دو و میدانی ورزشی است که ترکیبی از رقابتهای قهرمانی متفاوت از جمله دو، پرش و پرتاب میباشد. نام این مسابقه برگرفته از محل برگزاری آن، که شامل یک مسیر دو، در اطراف یک زمین چمنی میباشد. ...
دو و میدانی ورزشی است که ترکیبی از رقابتهای قهرمانی متفاوت از جمله دو، پرش و پرتاب میباشد. نام این مسابقه برگرفته از محل برگزاری آن است که شامل یک مسیر دو، در اطراف یک زمین چمنی میباشد. مسابقات پرش و پرتاب معمولاً در قسمت مرکزی میدان انجام میشود.
ورزشهای دو و میدانی بهطورکلی ورزشهای انفرادی بوده که در آن، ورزشکاران با یکدیگر مسابقه میدهند تا قهرمان مشخص شود. در مسابقههای دو، ورزشکاری برنده میشود که از همه سریع تر باشد، اما در مسابقات پرش و پرتاب، برنده مسابقه فردی است که به بیشترین مسافت یا ارتفاع دست یافته باشد.
پرش طولی
پرش طول، جزو اولین مسابقههای المپیک در یونان باستان بوده و در اولین دوره مسابقات مدرن درسال 1896 نیز وجود داشت. اگرچه ورزش پرش طول در طول هزاران سال گدشته به طور قابلملاحظهای تغییر کرده است، اما همچنان بخشی از دو و میدانی به شمار میآید .
مانند بسیاری از ورزشهای میدانی، پرش طول نیز بیشتر از صرف توانایی پریدن، نیاز به مهارت و تکنیک دارد. قبل از هر چیز، ورزشکار زمانی که در مسیر پرش حرکت میکند، باید دارای سرعت خوبی باشد. سپس، آنها باید جای قرار دادن پاهای خود را در انتهای مسیر به درستی انتخاب کنند به طوری که در لحظه پرش، تا حد ممکن پای آنها نزدیک به خط باشد ، ولی از خط عبور نکند. بعلاوه، آنها باید پرش خوبی انجام دهند . و در نهایت زمانی که در حال پرش هستند و زمان فرود آمدن ، باید فرم بدنی خوبی داشته باشند . همه این تکنیکها و مهارتها باید در حد کمال انجام شود تا به یک پرش بینجامد. اززمان مسابقات المپیک در یونان باستان، مسابقه پرش طول یکی از مسابقات محسوب رقابتهای دوومیدانی بوده است.
پرش ارتفاع
اول مسابقه پرش ارتفاع ضبطشده به قرن نوزدهم میلادی در اسکاتلند بازمیگردد. پرش کنندگان قدیمی، یا از یک روش پرش مستقیم، و یا از تکنیک قیچی استفاده میکردند. در روش قیچی، پرش کنندگان به صورت مورب به میله نزدیک شده و ابتدا پای داخلی و سپس پای دیگر را در یک حرکت قیچی مانند به روی میز پرت میکردند. در اوایل قرن بیستم تکنیکهای این ورزش شروع به مدرن شدن کردند .
در مسابقات پرش ارتفاع، شرکتکنندگان باید یک مسیر دویده و سپس از روی یک میله ، بدون به زمین انداختن آن، بپرند. در آن سوی میله، یک بالشتک بزرگ و نرم وجود دارد. شبیه بسیاری از مسابقات دوومیدانی ، یک عنصر اصلی برای موفق بودن در این ورزش نیز وجود دارد که توانایی پریدن است، با این حال تکنیک نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. زمان سنجی و نگهداشتن پاها در نقاط درست، و همچنین روش خم کردن بدن برای عبور کردن از میله نیز مهم می باشد. در طی سالیان طولانی، تکنیکهای پرش ارتفاع تغییر زیادی داشته است.
پرش با نیزه
در زمانهای، از نیزهها برای عبور از موانعی مانند زمینهای باتلاقی استفاده میشد. تخلیهی مصنوعی این باتلاقها سبب ایجاد کانالها و مسیرهای متقاطعی می شد. برای عبور از این کانالها بدون خیس شدن، نیزههای پرش در همهی خانهها وجود داشتند.
در ابتدا نیزهها از مواد سفتی مانند چوب بامبو یا آلومینیوم ساخته میشدند.معرفی نیزههای انعطافپذیر در اوایل دههی 1950 که از ترکیباتی همانند فایبرگلاس یا کربن در ساخت آنها استفاده میشد ، به پرش کنندگان اجازه میداد تا به ارتفاع بیشتری دست یابند. مهارتهای جسمانی ای مانند سرعت، چابکی و قدرت برای داشتن یک پرش موفق ضروری هستند.
