راگبی

در این مقاله می خوانید

راگبی به مفهومی که امروزه وجود دارد یکی از هیجان‌انگیزترین ورزش‌های تماسی است، ترکیبی جالب از سرعت و حرکت فوتبال و ضربات سخت فوتبال آمریکایی. ...

دو نوع مختلف راگبی وجود دارد، راگبی 15 نفره و راگبی 13 نفره. باوجود شباهت بسیار در این دو نوع راگبی، با هم تفاوت‌هایی نیز  دارند. این مقاله روی راگبی 15 نفره تمرکز نموده که برجسته‌تر است.

تاریخچه‌ی راگبی

گفته می‌شود اصل و مبدأ بازی راگبی به یک اتفاق تصادفی در بازی سنتی در مدرسه‌ی راگبی انگلیس بازمی‌گردد، زمانی که ویلیام وب الیس توپ را برداشت و با آن شروع به دویدن کرد. اگرچه شواهد این داستان کمی شک برانگیزد اما در سال 1895 با پرده‌برداری از یک لوح در این مدرسه داستان جاودانه شد.

یک اتفاق مهم در توسعه‌ی فوتبال راگبی ایجاد اولین قانون نوشته‌شده از باری راگبی در مدرسه‌ی راگبی در سال 1845 است.

اولین مسابقه‌ی بین‌المللی راگبی در 27 مارس سال 1871 بین انگلیس و اسکاتلند برگزار شد. در طی قرن بیست راگبی پانزده نفره چهار بار در مسابقات المپیک وجود داشت.

زمین‌بازی و تجهیزات

توپ راگبی ازلحاظ شکل و اندازه شبیه به توپ فوتبال آمریکایی است و تنها کمی بزرگ‌تر بوده و توپ‌های مدرن هیچ نواری ندارند.

استفاده از محافظ دهان اجباری است. نوعی کلاه گرد توخالی نیز وجود دارد که با نام کلاه راگبی شناخته‌شده و استفاده از آن اختیاری است.  هدف اصلی استفاده از این کلاه محافظت از گوش‌های بازیکن  در طب بازی راگبی است.

زمین‌بازی راگبی محوطه‌ای چمن با صد متر طول و 70 متر عرض است. محوطه‌ی گل حداقل ده متر و حداکثر 22 متر عمق دارد. دروازه‌های راگبی به شکل H هستند. زمین‌بازی در شکل زیر با خط نشان داده‌شده است. تیرهای دروازه بافاصله‌ی 5.6 متر از هم قرارگرفته و تیرک افقی در ارتفاع 3 متری آن‌ها قرار می‌گیرد.ارتفاع تیرک‌های عمودی بیشتر از 4.3 متر است.

بازیکنان و موقعیت آن‌ها

دو تیم در زمین‌بازی حاضر می‌شوند که هرکدام 15 نفر بازیکن دارند. بازیکنان هرتیم به دو گروه تقسیم می‌شوند: حمله و دفاع.

شماره‌های یک تا هشت نشانه‌ی بازیکنان حمله و نه تا پانزده دفاع هستند. شکل زیر نشان‌دهنده‌ی تفکیک 15 موقعیت متفاوت در زمین‌بازی است.

نحوه‌ی بازی    

در آغاز بازی کاپیتان‌ها و داور سکه‌ای را پرتاب می‌کنند تا تصمیم بگیرند کدام تیم در ابتدا ضربه بزند. سپس بازی با یک ضربه‌ی پا آغاز می‌شود و بازیکنان توپ را به زمین تیم مقابل پرتاب می‌کنند. تیم مقابل تلاش می‌کند توپ را به دست آورده و در زمین پیش برود. اگر توپ به خط ده متری زمین حریف نرسد تیم حریف دو انتخاب دارد: دوباره به توپ ضربه بزند و یا در خط میانی زمین حرکت اسکروم را انجام دهد.

بازی به دونیمه‌ی چهل‌دقیقه‌ای تقسیم می‌شود و در نیمه‌ی آن یک استراحت وجود دارد.

تکل

هدف سمت دفاع متوقف کردن بازیکنی است که توپ دست اوست. این موقعیت اغلب متوقف کردن حریف نامیده می‌شود. بازیکن ممکن است حرکت تکل را انجام دهد، با نگه‌داشتن حریف و زمین انداختن او در حین بازی. بازیکن نباید حرکت تکل را بالاتر از شانه‌ی حریف انجام دهد. بازیکن تکل کننده باید تلاش کند بازوهای خود را دور بازیکن حریف نگه دارد تا تکل کامل شود.

در جریان بازی امکان پاس دادن توپ به سمت جلو با دست وجود ندارد.

اسکروم

اسکروم روشی برای آغاز مجدد بازی پس از یک حرکت خطاست. این حرکت زمانی انجام می‌شود که توپ به سمت جلو پرتاب شود، بازیکن در آفساید قرار داشته باشد.... برای تیمی که باید به او پنالتی داده شود ممکن است اسکروم نیز در نظر گرفته شود.