اسکی

مقدمه

اسکی فعالیتی تفریحی و ورزشی رقابتی است که در آن، فرد شرکت‌کننده اسکی را به کفش یا چکمه‌اش بسته و از آن به عنوان وسیله‌ای برای حرکت روی برف استفاده می‌کند. جدا از تفریح و مسابقات، در مناطقی با بارش سنگین برف از اسکی برای اهداف نظامی و یا جابجایی استفاده می‌شده است. تا حدود سال 1860 اسکی تنها به عنوان وسیله‌ای برای جابجایی در مناطق پر برف استفاده می‌شد. بعد از آن به تدریج اسکی به عنوان روشی برای تفریح، ورزش و مسابقات معرفی شد.

تخته‌ی اسکی وسیله نسبتاً سفت و باریک است که از آن برای سر خوردن روی برف استفاده می‌شود. این وسیله که به صورت جفتی استفاده می شود و طول آن به طور قابل ملاحظه ای بزرگ‌تر از عرض آن در نظر گرفته شده است، با پاشنه های آزاد، قابل قفل، یا نیمه امن به کفش اسکی متصل می شود.

 

تاریخچه‌ی اسکی

 

قبل از اینکه از اسکی برای تفریح استفاده شود ، از آن به عنوان وسیله‌ی حمل‌ونقل و کار استفاده می‌شد. قدیمی‌ترین نوع تخته اسکی، کوتاه و پهن است که در سوئد یافت شده است. قدمت این تخته به حدود 4500 سال پیش بازمی‌گردد. نقاشی‌های غارها و تخته‌سنگ‌ها حاکی از این است که حتی پیش از آن نیز از اسکی استفاده می شده است. این تخته‌های قدیمی در زمستان‌های پر برف شمال روسیه یا اسکاندیناوی توسط شکارچیان یا مسافران استفاده می شد. این تخته‌ها برای سرعت طراحی نشده بودند، بلکه طوری طراحی‌شده بودند تا فرد را برای جابجایی روی برف نگه‌دارند.

در سال های 1700، مردمی از نروژ اسکی را به عنوان یک ورزش معرفی کردند. آن‌ها روش‌هایی ماهرانه چرخش برای کنترل سرعت در پایین آمدن از تپه را ابداع نمودند و همچنین روش پرش با اسکی را نیز پیدا کردند.

اولین رویدادهای سازمان‌دهی شده در اسکی، که شامل پرش و مسابقات کشوری می شد، در اوایل سال های 1800 شروع شد و هردو آن‌ها در نروژ به کار گرفته می‌شد. اگرچه از آن زمان اسکی تغییرات زیادی داشته است و انواع متفاوتی از آن به وجود آمده است، اما روح این دو روش در اسکی کماکان از 150 سال پیش بدون تغییر باقی مانده است.

در اوایل سال های 1900، زمانی که اروپاییان با تفریحی که همسایه نروژی آنها داشتند آشنا شدند، اسکی در میان اروپاییان مشهورتر شد. در سال 1988 اسکی به سری بازی‌های المپیک افزوده شد. در طی این زمان تولیدکنندگان تجهیزاتی با امنیت و سرعت بیشتری می‌ساختند و قهرمانان با ترکیب این تجهیزات و آموزش و تکنیک های بهتر پیوسته در حال بهبود این ورزش بوده‌اند.

 

طراحی تخته اسکی

 

همه‌ی چوب‌های اسکی چهار عامل اصلی دارند که میزان کارایی آن‌ها را مشخص می‌کند: طول، عرض، برش اطراف و انحنا.

طول و عرض: این دو عامل سطح کلی تخته اسکی را مشخص می‌کنند. این عوامل میزان شناوری اسکی، توانایی آن برای ماندن روی برف به جای فرو رفتن در آن، را مشخص می‌کنند. عرض به تنهایی با میزان مقاومت اسکی در برابر حرکت نیز رابطه قوی ای دارد.

برش اطراف نسبت پهنای وسط به پهنای نوک/انتها، زمانی که از بالا نگاه می کنیم است.

Camber یا انحنا، شکل اسکی است زمانی که ما از یک سمت به آن نگاه می‌کنیم. طراحی اسکی از قدیم به گونه‌ای است که سر و ته آن به سمت پایین باشند و اگر روی یک سطح صاف قرار بگیرد قسمت میانی آن در هوا خواهد بود. بدون وجود انحنا، زمانی که فرد روی قسمت میانی قرار بگیرد، وزن روی بخشی که به پای وی نزدیکتر است بیشتر پخش خواهد شد. انحنای اسکی، وزن را به ابتدا و انتهای اسکی نیز رسانده و میزان سطحی که وزن اسکی باز را تحمل می کند را افزایش می دهد، در نتیجه میزان لبه اسکی که با سطح تماس دارد افزایش می یابد.