مسابقهی پرش با نیزه
اگرچه همهی رشتههای دو و میدانی نیاز به تکنیک برای پیشرفت دارند، اما استاد شدن در پرش با نیزه دشوارتر است. در این مسابقه شرکتکننده درحالیکه نیزه را در دست دارد در طول مسیر می دود. در انتهای دویدن انتهای نیزه را در یک جعبهی فلزی که روی زمین است فرو کرده و از قابلیت ارتجاعی میله و پرش خود استفاده کرده و ارتفاع خود را افزایش میدهند. آنها باید بدون انداختن میله افقی، از روی آن عبور کنند. در انتهای پرش، ورزشکاران بر روی یک تشک امن و با امنیت زیاد فرود میآیند. رکورد ثبتشده برای این رشته بیش از 6 متر است.
پرش سه گام
ریشههای پرش سه گام که یکی از مسابقات دوومیدانی است که شامل سه پرش متوالی میشود، به یونان باستان باز میگردد. رکوردها نشان میدهد که ورزشکاران در این رشته به طول پرش 15.24 متر دستیافتهاند.
پرش سه گام بخش از بازیهای افتتاحیهی مدرن المپیک در آتن بود. البته در آن زمان دو حرکت لی لی مانند با یک پا انجام شده و سپس پرش انجام میگرفت.پرش سه گام برای بانوان در سال 1996 وارد بازیهای المپیک آتلانتا شد.
پرش سه گام مشابه پرش طولی است، اما در اینجا سه پرش مشترک وجود دارد که طول نهایی را تعیین میکنند. این پرشها با اسمهای، لیلی، قدم و پرش شناخته میشوند. در ابتدا شرکتکنندگان برای به دست آورن سرعت در یک مسیر میدوند، در شروع پرش، آنها توسط یک پا پریده و روی همان پا فرود میآیند (لیلی)، سپس مجدداً پریده و این دفعه بر روی پای دیگر فرود میآیند (قدم)، در نهایت تا جایی که میتوانند به جلو پریده و بر روی هر دو پا پایین میآیند (پرش).
سالنهای سر باز
قسمت میدان استادیوم، دارای عناصر مختلفی برای انجام مسابقات پرش و پرتاب میباشد. منطقه پرش طول و پرش سه گام ، از یک مسیر باریک 40 متری که یک گودال شنی در یک، یا هر دو انتهای آن قرار گرفته است تشکیل شده است. ناحیهی پرش با نیزه نیز 40 متر است که یک فرورفتگی در زمین دارد که شرکت کننده میتواند انتهای نیزه خود را در آن قرار داده و خود را بر روی نیزه به بالا بکشند. برای پرش ارتفاع هم ناحیهای تقریباً به همین شکل وجود دارد.
سالنهای سرپوشیده
مکان برگزاری مسابقات پرش طول و پرش سه گام ، در کنار مسیر مرکزی 60 متری قرار داشته و تقریباً شبیه مسیرهایی سرباز خارجی هستند. محل برگزاری مسابقات پرش با نیزه نیز در امتداد مسیر مرکزی دو قرار دارد .
پرش ارتفاع
در ابتدا میله در یک ارتفاع کم نصب میشود و در صورت تمایل شرکت کنندگان به ارتفاع بالاتری منتقل میشود. شرکتکننده انتخاب میکند که از روی آن بپرد، و یا به ارتفاع بالاتری برود. بعد از هر دور مسابقه، ارتفاع میله به اندازهای که از قبل تعیین شده است، اضافه میشود. هر شرکتکنندهای که ارتفاع بالاتری را درخواست دهد و یا بتواند از روی میله بپرد، به مرحلهی بعد منتقل می شود. اگر پس از سه پرش متوالی، شرکتکنندگان موفق نشوند که از روی میله بپرند، حذف شده و بالاترین ارتفاع پریده شده، به عنوان امتیاز آنها ثبت میشود.
البته شرکت کنندگان میتوانند با میله تماس داشته باشند، ولی نباید میله به زمین بیافتد.
پرش با نیزه
مانند پرش ارتفاع، شرکتکنندگان ممکن است میله را لمس کنند، البته باز هم میله نباید به زمین بیفتد. قوانین پرش با نیزه در هر مرحله مانند پرش طولی است.
پرش طولی
اگر هر بخشی از پای شرکتکننده از خط شروع عبور کند، خطا محسوب شده و فرد شرکتکننده، از آن مرحله امتیازی کسب نمیکند. مسافت از انتهای خط شروع تا نزدیک ترین اثر بدن فرد شرکت کننده در گودال محاسبه میشود. مسابقات حداکثر در 6 دور برگزار میشود. در مسابقات شش دور بزرگ، همانند مسابقات المپیک و یا مسابقات جام جهانی، تنها هشت شرکت کنندة برتر سه راند اول، به راندهای پایانی منتقل میشوند. فردی که بلندترین پرش را داشته باشد برنده است.
پرش سه گام
پرش کنندگان در فاز لی لی، جهش خود را شروع کرده و بر روی پای اولیه خود فرود میآیند. سپس در مرحله دوم، بر روی پای مخالف خود فرود آمده و در آخر پرش را انجام میدهند. به غیر این، قوانین مسابقات پرش سه گام شبیه مسابقات پرش طول است.
پرش از خط شروع، تا نزدیکترین علامتی که توسط هر بخشی از بدن فرد شرکت کننده در گودال ایجاد شده است، اندازهگیری میشود.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.