در این مقاله شما با تلویزیون و اثرات مضر تماشای آن روی کودکان آشنا خواهید شد. ...
بر اساس آمار موسسهی طب اطفال در آمریکا، کودکان و نوجوانان به طور میانگین روزانه سه ساعت تلویزیون تماشا میکنند. طبق این گزارش، این مقدار تماشای تلویزیون، علاوه بر تأثیرات منفی بر سلامتی، همانند رژیم غذایی و بینایی، موجب مشکلات رفتاری نیز خواهد شد. این موسسه از پزشکان و متخصصان خواسته است تا نسبت به تأثیرات منفی تلویزیون بر کودکان، همانند رفتارهای پرخاشگر و خشن، اطلاع رسانی بیشتری انجام بدهند.
محققان یافتهاند میان تماشای تلویزیون در سنین کم و اختلالات کمبود توجه در دوران نوجوانی ارتباطی وجود دارد. کودکانی که برای بیش از 2 ساعت در روز تلویزیون نگاه میکنند بیش از میانگین ( حدود 40 درصد بیشتر) دچار مشکلات توجهی در دوران بلوغ خواهند بود. بر اساس تحقیقات، ممکن است بعضی از کودکان که مستعد مشکلات توجهی هستند بیش از فعالیتهای دیگر، به تماشای تلویزیون گرایش داشته باشند.
محققان یافتهاند دانشآموزان کلاس سوم که در اتاقشان تلویزیون دارند از دیگر کودکان در آزمونها ضعیف تر عمل میکنند. تحقیقاتی که در سال 2005 توسط توماس رابینسون انجام شد نشان داده است که جای تلویزیون در اتاق کودکان نیست. گزارشها موسسه طب اطفال در آمریکا نشان میدهد که تماشا کردن تلویزیون در اتاق باید با فعالیتی بامعنا و بهتری مانند مطالعه، ورزش، یا بازی با دوستان جایگزین شود. این گزارش پیشنهاد میدهد که تلویزیون باید از اتاقخواب کودکان حذف شود.
بر اساس یکسری تحقیقات در نیوزیلند، تغییر سریع صحنه که در اکثر برنامههای تلویزیونی وجود دارد، ممکن است باعث تحریک بیش از حد مغز شود. در نتیجه کودکان نسبت به کارهای آهستهتری که در محیط عادی یا مدرسه اتفاق می افتد، کم تحمل تر می شوند. همچنین عدم وجود مشارکت که خصوصیت تماشای برنامه های تلویزیونی است ، موجب تمرکز ضعیف در برنامههایی مانند مطالعه و ورزش می شود.
تماشای تلویزیون تنها چند کالری بیشتر از خوابیدن مصرف میکند. کودکانی که هنگام تماشای تلویزیون از خوراکی نیز استفاده میکنند، دچار افزایش وزن خواهند شد. خوردن مقدار زیاد تنقلات و نشستن مقابل تلویزیون دو عامل اصلی چاقی هستند.
کودکانی که بیش از حد تلویزیون نگاه میکنند خشن بودن را میآموزند و خشم را روشی منطقی برای مقابله با مشکلات میدانند. آنها نسبت به امنیت شخصی خود ممکن است دچار ترس شوند، مانند ترس از قربانی شدن، ترس از پیاده رفتن از مدرسه تا خانه ... در نتیجه خشمهای دیدهشده در تلویزیون را واقعی تفسیر میکنند. تحقیقی که در سال 2001 بین کودکان یک مهدکودک تا کودکان کلاس ششم انجام شد، نشان داد که 37 درصد این بچهها در سال قبل بر اثر برنامههای تلویزیونی ناراحت و یا ترسیده شدهاند.
نظر کاربران
کاربر گرامی، لطفاً توجه داشته باشید که این بخش صرفا جهت ارائه نظرات شما درباره ی این مطلب در نظر گرفته شده است. در صورتی که سوالی در رابطه با این مطلب دارید یا نیازمند مشاوره هستید، فقط از طریق تماس تلفنی با بخش مشاوره اقدام نمایید.