وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ [٨٨:٢]

چهره‌هایی در آن روز خاشع و ذلّت‌بارند،

عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ [٨٨:٣]

آنها که پیوسته عمل کرده و خسته شده‌اند (و نتیجه‌ای عایدشان نشده است)،

تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً [٨٨:٤]

و در آتش سوزان وارد می‌گردند؛

تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ [٨٨:٥]

از چشمه‌ای بسیار داغ به آنان می‌نوشانند؛

لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ [٨٨:٦]

غذائی جز از ضَریع [= خار خشک تلخ و بدبو] ندارند؛

لَّا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ [٨٨:٧]

غذایی که نه آنها را فربه می‌کند و نه از گرسنگی می‌رهاند!

وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ [٨٨:٨]

چهره‌هایی در آن روز شاداب و باطراوتند،

لِّسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ [٨٨:٩]

و از سعی و تلاش خود خشنودند،

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ [٨٨:١٠]

در بهشتی عالی جای دارند،

لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً [٨٨:١١]

که در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‌ای نمی‌شنوند!

فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ [٨٨:١٢]

در آن چشمه‌ای جاری است،

فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ [٨٨:١٣]

در آن تختهای زیبای بلندی است،

وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ [٨٨:١٤]

و قدحهایی (که در کنار این چشمه) نهاده،

وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ [٨٨:١٥]

و بالشها و پشتیهای صف‌داده شده،

وَ زَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ [٨٨:١٦]

و فرشهای فاخر گسترده!

أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ [٨٨:١٧]

آیا آنان به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده است؟!

وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ [٨٨:١٨]

و به آسمان نگاه نمی‌کنند که چگونه برافراشته شده؟!

وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ [٨٨:١٩]

و به کوه‌ها که چگونه در جای خود نصب گردیده!

وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ [٨٨:٢٠]

و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟!

فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ [٨٨:٢١]

پس تذکّر ده که تو فقط تذکّر دهنده‌ای!

لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ [٨٨:٢٢]

تو سلطه‌گر بر آنان نیستی که (بر ایمان) مجبورشان کنی،

إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ [٨٨:٢٣]

مگر کسی که پشت کند و کافر شود،

فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ [٨٨:٢٤]

که خداوند او را به عذاب بزرگ مجازات می‌کند!

إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ [٨٨:٢٥]

به یقین بازگشت (همه) آنان به سوی ماست،

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم [٨٨:٢٦]

و مسلّماً حسابشان (نیز) با ماست!