شهر ممنوعه در دل شهر پکن قرار دارد و با خندقی به عرض 52 متر احاطه‌شده است. این شهر از قدیمی‌ترین ساختمان‌های شهر پکن و از بزرگ‌ترین کاخ‌های جهان است.
تاریخچه
زمانی که پسر پادشاه جو دی امپراطور دومان یونگ لو شد پایتخت را از نانجینگ به پکن تغییر داد و ساخت کاخی که بعدها شهر ممنوعه نامیده شد را در سال1406 آغاز کرد. ساخت کاخ 14 سال طول کشید و به بیش از یک‌میلیون کارگر داشت. کف سالن‌های اصلی با کف‌پوش‌هایی از طلا پوشانده شدند.
پس‌ازآنکه این کاخ خانه‌ی 24 امپراطور بود – 14 پادشاه از سلسله‌ی مینگ و 10 پادشاه سلسله‌ی چینگ - در دوران پویی ( آخرین امپراطور دودمان چینگ ) در سال 1912 استفاده از کاخ برای مرکز سیاسی چین متوقف شد. با توافق با دولت جدید چین پویی در ساختمان داخلی باقی ماند، درحالی‌که محوطه‌ی بیرونی در اختیار عموم قرار گرفت، تا زمانی که در سال 1924 او را در حین کودتا از آنجا بیرون کردند. در سال 1925 موزه‌ی کاخ در شهر ممنوعه افتتاح شد. امروزه این شهر به‌عنوان موزه‌ی کاخ شناخته می‌شود.
توصیف شهر ممنوعه
شهر ممنوعه محوطه‌ای مستطیلی با طول 961 متر و عرض 753 متر است. این مجموعه دارای 980 ساختمان و 8886 اتاق دارد، به‌جز سالن‌های سرسرا.
شهر ممنوعه به‌عنوان مرکز شهر تاریخی پکن طراحی‌شده بود. این کاخ در یک محوطه‌ی دیوار دار و بزرگ به نام شهر سلطنتی احاطه‌شده است.
دیوارها و دروازه‌ها
شهر ممنوعه با دیواری به ارتفاع 7.9 متر احاطه‌شده است و دور آن خندقی به عرض 52 متر قرار دارد. عرض دیوارها 8.62 متر است. این دیوارها دفاعی بوده‌اند. در چهارگوشه‌ی دیوار برج‌هایی قرار دارد. این برج‌ها قابل‌مشاهده‌ترین بخش کاخ از بیرون هستند و بیشتر افسانه‌های تاریخی در این نقاط رخ‌داده‌اند.
در هر سمت از دیوارها دروازه‌ای وجود دارد. دروازه‌ی اصلی در بخش جنوبی کاخ قرارگرفته است. همه‌ی دروازه‌ها با ردیف‌هایی نه در نه از دستگیره‌های طلا تزیین‌شده‌اند، به‌جز دروازه‌ی شرقی که هشت ردیف دارد.
بخش خارجی کاخ یا بخش جنوبی
در قدیم شهر ممنوعه به دو بخش تقسیم می‌شد. محوطه‌ی خارجی یا جلویی شامل بخش‌های جنوبی است که برای تشریفات و جشن‌ها استفاده می‌شد. بخش داخلی یا کاخ سایه شامل بخش‌های شمالی است و محل زندگی پادشاه و خانواده‌ی او بوده است و برای کارهای روزانه‌ی دولت استفاده می‌شد.
بخش داخلی یا شمالی
بخش داخلی محوطه‌ای مستطیل شکل است که در حیاط اصلی قرارگرفته است. این محوطه خانه‌ی امپراتور و خانواده‌ی او بوده است. در زمان سلسله‌ی چینگ پادشاه تقریباً تمامی کار وزندگی‌اش در بخش داخلی بود و بخش بیرونی تنها برای تشریفات و مهمانی‌ها استفاده می‌شد.