 

بخش‌های مختلف و مواد سازنده‌ی تخته اسکی

 

برای سال ها چوب ماده ی اصلی و کلاسیک ساخت اسکی بود، اما امروزه طراحی هایی با تکنولوژی بالاتر جایگزین آن شده اند. امروزه اسکی های شما از فایبرگلاس یا آلومینیوم ساخته می شوند. اما اسکی صرفاً یک قطعه شکل داده شده از آن مواد نیست، بلکه از اجزاء زیادی تشکیل شده است که با توجه به مدل اسکی، دارای طراحی و اندازه های متفاوتی هستند.

مهم ترین بخش چوب اسکی پایه ی آن است، بخشی که با برف در ارتباط می باشد.بخش روی اسکی که به چکمه متصل می شود با نام deck( عرشه) شناخته می شود. Camber یا انحنا فاصله ی میان مرکز اسکی با زمین است. شما متوجه می شوید که وقتی روی اسکی قرار میگیرید دو ناحیه ی ابتدا و انتهای آن روی برف قرار می گیرند. به این دو بخش نقاط اتصال می گویند. جلوی اسکی انحنایی به سمت بالا دارد که به آن دماغه یا نوک می گویند. انتهای اسکی دم آن نامیده می شود. به طول کلی آن، از راس تا دم که بر حسب سانتی متر اندازه گیری میشود، طول کلی می گویند. عرض اسکی ها متفاوت است است. پهن ترین بخش آن " شاول" نامیده شده و نزدیک جلوی آن قرار دارد. و در آخر، sidecut به شکل کلی اسکی از سر تا میانه ی آن می گویند.

 

انواع مسابقات اسکی

 

آلپاین

 آلپاین ورزش پایین آمدن از تپه‌های پوشیده از برف با اسکی است. این گروه از ورزش اسکی در مناطقی که برف، کوه و قابلیت کافی برای جذب توریست داشته باشد مشهور است، مانند بخش‌هایی از اروپا و شمال آمریکا.

 

اسکی سرعت

در این ورزش اسکی در یک مسیر مستقیم و با بیش‌ترین سرعت انجام می‌شود. این مسابقه یکی از سریع‌ترین ورزش‌های غیر موتوری است. رکورد جهانی در این بخش در حال حاضر 251.4 کیلومتر بر ساعت است که توسط سیمون اوریگون گرفته شده است. تخته اسکی‌هایی که در این بخش استفاده می‌شوند باید 2.4 متر طول و متوسط 10 سانتی متر پهنا داشته باشند. وزن هر جفت حداکثر 15 کیلوگرم است. طول چوب‌های اسکی باید حداقل یک متر باشد.

 

اسکی صحرایی

 نوعی از اسکی است که در آن اعضا با استفاده از تخته و چوب اسکی در زمین‌های پوشیده از برف حرکت می‌کنند. این ورزش در بسیاری از نقاط که دارای زمین‌های بزرگ برفی می‌باشند مشهور است، ازجمله شمال اروپا، کانادا و آلاسکا.

 

پرش با اسکی

این ورزش در تپه‌های بزرگی که مسیر شیبداری با حداقل طول 185 متر دارند انجام می‌شود. تفاوت این نوع با "پرش از تپه‌های بزرگ" در یک چیز کوچک است: در پرش با اسکی تمرکز روی توانایی شناور بودن در هواست و کمتر بر روی پرش و فرود آمدن است.

 

اسکی تلمارک

این ورزش نوعی پایین آمدن از تپه است که در آن چکمه تنها از قسمت نوک به اسکی متصل است و اجازه می‌دهد تا پاشنه از روی تخته اسکی بالا بیاید. به دلیل آزاد بودن پاشنه فرد می تواند برای چرخیدن، حرکت پرشی انجام دهد. حرکت پرش همراه با چرخیدن تکنیکی است که به آن چرخش تلمارک می‌گویند.

