اساس جایزهی نوبل که به افرادی در سراسر جهان به دلیل موفقیتهای بزرگ در فیزیک، شیمی، پزشکی، ادبیات و برای کار در زمینهی صلح اعطا میشود، توسط آلفرد نوبل ریخته شد. ...
اساس جایزهی نوبل که به افرادی در سراسر جهان به دلیل موفقیتهای بزرگ در فیزیک، شیمی، پزشکی، ادبیات و برای کار در زمینهی صلح اعطا میشود، توسط آلفرد نوبل ریخته شد. او یک دانشمند، مخترع، مؤسس و نویسنده سوئدی بود. نوبل توانست دینامیت و بسیاری دیگر از مواد منفجره را کشف کرد. او همچنین در بیش از 20 کشور دنیا شرکت و آزمایشگاه ساخت.
آلفرد نوبل در 21 اکتبر 1833 در استکهلم سوئد متولد شد. پدرش، امانوئل نوبل، که یک مهندس و سازندهی موفق سلاح بود، پسران خود را تشویق کرد تا در زمینه مکانیک تحصیل کنند. در سال 1842 زمانی که آلفرد 9 ساله بود، خانوادهی او به سنت پترزبورگ رفتند و پدرش در آنجا کار ساخت "اژدر" را شروع کرد. آلفرد جوان تحصیلات اولیهی خود را با معلمان خصوصی کسب کرد. او شیمی اولیه را از پروفسور نیکولا نیکولاویچ زینین آموخت.
در سن 18 سالگی او به آمریکا رفت و چهار سال در آنجا به تحصیل شیمی پرداخت و زمانی را با جان اریکسون کار کرد. در طول این زمان او به پاریس هم رفت و در آنجا با نیتروگلیسیرین که یک مایع منفجره و فرار بود و در سال 1847 توسط یک دانشمند ایتالیایی به نام آسکانیو کولاپس ساخته شده بود آشنا شد. با پایان یافتن جنگ و رکود تجارت پدر، خانوادهی آنها فقیر شد. در نتیجه خانواده آنها مجبور شد تا به درآمد مادرش، آندریت آهسل نوبل، که در یک خواربار فروشی کار میکرد قناعت کنند.
اختراع چاشنی انفجاری
پس از ورشکست شدن تجارت خانواده، آلفرد همهی زمانش را صرف مطالعه برای مواد منفجره کرد و به دنبال راهی بود که بتواند ماده منفجره غیرقابل کنترل نیتروگلیسیرین را به طریقی قابلکنترل کند. در سال 1863 او موفق شد تا با باروت از مسافتی دور نیتروگلیسیرین را منفجر کند و دو سال بعد چاشنی فولمینات جیوه را اختراع کرد که یک بخش مهمی از تولید مواد منفجره قوی محسوب می شد. سپس نوبل در هامبورگ و استکهلم، و کمی بعد در نیویورک و کالیفرنیا کارخانههایی ساخت.
با این حال پس از چندین حادثه که در زمان انتقال و استفاده از این مواد ناپایدار اتفاق افتاده بود، نام او بحثبرانگیز شد. از جمله این موارد یک انفجار در سال 1864 در کارخانهی هلنبورگ استکهلم بود که سبب مرگ برادر کوچکتر نوبل، امیل و تلفات دیگر شد.
اختراع دینامیت
نوبل علاوه بر تلاش برای بهبود وجههی تجارتش، سعی داشت یک ماده منفجرهی ایمن تر نیز تولید کند. در سال 1866، نوبل متوجه شد زمانی که نیتروگلیسیرین در یک سطح جاذب مانند خاک رس متخلخل گنجانده شود امنیت آن بیشتر شده و برای کنترل کردن مناسب تر خواهد بود. او این ترکیب را دینامیت نامید و در سال 1867 حق ثبت اختراع را کسب کرد. در همان سال او برای اولین بار اختراعش را در یک معدن در ردهیل در انگلستان به نمایش گذاشت. پس از چند ماه او یک مادهی منفجرهی قوی تر با نام ژلیگنایت را ساخت (با نام ژلاتین انفجاری نیز شناخته میشود) .او این کار را با جذب نیتروگلیسیرین در خمیر چوب و نیترات سدیم یا پتاسیم انجام داد.
در نوامبر 1895 در کلوب سوئدی – نروژی در پاریس، نوبل آخرین وصیتنامهی خود را امضا کرد و جایزهای به نام جایزه نوبل که باید هر سال بدون در نظر گرفتن ملیت داده شود را ترویج داد. مجریان وصیتنامهی او ، موسسه نوبل را ایجاد کردند تا خواسته های وی تأمین شود. اساس این مؤسسه در 29 ژوئن 1900 به تصویب رسید و اولین جایزهی نوبل در سال 1901 اعطا شد.
آلفرد نوبل در 10 دسامبر 1896 بر اثر یک سکته مغزی در سانرموی ایتالیا فوت کرد و در گورستان نورا در استکهلم به خاک سپرده شد.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.