وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا [٧٩:١]
سوگند به فرشتگانی که (جان مجرمان را بشدّت از بدنهایشان) برمی‌کشند،
|
|
|
|
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا [٧٩:٢]
و فرشتگانی که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا می‌سازند،
|
|
|
|
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا [٧٩:٣]
و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای فرمان الهی) با سرعت حرکت می‌کنند،
|
|
|
|
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا [٧٩:٤]
و سپس بر یکدیگر سبقت می‌گیرند،
|
|
|
|
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا [٧٩:٥]
و آنها که امور را تدبیر می‌کنند!
|
|
|
|
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ [٧٩:٦]
آن روز که زلزله‌های وحشتناک همه چیز را به لرزه درمی‌آورد،
|
|
|
|
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ [٧٩:٧]
و بدنبال آن، حادثه دومین [= صیحه عظیم محشر] رخ می‌دهد،
|
|
|
|
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ [٧٩:٨]
دلهایی در آن روز سخت مضطرب است،
|
|
|
|
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ [٧٩:٩]
و چشمهای آنان از شدّت ترس فروافتاده است!
|
|
|
|
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ [٧٩:١٠]
(ولی امروز) می‌گویند: «آیا ما به زندگی مجدّد بازمی‌گردیم؟!
|
|
|
|
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً [٧٩:١١]
آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده‌ای شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!»
|
|
|
|
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ [٧٩:١٢]
می‌گویند: «اگر قیامتی در کار باشد، بازگشتی است زیانبار!»
|
|
|
|
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ [٧٩:١٣]
ولی (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است!
|
|
|
|
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ [٧٩:١٤]
ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر می‌گردند!
|
|
|
|
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ [٧٩:١٥]
آیا داستان موسی به تو رسیده است؟!
|
|
|
|
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى [٧٩:١٦]
در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدّس «طوی» ندا داد (و گفت):
|
|
|
|
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ [٧٩:١٧]
به سوی فرعون برو که طغیان کرده است!
|
|
|
|
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ [٧٩:١٨]
و به او بگو: «آیا می‌خواهی پاکیزه شوی؟!
|
|
|
|
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ [٧٩:١٩]
و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و گناه نکنی)؟!»
|
|
|
|
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ [٧٩:٢٠]
سپس موسی بزرگترین معجزه را به او نشان داد!
|
|
|
|
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ [٧٩:٢١]
امّا او تکذیب و عصیان کرد!
|
|
|
|
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ [٧٩:٢٢]
سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین حق) تلاش نمود!
|
|
|
|
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ [٧٩:٢٣]
و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود،
|
|
|
|
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ [٧٩:٢٤]
و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!»
|
|
|
|
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ [٧٩:٢٥]
از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت!
|
|
|
|
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ [٧٩:٢٦]
در این عبرتی است برای کسی که (از خدا) بترسد!
|
|
|
|
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا [٧٩:٢٧]
آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل‌تر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟!
|
|
|
|
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا [٧٩:٢٨]
سقف آن را برافراشت و آن را منظّم ساخت،
|
|
|
|
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا [٧٩:٢٩]
و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود!
|
|
|
|
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا [٧٩:٣٠]
و زمین را بعد از آن گسترش داد،
|
|
|
|
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا [٧٩:٣١]
و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد،
|
|
|
|
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا [٧٩:٣٢]
و کوه‌ها را ثابت و محکم نمود!
|
|
|
|
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ [٧٩:٣٣]
همه اینها برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است!
|
|
|
|
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ [٧٩:٣٤]
هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد،
|
|
|
|
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ [٧٩:٣٥]
در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‌افتد،
|
|
|
|
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ [٧٩:٣٦]
و جهنّم برای هر بیننده‌ای آشکار می‌گردد،
|
|
|
|
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ [٧٩:٣٧]
امّا آن کسی که طغیان کرده،
|
|
|
|
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا [٧٩:٣٨]
و زندگی دنیا را مقدّم داشته،
|
|
|
|
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ [٧٩:٣٩]
مسلّماً دوزخ جایگاه اوست!
|
|
|
|
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ [٧٩:٤٠]
و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی بازدارد،
|
|
|
|
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ [٧٩:٤١]
قطعاً بهشت جایگاه اوست!
|
|
|
|
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا [٧٩:٤٢]
و از تو درباره قیامت می‌پرسند که در چه زمانی واقع می‌شود؟!
|
|
|
|
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا [٧٩:٤٣]
تو را با یادآوری این سخن چه کار؟!
|
|
|
|
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا [٧٩:٤٤]
نهایت آن به سوی پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)!
|
|
|
|
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا [٧٩:٤٥]
کار تو فقط بیم‌دادن کسانی است که از آن می‌ترسند!
|
|
|
|
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا [٧٩:٤٦]
آنها در آن روز که قیام قیامت را می‌بینند چنین احساس می‌کنند که گویی توقّفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهی یا صبح آن بیشتر نبوده است!
|
|