کاپی بارا دوزیستی زیبا است که در این مقاله با سبک زندگی و ویژگی های آن آشنا می شوید.
کاپی بارا با 50 سانتیمتر قد (تا شانه) 130 سانتیمتر طول و 35 تا 70 کیلوگرم وزن، عنوان بزرگ‌ترین جونده دنیا را به خود اختصاص داده است.
کاپی بارا نیمه آبزی است و زمان زیادی را در آب می‌گذراند. زیستگاه این حیوان جنوب آمریکای مرکزی و شمال آمریکای جنوبی در ساوانا (علف‌زار گرمسیری استوایی) و جنگل‌های بارانی نزدیک به آبگیرها، رودخانه‌ها یا دریاچه‌ها است.
وجود منبع دائمی آب برای کاپی باراها حیاتی است چون برای فرار از شکارچیانی مانند جگوار (نوعی پلنگ)، مار آناکوندا، پوما (شیرکوهی)، کایمن (کروکودیل آمریکایی)، اوسلوت (پلنگچه) و عقاب هارپی به آب‌های تیره و کدر پناه می‌برند.
کاپی بارا از نظر فیزیکی به خوبی با سبک زندگی نیمه آبزی تطبیق یافته است. پاهای پرده‌دار به او کمک می‌کند در آب مانور دهد و راحت در زمین‌های نرم و گلی حرکت کند. اعضای صورت او در بالای سر بزرگش قرارگرفته‌اند تا به راحتی بتواند هنگام شنا، ببیند و نفس بکشد. کاپی بارا قادر است 5 دقیقه در زیر آب بماند و گوش‌هایش را می‌بندد تا اجازه ندهد آب وارد آن شود. همین که از آب خارج شد لایه نازک موهای درشت او به سرعت خشک می‌شوند.
تغذیه
کاپی بارا گرم‌ترین ساعات روز را در آب یا در سایه می‌گذراند و صبح یا شب که خنک تر است، چَرا می‌کند. این پستاندار از علف‌ها و گیاهان دریایی تغذیه کرده و در روز 3 تا 3.5 کیلوگرم غذا می‌خورد.
کاپی بارا سازگاری گوارشی ویژه‌ای دارد که به او امکان می‌دهد مواد مغذی کافی را از غذای بسیار فیبری خود دریافت کند. فضای تخمیری بزرگی به نام روده کور (cecum) در روده‌اش وجود دارد که مواد فیبری را ذخیره کرده و کاملاً زیر و رو می‌کند، که درعین‌حال با باکتری‌ها، آنزیمها و گازها که به گوارش کمک می‌کنند، ترکیب می‌شود. کاپی بارا فضولات خود را نیز می‌خورد (به این عمل مدفوع خواری (coprophagy) گفته می‌شود). مدفوع خواری به آن‌ها اجازه می‌دهد درصد بیشتری از پروتئین‌ها و دیگر مواد مغذی را جذب کنند.
سبک زندگی کاپی بارا
کاپی بارا حیوانات بسیار اجتماعی هستند و در گروه‌های خانوادگی کوچک متشکل از 10 تا 20 حیوان زندگی می‌کنند. یک گروه کاپی بارا معمولاً شامل یک نر غالب، چند ماده، فرزندان آن‌ها و چند نر زیردست است. نر غالب معمولاً سنگین‌ترین نر گروه بوده و بر نرهای دیگر غالب است و آن‌ها را به اطراف گروه می‌فرستد تا در آنجا به عنوان نگهبان و مراقب عمل کنند. هنگامی که یک شکارچی نزدیک می‌شود آن‌ها به معنی اعلام خطر پارس می‌کنند.
در برخی موارد نر زیردست رهبر گروه را به چالش می‌کشد. این دو کاپی بارا بر پاهای عقبی بلند شده و وارد مبارزه می‌شوند تا این که یکی از آن‌ها از صحنه بگریزد.
معمولاً در یک گروه کاپی بارا نسبت تعداد نرها به ماده‌ها یک به دو است. این نسبت به این دلیل حفظ می‌شود که نرهای زیر دست در اطراف گروه بیشتر در خطر شکار شدن قرار دارند. همچنین نرهای جوان هنگامی که به بلوغ جنسی می‌رسند گاهی اوقات مجبور به خارج شدن از گروه می‌شوند و باید خودشان از عهده خود برایند. این نرهای تنها بدون محافظت از طرف گروه به اهداف ساده‌ای برای شکارچیان تبدیل می‌شوند.
نر غالب بودن چند مزیت دارد. نه تنها از موقعیت در مرکز گروه بودن بهره می‌برد و به این ترتیب از شکارچیان دور می‌ماند، بلکه با همه ماده‌های گروه نیز جفت‌گیری می‌کند.
کاپی باراها در آب جفت‌گیری می‌کنند. ماده پس از بارداری 5 ماهه چهار تا پنج فرزند به دنیا می‌آورد. پس از چند روز که بچه‌ها به بقیه گروه ملحق می‌شوند، به صورت مشترک توسط همه ماده‌های گروه مراقبت و شیر داده می‌شوند. به این صورت همه فرزندانی که در گروه به دنیا می‌آیند، کنار یکدیگر می مانند.
فرزندان کاپی بارا ابتدا شناگران خوبی نیستند بنابراین در روی خشکی می مانند و زیر پوشش علفی خود را پنهان می‌کنند. اندازه کوچک و نداشتن توانایی زیاد در شنا باعث می‌شود در خطر شکارچیانی مانند روباه‌ها، کرکس‌ها، سگ‌های وحشی و پیراناها قرار بگیرند.
کاپی باراها در حیات وحش می‌توانند 8 تا 10 سال و در اسارت حدود 12 سال عمر کنند.
وضعیت حافظتی
اگر چه در حال حاضر کاپی باراها در لیست قرمز سازمان جهاني حفاظت از منابع طبيعي ( IUCN ) در رده کمترین نگرانی از نظر انقراض در نظر گرفته می‌شوند اما جمعیت آن‌ها به خاطر شکار در گذشته به شدت کاهش یافته است. مردم گوشت کاپی بارا می‌خورند و از پوست آن چرم تولید می‌کنند. در کشورهایی که جمعیت کاپی بارا رو به کاهش گذاشت محدودیت شکار اعمال شد و تعداد کاپی باراها ثابت ماند.
پراکندگی جغرافیایی کاپی بارا
کاپی باراها در جنوب امریکای مرکزی و شمال امریکای جنوبی در ساوانا و جنگل‌های بارانی نزدیک به آبگیرها، رودخانه‌ها و دریاچه‌ها زندگی می‌کنند.