وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ [٨٦:٢]

و تو نمی‌دانی کوبنده شب چیست!

النَّجْمُ الثَّاقِبُ [٨٦:٣]

همان ستاره درخشان و شکافنده تاریکیهاست!

إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ [٨٦:٤]

(به این آیت بزرگ الهی سوگند) که هر کس مراقب و محافظی دارد!

فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ [٨٦:٥]

انسان باید بنگرد که از چه چیز آفریده شده است!

خُلِقَ مِن مَّاءٍ دَافِقٍ [٨٦:٦]

از یک آب جهنده آفریده شده است،

يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ [٨٦:٧]

آبی که از میان پشت و سینه‌ها خارج می‌شود!

إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ [٨٦:٨]

مسلّماً او [= خدائی که انسان را از چنین چیز پستی آفرید] می‌تواند او را بازگرداند!

يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ [٨٦:٩]

در آن روز که اسرار نهان (انسان) آشکار میشود،

فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ [٨٦:١٠]

و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست!

وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ [٨٦:١١]

سوگند به آسمان پرباران،

وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ [٨٦:١٢]

و سوگند به زمین پرشکاف (که گیاهان از آن سر برمی‌آورند)،

إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ [٨٦:١٣]

که این (قرآن) سخنی است که حقّ را از باطل جدا می‌کند،

وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ [٨٦:١٤]

و هرگز شوخی نیست!

إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا [٨٦:١٥]

آنها پیوسته حیله می‌کنند،

وَأَكِيدُ كَيْدًا [٨٦:١٦]

و من هم در برابر آنها چاره می‌کنم!

فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا [٨٦:١٧]

حال که چنین است کافران را (فقط) اندکی مهلت ده (تا سزای اعمالشان را ببینند)!