لوییجی گالوانی فیزیکدان و پزشک ایتالیایی بود. او فردی پیشگام در بیوالکتریسیته بود که برای کار فوق‌العاده اش روی طبیعت و اثرات الکتریسیته در بافت حیوانات شناخته می‌شود.
مقدمه
لوییجی گالوانی فیزیکدان و پزشک ایتالیایی بود. او فردی پیشگام در بیوالکتریسیته بود که برای کار فوق‌العاده اش روی طبیعت و اثرات الکتریسیته در بافت حیوانات شناخته می‌شود، کاری که بعدها به اختراع پیل ولتایی انجامید.
دوران اولیه‌ی زندگی و تحصیلات
لوییجی گالوانی در 9 سپتامبر 1737 در شهر بولونیای ایتالیا متولد شد. او مانند پدرش مدرک پزشکی خود را از مدرسه‌ی پزشکی بولونیا کسب کرد.
مشارکت‌ها و دستاوردها
اثر الکتریسته بر روی بافت حیوانات
گالوانی به عنوان متخصص کالبدشکافی مشغول به کار شد و برای تحقیقش بر روی دستگاه ادراری و تناسلی پرندگان به شهرت رسید. در سال 1762 گالوانیی مدرس کالبدشناسی دانشگاه بولونیا شد. در حین یک آزمایش تصادفی در 6 نوامبر 1787، گالوانیی کشف کرد که ماهیچه‌ی قورباغه را می‌توان با قرار دادن سیم آهنی به ماهیچه و یک سیم مسی به عصب منقبض کرد. او ابزاری ساخت که در آن عصب قورباغه به الکترود یک فلز متصل شده بود و الکترود یک فلز متفاوت به ماهیچه‌ی قورباغه وصل بود. او به خوبی از این حقیقت آگاه بود که وقتی الکتریسیته به بدن حیوان اعمال شود، بدن او با حرکات تشنجی انجام می‌دهد.
این اکتشاف نقشی تاریخی در بیوالکتریسیته داشت، به گونه‌ای که ثابت شد الکتریسیته در این عمل مستقیم اثر نمی‌کرده است. او این‌گونه منتشر نمود که الکتریسیته مستقیماً از هادی به ماهیچه‌ی قورباغه جریان نمی‌یابد بلکه از هادی به عنصر دیگری تخلیه می‌شود که گالوانی این عنصر را قوس فلزی نامید. چند سال بعد یافته‌های آلساندرو ولتا با اکتشافات گالوانی مغایرت داشت و او ایده داشت که در بافت حیوانات، الکتریسیته وجود ندارد.
درحالی‌که گالوانی در این مشاجره ساکت بود، نظر علمی دانشمندان در مورد این موضوع به دو بخش تقسیم می‌شد. سرانجام در سال 1843 امیل دوبوا - ریموند با موفقیت پتانسیل ماهیچه‌ی قورباغه را اندازه‌گیری کرد. بنابراین او این موضوع و اختلافات را پایان داد.
اواخر زندگی و مرگ
گالوانی در 4 دسامبر 1798 در خانه‌ی دوران کودکی‌اش در شهر بولونیا در گذشت. او 61 سال سن داشت.