وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ [٨٢:٢]

و آن زمان که ستارگان پراکنده شوند و فرو ریزند،

وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ [٨٢:٣]

و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود،

وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ [٨٢:٤]

و آن زمان که قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)،

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ [٨٢:٥]

(در آن زمان) هر کس می‌داند آنچه را از پیش فرستاده و آنچه را برای بعد گذاشته است.

يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ [٨٢:٦]

ای انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟!

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ [٨٢:٧]

همان خدایی که تو را آفرید و سامان داد و منظّم ساخت،

فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاءَ رَكَّبَكَ [٨٢:٨]

و در هر صورتی که خواست تو را ترکیب نمود.

كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ [٨٢:٩]

(آری) آن گونه که شما می‌پندارید نیست؛ بلکه شما روز جزا را منکرید!

وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ [٨٢:١٠]

و بی‌شک نگاهبانانی بر شما گمارده شده...

كِرَامًا كَاتِبِينَ [٨٢:١١]

والا مقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما)،

يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ [٨٢:١٢]

که می‌دانند شما چه می‌کنید!

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ [٨٢:١٣]

به یقین نیکان در نعمتی فراوانند.

وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ [٨٢:١٤]

و بدکاران در دوزخند،

يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ [٨٢:١٥]

روز جزا وارد آن می‌شوند و می‌سوزند،

وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ [٨٢:١٦]

و آنان هرگز از آن غایب و دور نیستند!

وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ [٨٢:١٧]

تو چه می‌دانی روز جزا چیست؟!

ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ [٨٢:١٨]

باز چه می‌دانی روز جزا چیست؟!

يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا ۖ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِّلَّهِ [٨٢:١٩]

روزی است که هیچ کس قادر بر انجام کاری به سود دیگری نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست!