مرغ ماهیخوار | Pelican

خصوصیات مرغ ماهیخوار

بیش از دوازده گونه مرغ ماهی‌خوار وجود دارد، اما همه‌ی آن‌ها دارای غبغب بزرگی هستند که با آن شناخته می‌شوند. اگرچه گونه‌های مختلف پلیکان به روش‌های متفاوتی از غبغب خود استفاده می‌نمایند، ولی به طور کلی این پرندگان بزرگ از غبغب‌هایی با قابلیت ارتجاع خود برای گرفتن ماهی استفاده می‌کنند.

نوع تغذیه مرغ ماهیخوار

بسیاری از مرغان ماهی‌خوار به صورت گروهی ماهی شکار می‌کنند. آن‌ها ممکن است تشکیل یک خط و یا شکل U داده و با تکان دادن بال‌های خود روی سطح آب، ماهی ها را به قسمت های کم عمق هدایت کنند. وقتی ماهی‌ها در مناطق کم عمق جمع شدند، مرغ ماهی‌خوار به راحتی آن‌ها را بیرون می‌کشد. با این وجود مرغ ماهی‌خوار قهوه‌ای از بالا به سمت ماهی‌ها شیرجه می‌رود ( اکثراً شاه ماهی) و آن‌ها را در منقارش به دام می‌اندازد. مرغ ماهی‌خوار ماهی‌ها را در غبغبش ذخیره نمی کند، بلکه فقط از آن استفاده می‌کند تا آن‌ها را گرفته و آب را بیرون ریخته و ماهی‌ها را فوراً ببلعد. مرغ ماهی‌خوار سفید آمریکایی می‌تواند تا حدود 11.5 لیتر آب را در غبغبش نگه دارد. مرغان ماهی‌خوار جوان منقار خود را در گلوی مادرشان فرو کرده و غذا را از آنجا میگیرند.

محل زندگی مرغ ماهیخوار

مرغان ماهی‌خوار در بسیاری از مناطق ساحلی، رودخانه و دریاچه‌ها یافت می‌شوند. آن‌ها پرنده‌هایی اجتماعی هستند و اغلب به صورت گروهی و در یک صف سفر می‌کنند. آن‌ها اغلب در گروه‌هایی که در جزایر گرد هم می‌آیند جفت گیری می‌کنند.

علت رشد جمعیت مرغان ماهیخوار

در شمال آمریکا،  مرغان ماهی‌خوار قهوه‌ای در خطر هستند، اما جمعیت آن‌ها تا حدودی در حال افزایش است. پرندگان دریایی به علت مواد کشنده شیمیایی همانند DDT که به تخم ‌مرغان ماهی‌خوار و بسیاری از گونه‌های دیگر آسیب می رساند شدیداً صدمه دیدند.