 

اسلالوم بزرگ | Giant Slalom | مارپیچ بزرگ

نوعی پیشرفته از اسکی مارپیچ است. این ورزش شامل اسکی کردن میان دروازه ها است. تعداد این دروازه ها از 56 تا 70 عدد برای آقایان و 46 تا 58 عدد برای خانم ها متغیر است.مسابقات متعددی در این زمینه در جهان انجام می شود که چشم گیر ترین آن ها مسابقات جام جهانی است که برای خانم ها و آقایان امکان پذیر می باشد. مسابقاتی در سطح ملی نیز در این بخش وجود دارد. به غیر از این دو مورد، در کنار رقابت های بزرگسالان، مسابقاتی برای بچه ها نیز برگزار می شود.

 

بازی های زمستانی المپیک

این مسابقه از نظر ساختار شبیه با بازی های المپیک بوده و هر چهار سال یکبار برگزار می شود. مسابقه در زمستان برگزار شده و روی برف یا یخ انجام می شود.

 

اسلالوم | مارپیچ سرعت | Slalom

این مسابقه یک رشته اسکی آلپاین است و در شاخه رویدادهای تکنیکی قرار می گیرد، به این دلیل که این نوع اسکی نیاز به مهارت زیاد فرد در حفظ تعادل و عبور سریع از میان تیرک های عمودی که به نام دروازه شناخته می شود دارد. در این مسابقه شرکت کنندگان باید از میان دروازه هایی عبور کنند که بسیار نزدیک و در پیچ های کوتاه و سریع قرار دارند.

 

Downhill | سراشیبی | دان هیل

کلمه سراشیبی نمادی از پایین آمدن از یک شیب تند است. اما تفاوت کار در اسکی این است که پایین آمدن از شیب تند کوه های پوشیده از برف نیازمند حفظ تعادل بسیار از سوی فرد دارد.

 

برخی از مهم ترین قوانین اسکی

 

همیشه در کنترل باشید به گونه ای که بتوانید مانع برخورد با اشیا شده یا متوقف گردید.

افراد جلوتر از شما در مسیر نسبت به شما حق تقدم دارند. این وظیفه ی شماست که از آن ها دوری کنید.

در محلی نایستید که مسیر را مسدود کرده و یا از بالا دیده نشوید.

به همه ی علائم و هشدارهای نصب شده توجه داشته باشید.

از مسیرهای بسته دوری کنید.

 

تجهیزات لازم برای اسکی

 

تجهیزات > چکمه

 

چکمه هایی پلاستیکی تقویت شده خاص رشته های رقابتی هستند. بالابردن کفی چکمه برای افزایش توانایی برای تنظیم فشار بر روی اسکی مجاز می باشد.

 

تجهیزات > دستکش

 

این دستکش ها از چرم یا مواد ترکیبی ساخته می شوند. همچنین این دستکش ها محافظ پلاستیکی برای بازو دارند که برای محافظت در هنگام عبور از میان دروازه ها ساخته شده اند.

 

تجهیزات > عینک

 

عینک های اسکی برای حفاظت از چشم در برابر هوا، تابش های خیره کننده و اثرات سرعت بر روی چشم ساخته شده اند.

 

تجهیزات > کلاه ایمنی

استفاده از این کلاه ها در پایین آمدن از تپه اجباری است و اغلب در مسابقات مارپیچ سرعت و مارپیچ سرعت بزرگ نیز استفاده میشود. بعضی از اسکی سواران ترجیح می دهند تا یک محافظ چانه نیز به آن اضافه کنند.

 

تجهیزات > چوب اسکی

 

در مسابقات پایین آمدن از تپه، چوب ها خم شده اند تا در کنار بدن قرار گرفته و مقاومت هوا کاهش پیدا کند. در مسابقات مارپیچ سرعت، این چوب ها اغلب صاف بوده و یک روکش پلاستیکی محافظ  مشت دارند که به شخص کمک کمند تا موانع را از راه خود دور کند.

 

تجهیزات > تخته اسکی

این تخته ها اغلب از مواد مختلفی که به طور خاص برای تحمل کشش و خمش هایی که در طول مسابقات با آن روبرو می شوند ساخته می شوند. کارایی آن ها به طول، عرض و شکلشان بستگی دارد.

 

تجهیزات > لباس اسکی

 

لباس های تنگ اسکی برای کاهش فشار هوا پوشیده می شوند و باید کمترین نیاز به نفوذ هوا را داشته باشند. در مسابقات دان هیل، یک محافظ پلاستیکی پشت نیز پوشیده می شود. در مسابقات مارپیچ اغلب محافظانی برای بازو، زانو و ساق پا در نظر گرفته می شود.