در این مقاله با یکی از مواردی که برای خارج شدن از وضعیت خودکار دوربینهای عکاسی و تنظیم کردن دستی میزان نوردهی عکسها لازم است آشنا می شوید. این همان تنظیمات دیافراگم است. ...
سه موردی که بیشترین تأثیر را بر میزان نوردهی دارند، شامل ایزو (حساسیت)، سرعت شاتر، و دیافراگم هستند. درصورتیکه شما بتوانید دیافراگم را بهخوبی یاد بگیرید، کنترل خلاقانه و واقعی دوربین خود را به دست خواهید آورد. به نظر بسیاری از عکاسان، دیافراگم جایی است که میزان زیادی از جادوی عکاسی در آن اتفاق میافتد و تغییرات در آن ممکن است تفاوت بین عکسهای تکبعدی و عکسهای چندبعدی را رقم بزند.
به عبارت بسیار ساده، دیافراگم ورودی لنز است.
زمانی که شما دکمه آزاد کردن شاتر در دوربین خود را فشار میدهید، دریچهای بازشده و به سنسورهای تصویر دوربین شما اجازه میدهد که برای یکلحظه منظرهای که شما میخواهید از آن عکسبرداری کنید را مشاهده کنند. تنظیم دیافراگم به معنی تنظیم اندازه دریچه است. هرچقدر آن دریچه بزرگتر باشد، میزان نور ورودی بیشتر خواهد بود، و هرچقدر کوچکتر باشد، کمتر.
دیافراگم با ضریب اف اندازهگیری میشود.
معمولاً این ضریبها بهصورت اف/عدد در این مقالهها ذکر میشود، مثلاً اف/2.8، اف/4، اف/5.6، اف/8، اف/22 ... حرکت کردن از یک اف-عدد به دیگری، میزان ورودی لنز شما (و مقدار نوری که میتواند وارد شود) را نصف و یا دو برابر میکند. به خاطر داشته باشید که تغییر در سرعت شاتر از یک سرعت به بعدی نیز میزان نور ورودی را نصف و یا دو برابر میکند - درنتیجه درصورتیکه شما یکی را افزایش داده و دیگری را کاهش بدهید، میزان نور ورودی شما تغییری نخواهد کرد و این نکته خوبی است که به خاطر داشته باشید.)
یکی از مواردی که باعث سردرگمی بسیاری از عکاسان تازهکار میشود، این است که دیافراگمهای بزرگ (که اجازه ورود مقدار زیادی نور را میدهند) ضریبهای اف کوچکتری داشته و دیافراگمهای کوچکتر (که نور کمتری از آنها وارد میشود)، ضریبهای اف بزرگتری دارند. برای همین اف 2.8 درواقع یک دیافراگم خیلی بزرگتر از اف 22 است. وقتی برای اولین بار این مسئله را بشنوید، به نظر شما برعکس میآید، ولی بهزودی به این مسئله عادت خواهید کرد.
تغییر دادن تنظیمات دیافراگم برای عکسهایی که میگیرید، چند نتیجه در پیدارید، ولی قابلتوجهترین مورد، تغییر در عمق میدان تصاویر شما است.
عمق میدان، آن مقدار از عکس شما است که در فوکوس خواهد بود. عمق میدان بزرگ، به این معنی است که بیشتر عکس شما در فوکوس خواهد بود، حالا چه به دوربین نزدیک باشد و یا اینکه از آن دور باشد. (همانند عکس زیر که پیشزمینه و پسزمینه تقریباً به مقدار زیادی در فوکوس قرار دارند – با دیافراگم اف 22 گرفتهشده است)
عمق میدان کم، به این معنی است که قسمتی از عکس شما در فوکوس قرار داشته و بقیه آن مات و تیره است. (همانند عکسی که در زیر آورده شده است). همانطور که مشاهده میکنید، گل جلویی در فوکوس قرار دارد، ولی چند سانتیمتر عقبتر از آن، از فوکوس خارج بوده و مات و تیره است. اینیک عمق میدان خیلی کم است و با اف/1.8 گرفتهشده است.
دیافراگم تأثیر زیادی بر روی عمق میدان دارد. دیافراگمهای بزرگ (یعنی عدد کوچکتر) عمق میدان را کم میکند و دیافراگمهای کوچکتر (یعنی عدد بزرگتر)، عمق میدان بزرگتری به شما میدهد.
ممکن است این مسئله در ابتدا کمی گیجکننده باشد، ولی میتوانید آن را به این شکل به خاطر داشته باشید که عدد بزرگتر، به معنی عمق میدان بیشتر و عدد کوچکتر، به معنی عمق میدان کمتر است.
بیایید این مسئله را با دو عکسی که در زیر آورده شده است شرح بدهیم.
اولین تصویر که در ادامه آورده شده است، با اف/22 گرفته شده است و دومین عکس، با اف/2.8. تفاوت بین این دو عکس کاملاً بدیهی است.
در عکس بالا که با دیافراگم اف/22 گرفتهشده است، هم گلها و هم غنچهها در فوکوس قرار دارند و شما میتوانید حصار و برگهای پشتی را نیز تشخیص دهید.
در عکس اف/2.8، گل (یا حداقل بخشهایی از آن) در فوکوس قرار دارد، ولی عمق میدان خیلی کم است و پسزمینه کاملاً از فوکوس خارج بوده و همچنین غنچههای سمت راست نیز که کمی دورتر هستند، فوکوس کمتری دارند.
بهترین روشی که میتوانید با دیافراگم آشنا شوید، این است که دوربین خود را بیرون برده و جایی را پیدا کنید که اشیایی در نزدیکی و اشیایی در فاصله زیاد از شما قرار داشته باشند و سپس یکسری عکس با تنظیمات مختلف دیافراگم (از کمترین مقدار تا بیشترین مقدار) بگیرید. شما بهسرعت تأثیر آن را مشاهده خواهید کرد و با فایده یادگیری کنترل کردن دیافراگم آشنا خواهید شد.
در برخی از اشکال عکاسی، شما به عمق دید زیاد و دیافراگمهای کوچک نیاز خواهید داشت.
بهطور مثال، در بیشتر عکسهایی که از طبیعت گرفته میشود، شما تنظیمات دیافراگم کوچک (عدد بزرگ) که توسط عکاس انتخابشده است را مشاهده خواهید کرد. این کار باعث میشود که از پیشزمینه تا افق، تقریباً در فوکوس نسبی قرار داشته باشد.
به شکلی معکوس، در عکاسی از اشخاص، میتوانید از تنظیمات دیافراگم بزرگ استفاده کرده و کاری کنید که سوژه شما در فوکوس قرار داشته و یک پسزمینه خوب و مات نیز پشت سر وی قرار داشته باشد. به این شکل میتوانید تمرکز اصلی عکس را روی فرد انداخته و تأثیر عوامل محیطی دیگر را کاهش دهید. در این موارد، شما باید یک دیافراگم بزرگ (عدد کوچک) انتخاب کنید تا عمق میدان کمی در عکس داشته باشید.
عکاسی ماکرو
عکاسان ماکرو، یکی از بزرگترین استفادهکنندگان دیافراگمهای بزرگ هستند تا مطمئن شوند که عنصر سوژهای که روی آن تمرکز میکنند، کاملاً توجه بینندگان را جذب کرده و بقیه تصویر کاملاً از فوکوس خارج باشد.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.