شیرجه

در این مقاله می خوانید

شیرجه، ورزش پریدن یا افتادن در آب، از یک سکو یا تخته پرش است که معمولاً با حرکات نمایشی و آکروباتیک انجام می شود. این ورزش به طور بین المللی شناخته شده است و جزئی از بازی های المپیک به شمار می آید. ...

تاریخچه‌ای از ورزش شیرجه در آب

بر روی سقف یک از غارهای بزرگ قدیمی در جنوب ناپل نقاشی ای از مرد جوانی است که از روی یک سطح صاف در حال شیرجه زدن در آب می‌باشد. در تصاویر به‌ جا مانده از گذشته می‌توانیم متوجه شویم که اهمیت و علاقه‌ی شیرجه در میان انسان‌ها  به حدود 480 سال قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد. همانند بسیاری از ورزش هایی که تاریخچه آنها به دوران باستان باز می گردد، درباره‌ی مسابقات شیرجه نیز چیز زیادی به دست نیامده است.

در سال 1840 در آلمان بر پایه‌ی حرکات ژیمناستیک، اولین انجمن برای شیرجه زدن تشکیل شد. بسیاری از اعضا قهرمانان ژیمناستیک بودند که حرکات خود را به صورت ژیمناستیک در آب آغاز کردند. در این زمان ورزش شیرجه در آلمان بسیار محبوب شد.

شیرجه به شکل رقابتی

در ابتدای قرن 20، شیرجه در مسابقات جهانی از اهمیت بیشتری برخوردار شد. در سال 1904 اولین بار شیرجه برای آقایان به سری مسابقات المپیک اضافه شد. برای بانوان این ورزش در سال 1912 به مسابقات افزوده شد.

اولین مسابقه‌ی شیرجه‌ی ثبت‌شده مربوط به سال 1889 در اسکاتلند است. در این مسابقه شرکت‌کنندگان درحالی‌که حرکات آکروباتیک انجام می دادند از روی یک سطح به داخل آب شیرجه می‌زدند. شیرجه زدن هم ورزشی است که در بازی‌های المپیک به ثبت رسیده است و هم به عنوان تفریح و سرگرمی انجام می‌شود.

مسابقات شیرجه

بیشتر مسابقات شیرجه زدن بر پایه‌ی سه قانون قرار دارند.

تخته شیرجه 1 تا 3 متری است.

ورزشکاران بر اساس جنسیت جدا می‌شوند.

اغلب شرکت‌کنندگان به گروه‌های سنی و جنسیت تقسیم می‌شوند.

در مسابقات با تخته‌ی شیرجه شرکت‌کنندگان آزادند تا پرش خود را از روی تخته‌ی 5، 7.5 یا ده متری انجام دهند. در مسابقات مهم‌تر مانند المپیک تخته پرش 10 متر ارتفاع دارد.

شرکت‌کنندگان لازم است تعدادی از حرکات خاص، همانند چرخش و پشتک زدن را در شیرجه خود وارد کنند. بر اساس میزان خوب و کامل بودن این حرکات، امتیازی به شیرجه تعلق میگیرد.

امتیازدهی در شیرجه

در ورزش شیرجه برای امتیاز دادن 5 عامل اصلی در نظر گرفته می‌شوند.

امتیازدهی > نقطه‌ی شروع

امتیاز دادن به شیرجه از زمانی که فرد بر روی تخته پرش و یا سکو، وضعیت شیرجه زدن میگیرد آغاز می شود. به طور مثال، ممکن است پشت او به سمت آب و در انتهای تخته باشد و یا صورتش سمت آب قرار بگیرد.

امتیاز دهی > نزدیک شدن

در پرش از جلو فرد باید با حرکتی آرام به انتهای تخته برود. تعداد قدم‌های او نباید از سه قدم بیشتر باشد.  در پرش از پشت تعداد حرکات بازو که برای ایجاد حرکت انجام می شود بررسی می‌شوند. در هیچ لحظه ای قبل از پرش اصلی در پرش از پشت، پای فرد نباید از سکوی پرش جدا شود.

امتیازدهی > آماده پرش

پس از کامل شدن مرحله‌ی مقدماتی برای پرش از جلو و اقدام به پرش، پرش باید نشان‌دهنده‌ی تعادل و کنترل درست باشد. باید فاصله‌ی فرد از تخته به میزان امنی باشد. فرد باید همزمان با هردو پا از تخته جدا شود.

امتیاز دهی > پرش

پرش فرد باید بسیار نرم و با ظرافت بوده و بدن او به سمت چپ یا راست حرکت نکند. بدن نباید با تخته پرش هیچ‌گونه تماسی داشته باشد. در طول پرش بدن باید در یکی از 4 حالت استاندارد قرار داشته باشد.

امتیازدهی > وارد شدن در آب

در حالت ورود به آب، خواه سر ابتدا وارد شود یا پا، باید بدن به حالت عمودی یا نزدیک به این وضعیت قرار گیرد. بدن باید صاف بوده و پاها به هم چسبیده باشند. در حالت ورود با سر باید دست‌ها در بالای سر فرد کشیده صاف باشند. در حالت ورود با پا، دست ها باید در راستای بدن، کشیده شده باشند.