در افراد بی‌سواد نیز دیده‌شده است نیز کشف بزرگی است.

هنوز دقیقاً مشخص نیست که چگونه یاد گرفتن زبان، باعث محافظت در مقابل زوال عقل می‌شود و یا اینکه آیا نوع دیگری از فعالیت شدید مغزی مانند یادگیری نواختن موسیقی یا انجام پازل هم می‌تواند همین تأثیر را داشته باشد یا نه.

تحقیقات بعدی درزمینهٔ زوال عقل در فرهنگ‌های غیر غربی دیگر کلید درک تأثیر دو زبانی بر زوال عقل است.