نوع تغذیه شاه کرکس

مانند کرکس‌های دیگر، شاه کرکس نیز یک جانور لاش‌خور است. این پرنده هنگامی که جنگل‌ها و زمین‌های هموار را به دنبال لاشه‌ی حیوانات می‌گردد به آرامی پرواز کرده و انرژی خود را ذخیره می‌کند. به دلیل عادت نامطبوع آن‌ها در غذا خوردن، کرکس ها نقشی مفید در اکوسیستم دارند و با جلوگیری از فاسدشدن مواد باقی‌مانده از گسترش بیماری‌ها جلوگیری می‌کنند.

 

خصوصیات شاه کرکس

شاه کرکس ظاهر رنگارنگی دارد که آن را از دیگر کرکس‌ها متمایز می‌سازد. آن‌ها عمدتاً دارای بدن سفید بوده و دم و امتداد بال‌هایشان سیاه است. چشمان آن‌ها بسیار تیز و اغلب کاهی رنگ است. سرو گردن آن‌ها چندین رنگ دارد که شامل زرد، نارنجی و قرمز می شود.

اگرچه این کرکس‌ها به زیبایی رنگ‌آمیزی شده‌اند، اما سر و گردن آن‌ها بدون مو است. این امر به این حیوانات کمک می‌کند تا تمیز مانده و اطمینان یابند که بقایای حیوانات در حال تجزیه شدن، در پرهای آنها فاسد نشده و باعث گسترش بیماری نشوند.شاه کرکس (Sarcoramphus papa) بزرگ‌ترین لاش‌خور در دنیای پرندگان است و منقاری قوی و قلاب شکل دارد که مناسب برای شکافتن لاشه‌ی اجساد است. آن‌ها اکثراً می‌توانند به غذاهایی دست یابند که کرکس‌های دیگر نمی‌توانند. هنگامی که آن‌ها برای غذا خوردن می‌رسند، پرنده‌های کوچک‌تر عموماً به آن‌ها راه می‌دهند.

 

محل زندگی و زاد و ولد شاه کرکس

این پرندگان روی درختان ساکن شده و ماده‌ها یک تخم می گذارند که هر دو والدین بر روی آن می خوابند. والدین هردو از بچه‌ها نگهداری کرده و برای آن‌ها غذا می‌آورند و غذا را از معده برمی‌گردانند تا بچه‌ها آنرا بخورند.شاه کرکس‌ها از مکزیک جنوبی تا آرژانتین یافت می‌شوند. عده‌ای معتقدند که نام این کرکس ریشه در افسانه‌ای قدیمی در فرهنگ مایاها دارد که در آن، کرکس یک پادشاه یا اربابی است که پیغام‌ها را میان انسان‌ها و خدایان منتقل می‌کند.